နေစကြာဝဠာဟာ ကျွန်တော်တို့ လူသားတွေအတွက်တော့ အလွန်ကျယ်ပြောလှတဲ့ အာကာသနယ်မြေတစ်ခုပါ။ နေ့စဉ်မြင်တွေ့နေရတဲ့ ကောင်းကင်မှာ လင်းလက်နေတဲ့ နေနဲ့ လ၊ ညဘက်မှာ တောက်ပနေတဲ့ ကြယ်တာရာတွေဟာ ကျွန်‌‌ေတာ်တို့ရဲ့ စူးစမ်းလိုမှုနဲ့ စိတ်ကူးဉာဏ် တွေကို အဆုံးအဆမရှိ လှုံ့ဆော်ပေးပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်းမှာတော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ နေစကြာဝဠာလေးဟာ စကြဝဠာကြီးရဲ့ ဧရာမ နှိုင်းယှဉ်မှုမှာ အလွန်သေးငယ်တဲ့ အစက်ကလေးတစ်ခုသာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအချက်ကို ပိုပြီး သိသာထင်ရှားစေဖို့အတွက် ကျွန်တော်တို့ လေ့လာနိုင်တဲ့ စကြဝဠာထဲမှာ အကြီးဆုံးလို့ သိထားတဲ့ တွင်းနက်ကြီးတစ်ခုဖြစ်တဲ့ TON 618 နဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ နေစကြာဝဠာကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ခြင်းက အကောင်းဆုံး သက်သေတစ်ခုပါပဲ။
အလင်းနှစ်ပေါင်း ၁၀.၄ ဘီလီယံကျော် ဝေးကွာတဲ့နေရာမှာ တည်ရှိတဲ့ TON 618 ဟာ အလွန်ကြီးမားတဲ့ ဧရာမတွင်းနက်ကြီးတစ်ခုပါ။ သိပ္ပံပညာရှင်တွေရဲ့ ခန့်မှန်းချက်အရ ဒီတွင်းနက်ရဲ့ ဒြပ်ထုဟာ ကျွန်တော်တို့ နေမင်းကြီးရဲ့ ဒြပ်ထုထက် အဆပေါင်း ၆၆ ဘီလီယံ ပိုများပါတယ်။
သူ့ရဲ့ အချင်းဝက်ဟာလည်း အလွန်အမင်း ကျယ်ဝန်းတဲ့အတွက် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ နေစကြာဝဠာတစ်ခုတည်းတင်မကဘဲ အဲဒီလို နေစကြာဝဠာ ထောင်ပေါင်းများစွာကို အလွယ်တကူ မြိုချနိုင်စွမ်းရှိပါတယ်။
ပုံထဲမှာ မြင်တွေ့ရတဲ့အတိုင်း အလယ်က အစက်ကလေးဟာ အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် သေးငယ်ပါတယ်။ အဲဒီအစက်ကလေးထဲမှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ နေ၊ ဗုဒ္ဓဟူးဂြိုဟ်၊ သောကြာဂြိုဟ်၊ ကျွန်တော်တို့ နေထိုင်တဲ့ ကမ္ဘာဂြိုဟ်၊ အင်္ဂါဂြိုဟ်၊ ဧရာမ ဂျူပီတာဂြိုဟ်၊ ခါးပတ်ကွင်းတွေနဲ့ လှပတဲ့ စနေဂြိုဟ်၊ အေးစက်တဲ့ ယူရေးနပ်စ်ဂြိုဟ်နဲ့ နက်ပကျွန်းဂြိုဟ် အားလုံး ပါဝင်ပါတယ်။
ဒီလို အတိုင်းအဆမဲ့ ဧရာမ စကြဝဠာကြီးနဲ့ နှိုင်းယှဉ်လိုက်ရင် ကျွန်တော်တို့ဟာ အလွန်သေးငယ်တဲ့ သတ္တဝါလေးတွေပါ။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကမ္ဘာဂြိုဟ်လေးဟာလည်း အဲဒီ ဧရာမ တွင်းနက်ကြီးရဲ့ ဘေးမှာ အလွန်သေးငယ်တဲ့ အစက်ကလေးတစ်ခုသာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလို သေးငယ်မှုနဲ့အတူ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ လူ့ဘဝဟာလည်း ခဏတာလေးသာ တည်ရှိနေတာကို သတိပြုမိစေပါတယ်။
ဒီခဏတာလေးအတွင်းမှာ ကျွန်တော်တို့ ဘာတွေ လုပ်ဆောင်နိုင်မလဲ? ဘယ်လို အကျိုးရှိအောင် နေထိုင်သွားမလဲဆိုတာ စဉ်းစားစရာပါ။ စကြဝဠာရဲ့ ကြီးမားမှုကို မြင်တွေ့ခြင်းက ကျွန်တော်တို့ကို ကိုယ့်ရဲ့ အတ္တမာနတွေကို လျှော့ချပြီး ပိုမို နှိမ့်ချစွာ နေထိုင်တတ်ဖို့ သင်ခန်း စာပေးပါတယ်။
ဒီခဏတာ လူ့ဘဝလေးမှာ မေတ္တာတရားတွေ၊ ကူညီဖေးမမှုတွေနဲ့ အတူတူ ဖြတ်သန်းသွားခြင်းဟာ အဓိပ္ပာယ်အရှိဆုံး ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ ကျယ်ပြောတဲ့ စကြဝဠာကြီးရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ဟာလည်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်ခင်ကူညီရင်း အကျိုးရှိတဲ့ ဘဝတွေကို တည်ဆောက်သွားကြဖို့ တိုက်တွန်းလိုက်ပါတယ်။

၁၉၇၇ ခုနှစ်မှာ လွှတ်တင်ခဲ့တဲ့ Voyager 1 အာကာသ ယာဉ်ဟာ ကမ္ဘာမြေကနေ မိုင်ပေါင်း ၁၅ ဘီလီယံကျော် ဝေးကွာတဲ့ အထိ ရောက်ရှိနေပါပြီ။ အံ့သြစရာကောင်းတာက ဒီအာကာသယာဉ်မှာ သုံးထားတဲ့ ကွန်ပျူတာမှတ်ဉာဏ်ပမာဏဟာ 69 KB သာ ရှိပြီး အချက်အလက်တွေကို မှတ်တမ်းတင်ဖို့ 8-track တိပ်ခွေစက်ကို သုံးထားသလို၊ သူ့ရဲ့ ဆော့ဖ်ဝဲလ်ကိုလည်း FORTRAN လို့ခေါ်တဲ့ ရှေးခေတ် ကွန်ပျူတာဘာသာစကားနဲ့ ရေးသားထားတာပါ။

ဒီလို ခေတ်နောက်ကျတဲ့ နည်းပညာတွေနဲ့ တည်ဆောက်ထားပေမဲ့ Voyager 1 ကို လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၅၀ က ရေးဆွဲထားတဲ့ ပုံစံအပြာရောင်စာရွက်တွေကို ကြည့်ပြီး ကမ္ဘာမြေကနေ ထိန်းချုပ်နေရတုန်းပါပဲ။ အမိန့်တစ်ခုကို Voyager 1 ဆီ ပို့လိုက်ရင်တောင် အဲဒီအမိန့်က အာကာ သယာဉ်ဆီ ရောက်ဖို့ နာရီပေါင်း ၂၂ နာရီ ကြာမြင့်ပါတယ်။

ဒီလို အခြေအနေတွေကြားထဲကနေ Voyager 1 ဟာ ဘာကြောင့် အခုထိ လည်ပတ်နိုင်သေးတာလဲဆိုတာ စဉ်းစားစရာပါ။ အဓိကအကြောင်းရင်းတွေကတော့ သူ့မှာပါတဲ့ ကြံ့ခိုင်ပြီး ဓါတ်ရောင်ခြည်ဒဏ်ခံနိုင်တဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေ၊ ရှုပ်ထွေးမှုမရှိဘဲ ယုံကြည်စိတ်ချရတဲ့ ရိုးရှင်းတဲ့ ဒီဇိုင်းတွေကြောင့်ပါ။

တစ်ခုခု မှားယွင်းသွားရင်တောင် အလုပ်လုပ်နိုင်ဖို့ အရန်စနစ်တွေလည်း ပါဝင်ပါသေးတယ်။ ဒါ့အပြင် ဒီအာကာသယာဉ်ကို တည်ဆောက်ခဲ့တဲ့ ၁၉၇၇ ခုနှစ်က အင်ဂျင်နီယာတွေရဲ့ ကြိုတင်ခန့်မှန်းနိုင်စွမ်းနဲ့ သေချာတဲ့ အစီအမံတွေကြောင့်လည်း နှစ်ပေါင်းများစွာကြာတဲ့အထိ ပြဿနာမရှိဘဲ လည်ပတ်နိုင်တာ ဖြစ်ပါတယ်။

Voyager 1 ဟာ လူသားတို့ရဲ့ တီထွင်ဖန်တီးနိုင်စွမ်းရဲ့ အံ့ဖွယ်အရာတစ်ခုဖြစ်သလို၊ အခုထိ စကြဝဠာရဲ့ နက်နဲမှုတွေကို စူးစမ်းလေ့လာနေဆဲပါ။ သူ့မှာ ကမ္ဘာမြေပေါ်က သက်ရှိတွေနဲ့ ယဉ်ကျေးမှုအကြောင်း မှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့ "ရွှေရောင်ဓာတ်ပြား" လည်း ပါသွားပြီး တစ်ချိန်ချိန်မှာ တခြားဂြိုလ်က သတ္တဝါတွေနဲ့ တွေ့ခဲ့ရင် သူတို့အတွက် လက်ဆောင်အဖြစ် ရည်ရွယ်ထားပါတယ်။

လျှပ်စစ်ဓာတ်အားအတွက် ရေဒီယိုသတ္တိကြွ အပူစွမ်း အင် ဂျင်နရေတာကို သုံးနေပေမဲ့ ပါဝါက တဖြည်းဖြည်း လျော့နည်းလာနေတာကြောင့် ၂၀၂၅ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းမှာ သိပ္ပံဆိုင်ရာ အချက်အလက်တွေ ပို့နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ခန့်မှန်းထားကြပါတယ်။

Black Hole တွေဟာ စကြာဝဠာထဲက အရာအားလုံးကို ဆွဲယူဖမ်းဆုပ်နိုင်တဲ့ အဆုံးမဲ့တွင်းနက်ကြီးတွေလို့ ကျွန်တော်တို့ အများစု သိထားကြပါတယ်။ ဒါပေမဲ့
မကြာသေးခင်က (University of Sheffield) ရှက်ဖီးလ် တက္ကသိုလ်က သုတေသီတွေရဲ့ လေ့လာတွေ့ရှိချက်အသစ်တစ်ခုက ဒီအယူအဆကို လုံးဝပြောင်းလဲပစ်လိုက်ပါတယ်။
သူတို့ရဲ့ အဆိုအရ Black Hole တွေဟာ အာကာသနဲ့ အချိန်ရဲ့ အဆုံးသတ်မဟုတ်ဘဲ၊ တကယ်တော့ "White Hole" လို့ခေါ်တဲ့ စကြဝဠာဖြစ်စဉ်တစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒီ White Hole တွေကတော့ Black Hole တွေနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနဲ့ စွမ်းအင်တွေ၊ ဒြပ်ဝတ္ထုတွေနဲ့ အချိန်တွေကိုတောင် စကြာဝဠာထဲကို ပြန် လည်ထုတ်လွှတ်ပေးနိုင်စွမ်းရှိပါတယ်။
ဒီတွေ့ရှိမှုကို ကွမ်တမ် မက္ကင်းနစ်ရဲ့ အခြေခံသဘော တရားတွေနဲ့ ချိတ်ဆက်ပြီး ရှင်းပြထားပါတယ်။ သုတေသီတွေက Black Hole ရဲ့ အလယ်ဗဟိုမှာရှိတဲ့ "singularity" လို့ခေါ်တဲ့ အရာအားလုံးဟာ တစ်စုတစ် စည်းတည်း ဖြစ်သွားတဲ့ အမှတ်ဟာ ဘာမှမရှိတော့တဲ့ အဆုံးသတ်နေရာမဟုတ်ဘဲ၊ တကယ်တော့ အရာတစ်ခုခုအသစ်ဆီကို သွားရောက်နိုင်တဲ့ တံခါးပေါက်တစ်ခု ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
ဒါ့အပြင် ဒီလေ့လာမှုက စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ အယူအဆအသစ်တစ်ခုကိုလည်း ထုတ်ဖော်ပြသထားပါတယ်။ အဲဒါကတော့ စကြာဝဠာကြီးရဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုမိုကျယ်ပြန့်လာမှုကို ဖြစ်စေတဲ့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ စွမ်းအင်တစ်ခုဖြစ်တဲ့ Dark Energy ကို အသုံးပြုပြီး အချိန်ကို တိုင်းတာနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အချက်ပါပဲ။
Physical Review Letters ဂျာနယ်မှာ ဖော်ပြခဲ့တဲ့ ဒီသုတေသနမှာ သုတေသီတွေဟာ Black Hole ရဲ့ အူတိုင်မှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ကွမ်တမ်ရဲ့ အပြောင်းအလဲလေးတွေဟာ ရူပဗေဒရဲ့ နိယာမတွေ ပျက်စီးသွားနိုင်တဲ့ Classical Models တွေရဲ့ အားနည်းချက်ကို ဘယ်လိုကျော်လွှားနိုင်မလဲဆိုတာကို လေ့လာခဲ့ကြပါတယ်။
သူတို့ဟာ planar black hole မော်ဒယ်ကို အသုံးပြုပြီး အာကာသနဲ့ အချိန်ဟာ ပြိုလဲပျက်စီးမသွားဘဲ ဘယ်လိုမျိုး ပြောင်းလဲသွားနိုင်တယ်ဆိုတာကို သရုပ်ပြနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီတွေ့ရှိချက်ကနေတဆင့် အချိန်ဟာ အသစ်တဖန် စတင်နိုင်တဲ့ White Hole ရဲ့ သီအိုရီအရ တည်ရှိနိုင် ခြေကို ဖော်ထုတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။
အကယ်၍ ဒီလေ့လာမှုကို အမှန်တကယ် သက်သေပြနိုင်ခဲ့မယ်ဆိုရင်၊ ဒါဟာ ကာလရှည်ကြာစွာ ကွဲကွာနေခဲ့တဲ့ ကွမ်တမ် မက္ကင်းနစ်နဲ့ ဒြပ်ဆွဲအားတို့ရဲ့ ကြားက ကွာဟ ချက်တွေကို ပေါင်းကူးပေးနိုင်မယ့် အရေးပါတဲ့ ခြေလှမ်းတစ်ခု ဖြစ်လာမှာပါ။

သိပ္ပံပညာရှင်များရဲ့ ရှာဖွေတွေ့ရှိချက်တစ်ခုဟာ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းက လူသားတွေကို အံ့အားသင့်စေခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါကတော့ ပိုးဟပ်နို့ဟာ နွားနို့ထက် ပိုပြီး အာဟာရဓာတ် ကြွယ်ဝတယ်ဆိုတဲ့ အချက်ပါပဲ။ နားကြားမှားတယ်လို့ မထင်လိုက်ပါနဲ့။ တကယ်ကိုပဲ ပိုးဟပ်နို့ဟာ အလားအလာရှိတဲ့ အစားအစာအရင်းအမြစ်သစ်တစ်ခု ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။
ဒီ "ပိုးဟပ်နို့" ဆိုတာဟာ (Diploptera punctata) လို့ခေါ်တဲ့ ပိုးဟပ်အမျိုးအစားကနေ ရရှိတာဖြစ်ပါတယ်။ တခြားပိုးဟပ်အမျိုးအစားတွေနဲ့ မတူတာကတော့ ဒီပိုးဟပ်တွေဟာ ဥမဥဘဲ သားကို တိုက်ရိုက်မွေးဖွားပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ သားငယ်လေးတွေကို ကျွေးမွေးဖို့အတွက် နို့နဲ့တူတဲ့ အာဟာရအရည်တစ်မျိုးကို ထုတ်လွှတ်ပေးပါတယ်။
အံ့သြစရာကောင်းတာကတော့ ဒီအရည်ထဲမှာ ပရိုတင်းဓာတ်ရဲ့ ပုံဆောင်ခဲလေးတွေ ပါဝင်နေပြီး အဲဒီပုံဆောင်ခဲလေးတွေမှာ သမားရိုးကျ နို့ထွက်ပစ္စည်းတွေထက် အာဟာရဓာတ်တွေ ပိုမိုကြွယ်ဝစွာ ပါဝင်နေတာပါပဲ။
၂၀၁၆ ခုနှစ်မှာ ပြုလုပ်ခဲ့တဲ့ သုတေသနတစ်ခုအရ ဒီပရိုတင်းပုံဆောင်ခဲလေးတွေမှာ ကယ်လိုရီစွမ်းအင်ဟာ အရင်က အာဟာရအများဆုံးလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ ကျွဲနို့ထက် သုံးဆကျော် ပိုများတာကို တွေ့ရှိခဲ့ပါတယ်။ မရှိမဖြစ်လိုအပ်တဲ့ အမိုင်နိုအက်ဆစ်တွေ၊ အဆီဓာတ်တွေနဲ့ သကြားဓာတ်တွေလည်း ပါဝင်တာကြောင့် ပိုးဟပ်နို့ဟာ ပြည့်စုံတဲ့ အာဟာရဓာတ်အရင်းအမြစ်တစ်ခု ဖြစ်လာနိုင်ပြီး လူသားတွေအတွက် အားဖြည့်စာအဖြစ်လည်း စဉ်းစားနိုင်ပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ ဒီလို အာဟာရဓာတ်တွေ ကြွယ်ဝပေမယ့် လက်တွေ့မှာ အသုံးပြုဖို့အတွက်တော့ အခက်အခဲတွေ အများကြီးရှိနေပါသေးတယ်။ ပိုးဟပ်အများအပြားကနေ နို့ကို ထုတ်ယူဖို့ဆိုတာ လက်တွေ့မကျတဲ့ လုပ်ငန်းတစ်ခုဖြစ်သလို ပိုးဟပ်နို့ကို လူသားတွေ စားသုံးဖို့အတွက် ဘေးကင်းမှုရှိမရှိဆိုတာကိုလည်း အတိအကျ အတည်ပြုနိုင်ခြင်း မရှိသေးပါဘူး။
ဒီပြဿနာတွေကို ဖြေရှင်းနိုင်ဖို့အတွက် သိပ္ပံပညာရှင်တွေဟာ ဇီဝအင်ဂျင်နီယာနည်းပညာတွေကို အသုံးပြုပြီး ဓာတ်ခွဲခန်းတွေထဲမှာ နို့ပရိုတင်းတွေကို ထုတ်လုပ်ဖို့ နည်းလမ်းတွေ ရှာဖွေနေကြပါတယ်။ ကမ္ဘာ့လူဦးရေဟာ ရေရှည်တည်တံ့နိုင်ပြီး ထိရောက်တဲ့ အစားအစာအရင်းအမြစ်တွေကို ရှာဖွေနေချိန်မှာ ပိုးဟပ်နို့ဟာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသလို ထူးခြားတဲ့ သုတေသနနဲ့ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုရဲ့ လမ်းကြောင်းသစ်တစ်ခုကို ဖွင့်ပေးနိုင်ပါတယ်။
ဒါကြောင့် ပိုးဟပ်နို့ဟာ လက်ရှိအချိန်မှာတော့ ထူးထူးဆန်းဆန်းနဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ အကြောင်း အရာတစ်ခုဖြစ်ပေမယ့် အနာဂတ်မှာ လူသားတွေရဲ့ အစားအသောက်ပုံစံကို ပြောင်းလဲသွားစေနိုင်တဲ့ အလားအလာရှိတဲ့ ရင်းမြစ်တစ်ခုလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
#knowledgezone

၎င်းဟာ ပီရူးစစ်သည်တော်တစ်ဦး၏ နှစ် ၂ဝဝဝ သက်တမ်းရှိ ဦးခေါင်းခွံတစ်ခုဖြစ်ပြီး ဦးခေါင်းခွံအတွင်း၌ သတ္တုအပိုင်းအစ တစ်ချို့နှင့်အတူ တူးဖော်တွေ့ရှိခဲ့ကြတာဖြစ်ပါတယ်။
အမေရိကန်ပြတိုက်က ပညာရှင်တွေကတော့ ဒါဟာ ရှေးအကျဆုံး အဆင့်မြင့်ခွဲစိတ်ကုသမှု တစ်ခုဖြစ်နိုင်တယ်လို့ယုံကြည်ကြပါတယ်။

အစားတော့ လျှော့စားနေပါလျက် ဝိတ်က ကျ မလာဘူး ဆိုတဲ့သူတွေအတွက်…

ဘယ်အရာကိုမှ အလကားမလိုချင်ခဲ့ပါ
ဘယ်အရာမှလည်း အလကားမရခဲ့ပါ။

တစ်ခုခု လိုချင်ရင် ကိုယ်တိုင်ကြိုးစား
ပင်ပန်းခံပြီးမှ လိုချင်တာ ရလာတဲ့ ဘဝမို

ဘယ်သူ့ဆီကမှ အလကားဆိုတာမျိုးကို
မမျှော်လင့်ခဲ့မိတာပါ။

သူမရှိလိုမဖြစ်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး
ဒါပေမဲ့ သူရှိနေရင် ပိုပျော်တယ်။

သူမပါလည်း သွားရမဲ့လမ်းပါပဲ
ဒါပေမဲ့ သူလိုက်လာတဲ့အခါ ပိုလုံခြုံတယ်။

ဒီတိုင်းလည်း ဘဝက ပုံမှန်ပါပဲ
ဒါပေမဲ့ သူရှိရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲဆိုပြီး
လိုအပ်နေတဲ့ စိတ်ကလေးတော့ရှိတယ်။

•အောင်သူမိုး•

လူတွေ သင့်ကို ကြိုက်လာဖိုလည်း
မကြိုးစားပါနဲ့ ။

လူတွေ သင့်ကို လေးစားဖိုလည်း
မကြိုးစားပါနဲ့ ။

လူတွေ သင့်ကို ချစ်လာဖိုလည်း
မကြိုးစားပါနဲ့ ။

လူတွေသင့်ကို အထင်ကြီးလာဖိုလည်း
မကြိုးစားပါနဲ့ ။

လူတွေ သင့်ကို ကြွေလာဖိုလဲ
မကြိုးစားပါနဲ့ ။

မနက်မိုးလင်းလို သင်နိုးထတဲ့အခါ
သင့်ကိုယ်သင် လေးစားနေဖို ကြိုးစားပါ ။

နေ့စဉ်သွားလာလှုပ်ရှားနေစဉ်မှာ
သင့်ကိုယ်သင် ချစ်နိုင်ဖို ကြိုးစားပါ ။

မှန်ထဲ ကြည့်တဲ့အခါမှာ
သင့်ကိုယ်သင် အထင်ကြီးဖို ကြိုးစားပါ ။

ညအိပ်ဖို ခေါင်းချတဲ့အခါမှာ
သင့်ကိုယ်သင် တန်ဖိုးထားနိုင်ဖို ကြိုးစားပါ ။

သင့်ရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်မှာ
သင့်ကိုယ်သင် ကြွေနိုင်ဖို ကြိုးစားပါ ။

အဆင်ပြေလားလို့တောင်
တစ်ခါမှ
မေးဖော်မရတဲ့သူတွေအတွက်
ကိုယ့်ဘက်က အမြဲအသင့်ရှိနေပေးခဲ့တာကို
နောင်တ,လို့တော့ ခေါင်းစဥ်မတတ်တော့ဘူး။

ပေးဆပ်မှုတိုင်းအတွက်
ဘာတစ်ခုမှ ပြန်မရရင်တောင်မှ
သင်ခန်းစာတော့ အလိုလိုရပြီးသားပါ။

ကိုယ်အဆင်မပြေတာကလွဲလို့
အားလုံးကို အဆင်ပြေစေချင်ခဲ့တာ။

ကိုယ်မပျော်တာကလွဲလို့
အားလုံးကို ပျော်ရွှင်စေချင်ခဲ့တာပါ။

အရာရာ
အလျှော့ပေးလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့
လူတကာက အမြဲ အနိုင်လိုချင်နေကြတာ။

အမုန်းမပေးချင်ဘူး။
ဒါ့ကြောင့်....
ပေးလက်စနဲ့....အရှုံးပေးထားတာ။

ထီးလေးတစ်ချောင်းဟာ
လူတစ်ယောက်ကို အရိပ်ပေးဖို့အတွက်
သူကိုယ်တိုင် နေပူဒဏ်ကို အရင်ခံရတယ်။

ဖိနပ်လေးတစ်ရံဟာ
လူတစ်ယောက်ကို သန့်ရှင်းစေဖို့အတွက်
သူကိုယ်တိုင် အညစ်အကျေး အပေခံရတယ်။

ရွှေငါးလေးတွေဟာ
လူတွေ အလှကြည့်ဖို့အတွက်
မှန်လှောင်အိမ်ထဲမှာ မွန်းကျပ်စွာ နေပေးရတယ်။

ကိုယ့်အဖြစ်က
ထီးလေးတစ်ချောင်းလို
ဖိနပ်လေးတစ်ရံလို
မှန်လှောင်အိမ်ထဲက ရွှေငါးလေးလို
ကိုယ့်အဖြစ်က... အဲ့လိုမျိုး။

တတ်နိုင်သလောက် ပေးဆပ်လိုက်မယ်
အမြဲတမ်းတော့
တာဝန်မယူနိုင်တော့ဘူး။

တဖက်လူကိုကြည့်ပြီး
တန်ရာတန်ရာပဲ ဆက်ဆံတော့မယ်
ဟန်ဆောင်ပြီးတော့ မပြုံးပြတော့ဘူး။

အဝေးကြီးကို လှမ်းမငေးတော့ဘူး
ကိုယ့်ဘဝနဲ့ မအပ်စပ်တဲ့
မျှော်လင့်ချက်တွေက
ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ စုဗူးလိုပဲ
အချိန်မတန်ခင် ခွဲရတာ များတယ်။

ကိုယ်သိလိုက်ပါပြီ
နောက်ဆိုရင် ကိုယ့်နေ့ရက်တွေက
ဖတ်လက်စ စာအုပ်တွေနဲ့ပဲ နေပျော်ပါတယ်။

ဝေဒနာ ရှိတိုင်းလည်း မကုစားချင်တော့ပါဘူး
တစ်ချို့ဒဏ်ရာတွေက
ရင့်ကျက်ဖို့အတွက် လိုအပ်တယ်လေ။

အမှန်ပြောရရင်
ဘယ်သူ့ကိုမှ စိတ်မနာရက်ဘူး
စေတနာတွေ ရေစီးကမ်းပြိုခဲ့ဘူးတဲ့
ကိုယ့် မေတ္တာတွေကိုပဲ ပြန်အားနာတယ်။