ဖွတ်မင်းသိုက်စေတီ (စ/ဆုံး)
မိုးဦးကျပြီ၊ မြန်မာပြည်အလယ်ပိုင်း ပဲခူးရိုးမအနီးတွင်မို့ မုတ်သုန်မိုးက အားကောင်းလွန်းလှပေသည်။ တစ်ညလုံး အညှိုးကြီးကြီးနှင့်ရွာထားသည့်မိုးက အခုမနက်တွင်တော့ သူမဟုတ်သည့်နှယ် တိတ်ဆိတ်နေလေတော့သည်။ မနက်ခင်းမှာပင် နေရောင်ခြည်နွေးနွေးများက ကောင်းကင်တစ်ခွင်ဖြန့်ကျက်ဖြာကျလျှက်ရှိနေလေသည်။ အိမ်အရှေ့အဖီကလေးတွင် မနက်စာစားနေသည့် စောဖိုးထူးတစ်ယောက် ထမင်းတစ်လုပ်ကို ပါးစပ်အတွင်းပစ်ထည့်လိုက်ရင်း ကောင်းကင်ပေါ်သို့မော့ကြည့်ကာ ရာသီဥတုအခြေအနေကိုခန့်မှန်းနေမိသည်။
အိမ်ခြေငါးဆယ်ခန့်ရှိသည့် ရေကြည်စမ်းရွာကလေးတွင် စောဖိုးထူးဆိုလျှင် မသိသူမရှိပေ၊ စောဖိုးထူးမှာ ကရင်တိုင်းရင်းသားးဖြစ်ကာ အသက်လေးဆယ်ခန့်ရှိပြီးတောင့်တောင့််ဖြောင့်ဖြောင့် သန်သန်မာမာနှင့်ဖြစ်ကာ အိမ်ထောင်မရှိဘဲ ယခုအချိန်အထိ တစ်ကိုယ်တည်းလူပျိုကြီးဖြစ်လေသည်။ မိဘလက်ငုပ်လက်ရင်းကျန်ခဲ့သည့် လယ်ယာလုပ်ငန်းကိုလုပ်ကိုင်ကာ တစ်ဖက်တွင်လည်း ဝါသနာအလျှောက် တောလည်အမဲလိုက်သည့် မုဆိုးတစ်ပိုင်းဖြစ်လေသည်။
ယခုလည်း မိုးအခြေအနေ၊ ရာသီဥတုအခြေအနေကိုကြည့်ရင်း တစ်ခုခုကိုခန့်မှန်းမိလိုက်သည်မို့ ထမင်းကိုကပျာကယာအမြန်စားပြီးနောက် ပလိုင်းကြီးတစ်လုံးကိုလွယ်ကာ အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာခဲ့သည်၊ အိမ်အောက်တွင်ထောင်ထားသည့် သံတူရွင်းပြားကို လှမ်းယူလိုက်ပြီးနောက် လေတစ်ချက်ကို ရွှီခနဲမြည်အောင် ချွန်လိုက်လေရာ အိမ်အတင်အဆင်းလှေကားအောက်တွင် ပြားပြားဝပ်နေသည့် နီမတစ်ကောင်မှာ ခေါင်းထောင်လာခဲ့သည်။
“ဟဲ့ နီမ၊ တို့တွေ ဖွတ်ဥသွားဖော်မယ်ဟေ့”
ဖွတ်ဥဆိုသည့် အသံကြားလိုက်ရသည့်အခါ နီမအမည်ရ အမွှေးအမျှင်အနီရောင်အသွေးရှိသည့် ခွေးမတစ်ကောင်မှာ နှုတ်ခမ်းအားလျှာဖြင့်သပ်လိုက်ပြီး ငေါက်ခနဲထထိုင်ကာ လှေကားအောက်မှပြေးထွက်လာလေသည်။ ထို့နောက် နီမမှာ ခြံထဲမှ ခေါင်းမော့လည်ကော့ပြီးထွက်သွားလေရာ စောဖိုးထူးက တစ်ချက်ငေါက်လိုက်ရသေးသည်။
“ဟဲ့နီမ၊ ငါ့ကိုစောင့်အုံး”
ထို့နောက် စောဖိုးထူးနှင့် နီမတို့နှစ်ဦးသား ရွာအပြင်ဘက် တောတန်းဆီသို့ ဦးတည်ကာ လှမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြသည်။
အချိန်ကာလာအားဖြင့် ၁၉၉၀ ပြည့်နှစ်ခန့်ဖြစ်သည်၊ ရေကြည်စမ်းရွာကလေးမှာ အလွန်ဝေးလံခေါင်သီသည့် ပဲခူးရိုးမတောင်ခြေတွင်တည်ရှိသည်။ ရေကြည်အိုင်၊ သစ်ဆိမ့်ကုန်း၊ ထောက်ရှာ၊ ခလောက်ရွာ စသည့်ရွာများအနီးတွင် တည်ရှိနေကာ ရွာသူရွာသားများမှာ လယ်စိုက်ခြင်း၊ ယာစိုက်ပျိုးခြင်း၊ ဥယျာဉ်ခြံစိုက်ပျိုးခြင်းလုပ်ငန်းများဖြင့် အေးအေးချမ်းချမ်းအသက်မွေးမြူကြ လေသည်။ အထူးသဖြင့် ထိုဒေသတွင် ကွမ်းသီးခြံများပေါများလေသည်။ ရေကြည်စမ်းရွာကလေးမှာ ရိုးမတောင်ခြေမှာရွာကလေးဖြစ်သည်မို့ ရွာအပြင်ထွက်လိုက်သည်နှင့် သဘာဝသစ်တောကြီးက အုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းနှင့််တည်ရှိနေလေသည်။ ရေကြည်စမ်းဆိုသည့် ရွာနာမည်အတိုင်း ရွာကိုကွေ့ဝိုက်လျှက် ရေကြည်ချောင်းကလေးတစ်ချောင်းက ဥဒဟိုစီးဆင်းနေလေသည။ စောဖိုးထူးနှင့်် နီမတို့ ချောင်းကမ်းပါးအတိုင်း ဖြတ်သန်းလျှောက်လာကြရင်း စိမ်းစိုနေသည့် လယ်ကွင်းများကိုဖြတ်သန်းပြီးသည့်အခါ တောအုပ်အတွင်းသို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။
နီမမှာ အမဲလိုက်ခွေးပီပီ ခေါင်းကိုထောင်ကာ နှာခေါင်းကိုချွန်လျှက် လေထုအတွင်းအနံ့ခံကာ သွားလာနေလေသည်။ စောဖိုးထူးကတော့ နီမပါသည်မို့ အေးအေးလူလူပင် တူရွင်းပြားထမ်းရင်း လေကလေးချွန်လျှက်လာခဲ့သည်။ တောအုပ်အတွင်း ရေစပ်စပ်ရှိသည့် ချောင်းကလေးတစ်ခုအနီးဖြတ်သန်းချိန်တွင် နီမက ခြေရာတစ်ချို့ကိုတွေ့သဖြင့် အနံ့ခံကာ တဂီးဂီးနှင့်အသံပေးနေလေသည်။ စောဖိုးထူးက ထိုခြေရာကိုကြည့်လိုက်သည့်အခါ ချေငယ်၏ ခြေရာများဖြစ်ပုံရလေသည်။ နီမကတော့ ထိုခြေရာကို အနံ့ခံကာ ဆက်လိုက်ရန်ဟန်ပြင်နေတော့သည်။
“တော်ပြီ နီမ၊ ငါတို့လာတာ အမဲလိုက်ဖို့မဟုတ်ဘူး၊ ဖွတ်ဥတူးဖို့လာတာဟ၊ ဟိုးဘက် ဂလိုင်ကြောဖက်သွားကြမယ်”
စောဖိုးထူးက နီမကိုဟောက်လိုက်သည့်အခါမှ နီမမှာ တန့်သွားတော့သည်။ သို့သော်လည်း ချေခြေရာကိုလက်မလွှတ်ချင်ဘဲ လည်တပြန်ပြန်နှင့်လှည့်ကြည့်နေသေးသည်။ ထမင်းတစ်အိုးချက်ခန့် လျှောက်ခဲ့ပြီးသည့်နောက် ဂလိုင်ကြောဟုခေါ်သည့် တောင်ကြောကြီးတစ်ခုဆီသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ တောင်ကြောပေါ်တွင် သစ်ပင်များထက် ဝါးရုံပင်ကြီးများက ပိုမိုထူထပ်စွာပေါက်ရောက်နေလေသည်။ ထိုဝါးရုံပင်ကြီးများအောက်ဘက်တွင်တော့ ကြီးမားလှသည့် ခြတောင်ပို့ကြီးများကိုတွေ့ရသည်။ နီမက တောင်ပို့များဆီသို့ ပြေးသွားကာ တစ်ခုပြီးတစ်ခု အနံ့လိုက်ခံကြည့်နေလေသည်။ တောင်ပို့တစ်ခုအရောက်တွင်တော့ ထိုတောင်ပို့အား သုံးလေးပတ်ခန့် ပတ်ကြည့်ပြီးနောက် စောဖိုးထူးကိုလှမ်းကြည့်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက်ဟောင်လိုက်လေသည်။
စောဖိုးထူးမှာ နီမခေါ်သည့်အနီးသို့သွားလိုက်ရင်း
“အောင်မယ်၊ ဒီတစ်ခါတော့ နင်ကငါ့ထက်ဦးနေပါလား၊ နင့်ကြည့်ရတာ ဖွတ်သားတို့ ဖွတ်ဥတို့ တော်တော်စားချင်နေပုံရတယ်”
စောဖိုးထူးက တောင်ပို့ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်လေသည်။ တောင်ပို့အောက်ခြေအနီးတွင် ဖွတ်ဝင်ထားသည့် စွပ်ကြောင်းရာကြီးကိုတွေ့သည့်အခါ စောဖိုးထူးက နီမကိုလှည့်ကြည့်လျှက် နှစ်နှစ်ကာကာပြုံးလိုက်လေတော့၏။
(၂)
“ဦးဖိုးထူး ဖွတ်ကြီးရလာတယ်ဟေ့”
စောဖိုးထူး ဖွတ်ထမ်းကာ ရွာသို့ဝင်လိုက်စဉ်မှာပင် ရွာထိပ်တွင်ဆော့ကစားနေသည့် ကလေးငယ်များက အော်ဟစ်ကြလေတော့သည်။ စောဖိုးထူးမှာ ကံကောင်းသဖြင့် ဖွတ်ဥအလုံးငါးဆယ်ခန့်အပြင် တစ်ပိဿခွဲခန့်ရှိသည့် ဖွတ်မကြီးကိုလည်းရလာခဲ့လေသည်။ တူရွင်းပြားတစ်ဖက်စွန်းတွင် ဖွတ်သေကောင်အား တွဲလောင်းချည်ကာ ဆွဲလာခဲ့သည်မို့ ရွာမှလူအတော်များများက စောဖိုးထူးအားထွက်ကြည့်ကြလေသည်။ စောဖိုးထူးမှာ ဖွတ်ရသည့်မျက်နှာဖြင့် ပြန်လည်ပြုံးပြရင်း ဆက်လက်လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။
“မောင်ဖိုးထူးရေ၊ လာပါအုံးဟ”
သူကြီးအိမ်ရှေ့သို့အဖြတ်တွင် ဖိုးထူးအား ရွာသူကြီး ဦးပေါက လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။ ဖိုးထူးက ခြံထဲသို့တစ်ချက်ကြည့်ရင်း
“ဟာ၊ ဦးလေးပေါ၊ ဖွတ်သားစားချင်လို့လားဗျ”
“မင်းဖွတ်ကိစ္စနောက်မှအသာထားစမ်းပါကွာ၊ ဒီမှာ မင်းဆီလာတဲ့ဧည့်သည်တွေရောက်နေတယ်ကွ”
စာရှည်လို့တင့်လို့မရလို့လင့်လေးတင်ပေးထားပါတယ်ဆက်လက်ဖတ်ပေးပါ
Linkကိုဖတ်လို့အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးထားပါတယ်
https://space.kalivblog.com/?p=69
