အရပ်ရှည်ဖို့ဆိုတာမိဘမျိုးရိုးအပေါ်မှာအများကြီးမူတည်ပါတယ်။ မျိုးရိုးကသိပ်မရှည်ရင်တော့အစားအသောက်နဲ့ အရိုးနဲ့အဆစ်တွေကိုဆန့်လုပ်ရတဲ့လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်သင့်ပါတယ်။

ပုခုံးပိုကျယ်စေမည့် lateral riase ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ

ဘောက်ဆင်နဲ့ MMA မှာ ဘာက အန္တရာယ်ပိုများသလဲ
စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းပါတယ်။ အချိန်ပေးပြီး သေချာဖတ်စေချင်ပါတယ်။ ဘောက်ဆင်ကစားနည်းဟာ နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာတည်းက ရှိခဲ့ပေမယ့် ကြေးစားပွဲတွေကို ၁၈၉၁ ခုနှစ်မှ စတင်ခဲ့တာပါ။ ဘောက်ဆင်ရဲ့ ပင်မလက်နက်က လက်သီးပဲလေ၊ ဦးခေါင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပစ်မှတ်ထားတယ်။ ကြမ်းပေ့ရမ်းပေ့ဆိုတဲ့ ဘောက်ဆင်အလဲထိုးပွဲတွေကို ဒီမှာ bit.ly/2BJfkh4 ကြည့်ပါ။
MMA ကစားနည်းကို ၁၉၉၃ ခုနှစ်မှာ စတင်ခဲ့ပေမယ့် (၂၁) ရာစုမှာ လူကြိုက်များလာခဲ့တယ်။ Stand Fight နဲ့ Ground Fight ကို ရောသမမွှေထားတော့ အမြင်ဆန်းသလို ရသပိုစုံတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ သွေးသံရဲရဲနဲ့ သူသေကိုယ်သေ ဆော်ကြတာပါ၊ အရမ်းဝင်ရင် ထမ်းစင်နဲ့ ပို့ရတဲ့ အဆင့်ထိကို ရောက်တယ်။ Nate Diaz ရဲ့ သွေးထွက်သံယိုပွဲတွေကို ဒီမှာ bit.ly/2BC63qU ကြည့်ပါ။ တိုက်ခိုက်ရေးအားကစားဆိုမှတော့ ထိခိုက်ဒဏ်ရာများတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ပရိသတ်တွေ စိတ်ဝင်စားတာက ဘောက်ဆင်နဲ့ MMA မှာ ဘယ်အရာက အန္တရာယ်ပိုများသလဲဆိုတာပဲ။
အရင်တုန်းက ဘောက်ဆင်ပွဲတွေမှာ လက်အိတ်မသုံးဘူး၊ ဗလာလက်သီးထိုးကြတာပါ။ ၁၈၆၇ ခုနှစ်မှာ Marquess of Queensberry Rules ကို ပြဌာန်းပြီးတဲ့နောက် ဘောက်ဆင်ပွဲတွေမှာ လက်အိတ်ကို ဝတ်လာကြတယ်။ ဗလာလက်သီးထိုးတာက အမာနဲ့ ထိမိရင် (ဥပမာ- ဦးခေါင်းခွံ) လက်ချောင်းတွေကို ထိခိုက်နိုင်တယ်၊ ကျိုးစေနိုင်တယ်။ လက်အိတ်နဲ့ဆိုတော့ လက်ချောင်းတွေကို အန္တရာယ်မရှိတော့သလို လက်သီးလည်း ပိုပြင်းလာတယ်။
Welterweight (၁၄၇ ပေါင်) အထိ (၈) အောင်စ လက်အိတ်ကို သုံးပြီးတော့ Super Welterweight (၁၅၄ ပေါင်) နဲ့အထက်ကို (၁၀) အောင်စ လက်အိတ်နဲ့ ကစားစေတယ်။ ဘောက်ဆင်မှာက ဦးခေါင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိုးနှက်တာပါ၊ ဦးခေါင်းက အဓိကပဲ။ ဦးခေါင်းက အသက်အန္တရာယ်နဲ့ ပိုနီးတာလေ။ ထောက်လက်သီးက ဦခေါင်းကို ဆတ်ခနဲထိုးတယ်၊ အခွင့်သာရင် ပါဝါလက်သီးဆင့်တယ်။ အစောပိုင်းမှာ မသိသာပေမယ့် အချီဲကြာလာရင် လူက မူးဝေလာတယ်။ ဦးနှောက်က ကစင့်ကလျား ဖြစ်ကုန်တာပါ။ ဘောက်ဆင်သမားတွေရဲ့ လက်သီးကို ဘယ်သူမှ မယှဉ်နိုင်ဘူး၊ ဝိတ်တန်းတူရင် MMA သမားထက် လက်သီးပိုပြင်းတာပေါ့။ သူတို့တွေက လက်အိတ်ကြောင့် အကွဲအပြဲသိပ်မဖြစ်ပေမယ့် အတွင်းဒဏ်ပိုများတယ်။ ကြမ်းပေ့ရမ်းပေ့ ဘောက်ဆင်ပွဲကို ဒီမှာ bit.ly/2AaQLZW ကြည့်ပါ။
MMA ပွဲတွေမှာ ဝိတ်တန်းပဲ ကွာရင်ကွာမယ်၊ အားလုံးက (၄) အောင်စ လက်အိတ်ကိုပဲ သုံးတယ်။ သူတို့မှာက လက်သီးတင် မဟုတ်တော့ဘူး၊ ခြေကန်ချက်၊ တံတောင်ရိုက်ချက်၊ ချုပ်ကွက်၊ အပူးအလုံးတွေ ပါလာပြီ။ ပစ်မှတ်ထားတာက ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပဲ။ အကွက်စုံပေမယ့် ဘောက်ဆင်မှာလို လက်သီးချက် မများဘူး။ Ground Fight သမားတွေဆို လက်သီးသိပ်မသုံးဘူး၊ ချုပ်ကွက်ပဲ ဦးတည်တာပါ။ ဘောက်ဆင်နဲ့စာရင် ဦးခေါင်းကို သိပ်မထိကြဘူး။ Head Kick နဲ့ ဦးခေါင်းကို တိုက်ရိုက်ထိပြီး ပွဲသိမ်းတာမျိုးက ရှားပါတယ်။ တခြားအစိတ်အပိုင်းတွေက သွေးထွက်ပေမယ့် အသက်အန္တရာယ် သိပ်မရှိဘူး။ Bloody Fight ဆိုပေမယ့် သူတို့တွေမှာ အပေါ်ယံဒဏ်ရာက များပါတယ်။ အရိုးကျိုးတယ်၊ ကွဲတယ်ပြဲတယ် ဒီလောက်ပါပဲ။ သွေးမြေခတဲ့ MMA ပွဲကို ဒီမှာ bit.ly/2U3erX1 ကြည့်ပါ။

ဘောက်ဆင်နဲ့ MMA မှာ ဘာက အန္တရာယ်ပိုများသလဲ
စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းပါတယ်။ အချိန်ပေးပြီး သေချာဖတ်စေချင်ပါတယ်။ ဘောက်ဆင်ကစားနည်းဟာ နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာတည်းက ရှိခဲ့ပေမယ့် ကြေးစားပွဲတွေကို ၁၈၉၁ ခုနှစ်မှ စတင်ခဲ့တာပါ။ ဘောက်ဆင်ရဲ့ ပင်မလက်နက်က လက်သီးပဲလေ၊ ဦးခေါင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပစ်မှတ်ထားတယ်။ ကြမ်းပေ့ရမ်းပေ့ဆိုတဲ့ ဘောက်ဆင်အလဲထိုးပွဲတွေကို ဒီမှာ bit.ly/2BJfkh4 ကြည့်ပါ။
MMA ကစားနည်းကို ၁၉၉၃ ခုနှစ်မှာ စတင်ခဲ့ပေမယ့် (၂၁) ရာစုမှာ လူကြိုက်များလာခဲ့တယ်။ Stand Fight နဲ့ Ground Fight ကို ရောသမမွှေထားတော့ အမြင်ဆန်းသလို ရသပိုစုံတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ သွေးသံရဲရဲနဲ့ သူသေကိုယ်သေ ဆော်ကြတာပါ၊ အရမ်းဝင်ရင် ထမ်းစင်နဲ့ ပို့ရတဲ့ အဆင့်ထိကို ရောက်တယ်။ Nate Diaz ရဲ့ သွေးထွက်သံယိုပွဲတွေကို ဒီမှာ bit.ly/2BC63qU ကြည့်ပါ။ တိုက်ခိုက်ရေးအားကစားဆိုမှတော့ ထိခိုက်ဒဏ်ရာများတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ပရိသတ်တွေ စိတ်ဝင်စားတာက ဘောက်ဆင်နဲ့ MMA မှာ ဘယ်အရာက အန္တရာယ်ပိုများသလဲဆိုတာပဲ။
အရင်တုန်းက ဘောက်ဆင်ပွဲတွေမှာ လက်အိတ်မသုံးဘူး၊ ဗလာလက်သီးထိုးကြတာပါ။ ၁၈၆၇ ခုနှစ်မှာ Marquess of Queensberry Rules ကို ပြဌာန်းပြီးတဲ့နောက် ဘောက်ဆင်ပွဲတွေမှာ လက်အိတ်ကို ဝတ်လာကြတယ်။ ဗလာလက်သီးထိုးတာက အမာနဲ့ ထိမိရင် (ဥပမာ- ဦးခေါင်းခွံ) လက်ချောင်းတွေကို ထိခိုက်နိုင်တယ်၊ ကျိုးစေနိုင်တယ်။ လက်အိတ်နဲ့ဆိုတော့ လက်ချောင်းတွေကို အန္တရာယ်မရှိတော့သလို လက်သီးလည်း ပိုပြင်းလာတယ်။
Welterweight (၁၄၇ ပေါင်) အထိ (၈) အောင်စ လက်အိတ်ကို သုံးပြီးတော့ Super Welterweight (၁၅၄ ပေါင်) နဲ့အထက်ကို (၁၀) အောင်စ လက်အိတ်နဲ့ ကစားစေတယ်။ ဘောက်ဆင်မှာက ဦးခေါင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိုးနှက်တာပါ၊ ဦးခေါင်းက အဓိကပဲ။ ဦးခေါင်းက အသက်အန္တရာယ်နဲ့ ပိုနီးတာလေ။ ထောက်လက်သီးက ဦခေါင်းကို ဆတ်ခနဲထိုးတယ်၊ အခွင့်သာရင် ပါဝါလက်သီးဆင့်တယ်။ အစောပိုင်းမှာ မသိသာပေမယ့် အချီဲကြာလာရင် လူက မူးဝေလာတယ်။ ဦးနှောက်က ကစင့်ကလျား ဖြစ်ကုန်တာပါ။ ဘောက်ဆင်သမားတွေရဲ့ လက်သီးကို ဘယ်သူမှ မယှဉ်နိုင်ဘူး၊ ဝိတ်တန်းတူရင် MMA သမားထက် လက်သီးပိုပြင်းတာပေါ့။ သူတို့တွေက လက်အိတ်ကြောင့် အကွဲအပြဲသိပ်မဖြစ်ပေမယ့် အတွင်းဒဏ်ပိုများတယ်။ ကြမ်းပေ့ရမ်းပေ့ ဘောက်ဆင်ပွဲကို ဒီမှာ bit.ly/2AaQLZW ကြည့်ပါ။
MMA ပွဲတွေမှာ ဝိတ်တန်းပဲ ကွာရင်ကွာမယ်၊ အားလုံးက (၄) အောင်စ လက်အိတ်ကိုပဲ သုံးတယ်။ သူတို့မှာက လက်သီးတင် မဟုတ်တော့ဘူး၊ ခြေကန်ချက်၊ တံတောင်ရိုက်ချက်၊ ချုပ်ကွက်၊ အပူးအလုံးတွေ ပါလာပြီ။ ပစ်မှတ်ထားတာက ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပဲ။ အကွက်စုံပေမယ့် ဘောက်ဆင်မှာလို လက်သီးချက် မများဘူး။ Ground Fight သမားတွေဆို လက်သီးသိပ်မသုံးဘူး၊ ချုပ်ကွက်ပဲ ဦးတည်တာပါ။ ဘောက်ဆင်နဲ့စာရင် ဦးခေါင်းကို သိပ်မထိကြဘူး။ Head Kick နဲ့ ဦးခေါင်းကို တိုက်ရိုက်ထိပြီး ပွဲသိမ်းတာမျိုးက ရှားပါတယ်။ တခြားအစိတ်အပိုင်းတွေက သွေးထွက်ပေမယ့် အသက်အန္တရာယ် သိပ်မရှိဘူး။ Bloody Fight ဆိုပေမယ့် သူတို့တွေမှာ အပေါ်ယံဒဏ်ရာက များပါတယ်။ အရိုးကျိုးတယ်၊ ကွဲတယ်ပြဲတယ် ဒီလောက်ပါပဲ။ သွေးမြေခတဲ့ MMA ပွဲကို ဒီမှာ bit.ly/2U3erX1 ကြည့်ပါ။

ဘောက်ဆင်နဲ့ MMA မှာ ဘာက အန္တရာယ်ပိုများသလဲ
စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းပါတယ်။ အချိန်ပေးပြီး သေချာဖတ်စေချင်ပါတယ်။ ဘောက်ဆင်ကစားနည်းဟာ နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာတည်းက ရှိခဲ့ပေမယ့် ကြေးစားပွဲတွေကို ၁၈၉၁ ခုနှစ်မှ စတင်ခဲ့တာပါ။ ဘောက်ဆင်ရဲ့ ပင်မလက်နက်က လက်သီးပဲလေ၊ ဦးခေါင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပစ်မှတ်ထားတယ်။ ကြမ်းပေ့ရမ်းပေ့ဆိုတဲ့ ဘောက်ဆင်အလဲထိုးပွဲတွေကို ဒီမှာ bit.ly/2BJfkh4 ကြည့်ပါ။
MMA ကစားနည်းကို ၁၉၉၃ ခုနှစ်မှာ စတင်ခဲ့ပေမယ့် (၂၁) ရာစုမှာ လူကြိုက်များလာခဲ့တယ်။ Stand Fight နဲ့ Ground Fight ကို ရောသမမွှေထားတော့ အမြင်ဆန်းသလို ရသပိုစုံတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ သွေးသံရဲရဲနဲ့ သူသေကိုယ်သေ ဆော်ကြတာပါ၊ အရမ်းဝင်ရင် ထမ်းစင်နဲ့ ပို့ရတဲ့ အဆင့်ထိကို ရောက်တယ်။ Nate Diaz ရဲ့ သွေးထွက်သံယိုပွဲတွေကို ဒီမှာ bit.ly/2BC63qU ကြည့်ပါ။ တိုက်ခိုက်ရေးအားကစားဆိုမှတော့ ထိခိုက်ဒဏ်ရာများတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ပရိသတ်တွေ စိတ်ဝင်စားတာက ဘောက်ဆင်နဲ့ MMA မှာ ဘယ်အရာက အန္တရာယ်ပိုများသလဲဆိုတာပဲ။
အရင်တုန်းက ဘောက်ဆင်ပွဲတွေမှာ လက်အိတ်မသုံးဘူး၊ ဗလာလက်သီးထိုးကြတာပါ။ ၁၈၆၇ ခုနှစ်မှာ Marquess of Queensberry Rules ကို ပြဌာန်းပြီးတဲ့နောက် ဘောက်ဆင်ပွဲတွေမှာ လက်အိတ်ကို ဝတ်လာကြတယ်။ ဗလာလက်သီးထိုးတာက အမာနဲ့ ထိမိရင် (ဥပမာ- ဦးခေါင်းခွံ) လက်ချောင်းတွေကို ထိခိုက်နိုင်တယ်၊ ကျိုးစေနိုင်တယ်။ လက်အိတ်နဲ့ဆိုတော့ လက်ချောင်းတွေကို အန္တရာယ်မရှိတော့သလို လက်သီးလည်း ပိုပြင်းလာတယ်။
Welterweight (၁၄၇ ပေါင်) အထိ (၈) အောင်စ လက်အိတ်ကို သုံးပြီးတော့ Super Welterweight (၁၅၄ ပေါင်) နဲ့အထက်ကို (၁၀) အောင်စ လက်အိတ်နဲ့ ကစားစေတယ်။ ဘောက်ဆင်မှာက ဦးခေါင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိုးနှက်တာပါ၊ ဦးခေါင်းက အဓိကပဲ။ ဦးခေါင်းက အသက်အန္တရာယ်နဲ့ ပိုနီးတာလေ။ ထောက်လက်သီးက ဦခေါင်းကို ဆတ်ခနဲထိုးတယ်၊ အခွင့်သာရင် ပါဝါလက်သီးဆင့်တယ်။ အစောပိုင်းမှာ မသိသာပေမယ့် အချီဲကြာလာရင် လူက မူးဝေလာတယ်။ ဦးနှောက်က ကစင့်ကလျား ဖြစ်ကုန်တာပါ။ ဘောက်ဆင်သမားတွေရဲ့ လက်သီးကို ဘယ်သူမှ မယှဉ်နိုင်ဘူး၊ ဝိတ်တန်းတူရင် MMA သမားထက် လက်သီးပိုပြင်းတာပေါ့။ သူတို့တွေက လက်အိတ်ကြောင့် အကွဲအပြဲသိပ်မဖြစ်ပေမယ့် အတွင်းဒဏ်ပိုများတယ်။ ကြမ်းပေ့ရမ်းပေ့ ဘောက်ဆင်ပွဲကို ဒီမှာ bit.ly/2AaQLZW ကြည့်ပါ။
MMA ပွဲတွေမှာ ဝိတ်တန်းပဲ ကွာရင်ကွာမယ်၊ အားလုံးက (၄) အောင်စ လက်အိတ်ကိုပဲ သုံးတယ်။ သူတို့မှာက လက်သီးတင် မဟုတ်တော့ဘူး၊ ခြေကန်ချက်၊ တံတောင်ရိုက်ချက်၊ ချုပ်ကွက်၊ အပူးအလုံးတွေ ပါလာပြီ။ ပစ်မှတ်ထားတာက ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပဲ။ အကွက်စုံပေမယ့် ဘောက်ဆင်မှာလို လက်သီးချက် မများဘူး။ Ground Fight သမားတွေဆို လက်သီးသိပ်မသုံးဘူး၊ ချုပ်ကွက်ပဲ ဦးတည်တာပါ။ ဘောက်ဆင်နဲ့စာရင် ဦးခေါင်းကို သိပ်မထိကြဘူး။ Head Kick နဲ့ ဦးခေါင်းကို တိုက်ရိုက်ထိပြီး ပွဲသိမ်းတာမျိုးက ရှားပါတယ်။ တခြားအစိတ်အပိုင်းတွေက သွေးထွက်ပေမယ့် အသက်အန္တရာယ် သိပ်မရှိဘူး။ Bloody Fight ဆိုပေမယ့် သူတို့တွေမှာ အပေါ်ယံဒဏ်ရာက များပါတယ်။ အရိုးကျိုးတယ်၊ ကွဲတယ်ပြဲတယ် ဒီလောက်ပါပဲ။ သွေးမြေခတဲ့ MMA ပွဲကို ဒီမှာ bit.ly/2U3erX1 ကြည့်ပါ။

Askati တောအုပ်မှာ ရှိတဲ့ လူမျိုး‌တွေဟာ LOD မှာ
အကြာ‌ဆုံး နေထိုင်ခဲ့ကြတဲ့ လူမျိူးစုတွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ သူတို့တွေဟာ Crow ဘုရင် Osana ရဲ့ ထိန်းချုပ်မှု့ အောက်မှာ နေထိုင်ကြပြီး ကောင်းကင် မှော်အတက်‌‌ကို တက်မြောက် ပိုင်ဆိုင်ကြပါတယ်။
PHARSA ဟာ ထို Crow Clan ရဲ့ မင်းသမီးလေးတစ်ပါးဖြစ်ပြီး သူမကတော့ အခြားသူနဲ့မတူတဲ့ သွေးမျိုးနွယ်နဲ့ မွေးဖွားလာတာဖြစ်ပြီး ထိုသွေးနဲ့မွေးဖွားလာသူဟာ ဘယ်သူနဲ့မှ မတူတဲ့ စစ်မှန်တဲ့စွမ်းအား ရရှိမယ်လို့လည်း ခန့်မှန်းကြပါတယ်။သို့ပေမဲ့လည်း ဘယ်သူမှ ဒီစွမ်းအား ပေါ်ထွက်လာအောင် လုပ်နိုင်တဲ့ နည်းကို မသိကြပါဘူး။
ဒီလိုနဲ့ Pharsa အသက် 23 နှစ်အရွယ်ရောက်တဲ့အခါ
သူမရဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို ကျင်းပ‌‌ပါတော့တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့နေ့မှာပဲ Alice က Pharsa တို့နေထိုင်တဲ့ Askati
တောအုပ်ကို ဝင်ပြီး ဖျက်ဆီးပါ တော့တယ်။ ထို့နောက် Pharsa ဟာ များစွာတဲ့ Crow လူမျိုး‌တွေရဲ့ဘဝအဆုံးသတ်လိုက်ပေးတဲ့ Alice ကို မြင်ပီးတဲ့ နောက်
Pharsa ရဲ့ ခေါင်း ပေါ်မှာ ဆောင်းထားတဲ့ Osana ရဲ့ သရဖူ ဟာ မြေပေါ်ကို ကျသွားပြီး Power Awaken
ဖြစ်ကာ Pharsa ရဲ့ ပုံသဏ္ဏန်ဟာ ပြောင်းလဲသွားပြီး Alice ကို ရှိသမျှအစွမ်းနဲ့ တိုက်ထုတ်ပါတော့တယ်။ ( Power Awaken ဖြစ်ပုံကို
Pharsa ရဲ့ Ult သုံးပုံကို ကြည့်ပီး သိနိုင်ပါတယ်)
Power Awaken ဖြစ်သွားတာမို့ ဆံပင်တခြမ်း အဖြူရောင်ဖြစ်သွားကာ မျက်လုံး တစ်စုံတို့ဟာလည်း အလင်းမဲ့ သွားရရှာပါပြီ။ ထိုဖြစ်ရပ်ကို မြင်လိုက်ရတဲ့ Pharsa နဲ့ လက်ထက်ရမဲ့သူ Verri ဟာလည်း သူချစ်ရသူကို
ဒီလိုမဖြစ်စေချင်တာမို့ သူ့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်စွမ်းအားကို သုံးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျီးကန်း တစ်ကောင်အဖြစ် ပြောင်းကာ သူ့မျက်လုံးတွေကနေ တဆင့် Pharsa ကို အမြင်အာရုံတွေ မျှဝေးခဲ့ပါတယ်။
Pharsa ကတော့ သူမရဲ့ စွမ်းအားတွကို awaken မဖြ‌စ်
စေချင်ခဲ့တဲ့အပြင် သူမရဲ့ ချစ်ရတဲ့သူနဲ့တိုင်းသူပြည်သားတွေကို အေးအးချမ်းချမ်းပဲ နေစေချင်ခဲ့တာပါ။သိူ့သော် စုန်းမတစ်ယောက်ဟာ သူမရဲ့ အိမ်မက်တွေကို အကုန်ဖျက်စီးသွားပါပြီ။
ဒါကြောင့်မို့ Pharsa ဟာ ထိုအတွက် လက်စားချေဖို့
အခွင့်အရေးကို စောင့်နေပါတော့တယ်။

မတတ်နိုင်ဘူး Chou roam ပဲ ကိုင်လိုက်တော့မယ် 😊
Pic ©

Lord က ထွက်ပြေးမယ့်အပြင်
Lord ကို မြန်မာလို နတ်ပူးသလို
နဂါးပူးသလိုပါ ပူးလို့ရမှာပါ..

Lord တက်လာတဲ့အချိန် ဘေးနားက
Icon လေးကိုနှိပ်ပြီး Lord ထဲကိုဝင်ပူး
လို့ရပါမယ်။ Hero အနေနဲ့ Lord ကို
ဝင်ပူးနေချိန်မှာ Immune Effect ရနေ
ပါမယ်။ အချိန်ပြည့်ရင်တော့ Lord ထဲကနေ
ပြန်ထွက်လာပါမယ်။

မြန်မာနိုင်ငံမှာက အစတည်းက နဂါးပူး
နတ်ပူးတွေများပါတယ်ဆို lord ကပါ sarပြီ

Skill 1 က Starlight လောက်တောင်မလှဘူးတဲ့

အားဆေးလေးဘာလေးဝယ်tike လိုက်ပါအုံးကွာ
သူတို့ခဗျာအရမ်းပင်ပန်းသွားတာ