ဒီဘဝကို
မပျော်တော့တာ
သေချာသလောက်ပါပဲ။
အရာရာကို
မေ့လျော့ခြင်းနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ်
သေဆုံးခြင်းနဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်
မြန်မြန်ကုန်ဆုံးချင်တော့တယ်။
#စံလူ

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တယ် ဆိုတာလည်း
လက်ဖက်ရည်သောက်ချင်ရုံ သက်သက်မှ
မဟုတ်ပဲ ။
#ခန့်သွယ်
လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှခေတ်လူငယ်-၃

❝ ပြစ် မှု နှင့် ပြစ် ဒဏ် ❞
ဒီစာအုပ်ဟာ
လူသတ်မှု (ပြစ်မှု) ဝတ္ထုတစ်ပုဒ် ဖြစ်တယ်။
ဇာတ်ကြောင်းကို လူသတ်သမားက
သူ့ရှုထောင့်က ပြန်ပြောပြတဲ့ ဝတ္တုပါ။
အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ စာဖတ်ပရိသတ်ဟာ
အင်မတန်ရက်စက်တဲ့ လူသတ်မှုကြီးထဲမှာ
မျောပါသွားပါတော့တယ်။ ဒီဝတ္ထုကြီးဟာ
ကြောင်နဲ့ကြွက် လိုက်တမ်းပြေးတမ်း
ကစားတဲ့ လျှို့ဝှက်သည်းဖို
ဝတ္ထုအမျိုးအစား ဖြစ်ပါတယ်။
ဘဝမှာထွက်ပေါက်မရှိအောင်
ပိတ်မိခံနေရပြီးလူသတ်သမား ဖြစ်သွားတဲ့
လူငယ်တစ်ယောက်နဲ့
ပျော်ပျော် နေတတ်ပေမယ့် ဇွဲနပဲကြီးတဲ့
စုံထောက်ရဲအရာရှိတို့ရဲ့ စိတ်ဓာတ်ရေးရာ
ပညာ ပြိုင်ခန်း ဖြစ်ပါတယ် . . .
▪️Fyodor Dostoevsky
▫️Crime and Punishment
▪️တင်မောင်မြင့်
▫️ပြစ်မှုနှင့်ပြစ်ဒဏ်

ရှေ့လာမည့် စာမျက်နှာများတွင်
အသင်တို့ ဖတ်ရှုကြရတော့မည့်
“ဝတ္ထုတို” ခေါ် စာပေအဖွဲ့အနွဲ့ ပုံစံများကို
ကျွန်ုပ် မည်သို့ ဖန်တီးရေးသားခဲ့မိသည့်
အကြောင်း စာကြောင်းရေအနည်းငယ်ဖြင့်
ရှင်းလင်းဝန်ခံလိုပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည်
မြန်မာစာ ဖတ်တတ်၊ ရေးတတ်သည့်
အရွယ်မှစ၍ ဝတ္ထုပုံပြင်များကို
ဖတ်ရှုခံစားခြင်း၌ စွဲစွဲမက်မက်
ခုံမင်မြတ်နိုးသူတစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့ သည်။
ထိုမှတစ်ဆင့် မိမိကိုယ်တိုင်
ဝတ္ထုပုံပြင် ဖန်တီးရေးသားလိုသော
တဏှာအာလယက ကျွန်ုပ်၏
ကိုယ်စိတ်နှစ်ပါးကို ဖိစီးလာခဲ့သည်။
ယင်းဖိစီးမှု ကို ကျွန်ုပ် တွန်းလှန်ခြင်းမှာ
မစွမ်းသာခဲ့ပါ။ အမည်တပ်ရန်ခဲယဉ်းသော
နောက်ကွယ်မှ ကြိုးကိုင်နေသော
ကျွန်ုပ် မမြင်မတွေ့ရသည့် နတ်ဝင်သည်
တစ်ဦးရှိနေမှန်း ကျွန်ုပ် ရိပ်စားမိခဲ့သည်။
နတ်ဝင်သည်သည် ကျွန်ုပ်၏ ရုပ်နာမ်နှစ်ပါး၊ အတွေ့အကြုံတို့ကို စာပေပုံသဏ္ဌာန်
တစ်ခုဖြစ်သွားအောင် ဖန် တီးရေးသားဖို့
ကျွန်ုပ်အား တိုက်တွန်းနှိုးဆော်ခဲ့ပါသည်။ ပြင်းပြင်းထန်ထန် အားတက်သရော
တိုက်တွန်းနှိုးဆော်ခဲ့ပါသည်။
ကျွန်ုပ်သည် အာဏာသား၏
ကျာပွတ်အောက်မှ ကံကျွေးချ
ကျေးကျွန်တစ်ဦးပမာ နတ်ဝင်သည်အလိုကျ
ပုံပြင်ဝတ္ထုများကို မိမိတတ်စွမ်းသလောက်
တရစပ် မရပ်မနား ရေးသားခဲ့ရာ
ယနေ့ဆိုလျှင်ပင် နှစ်ကာလအားဖြင့်
နှစ်ပေါင်း ၄ဝ နီးနီး ရှိခဲ့ပါပြီ။
နတ်ဝင်သည်ကလည်း မပျင်းမရိ၊
ဇွဲသန်သန်ဖြင့် ကမ္ဘာလောကနှင့်
ကျွန်ုပ်တို့အကြားမှာရပ်၍ ကျွန်ုပ်ကို
ကလောင်စွဲကိုင်ထားရန် သတိပေးရင်း
စောင့်ကြပ်လျက်ရှိနေပါသည်။
ယခုစာအုပ်တွင် အသင်တို့ ဖတ်ရှုခွင့်
ရကြသည်မှာ နတ်ဝင်သည်၏ပယောဂကြောင့်
ကျွန်ုပ်၏ ဖန်တီးရေးသားခဲ့သမျှ
ပုံပြင်ဝတ္ထုအားလုံး၏ သေးငယ်သော
အစိတ်အပိုင်းမျှသာ ဖြစ်ပါသည် ။
ဝတ္ထုရေးသူ၏အမှာစာ (သို့မဟုတ်)
ကျွန်ုပ်၏ နတ်ဝင်သည်အကြောင်း အမှာစကား
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
▫️ကြူးနှစ်▫️
• ဝတ္ထုတိုများပေါင်းချုပ် (၁) •

မုတ်သုံမိုးနှင့်အပြိုင် အသော့နှင်ခဲ့ရသောခရီးတခု။
အရိုင်းဆန် လှိုင်းရေပြင်ကို ရင်တမမ ဖြတ်ခဲ့ရသော
ခရီးတခု။
မြိတ်ကျွန်းစုထဲအဖြတ် ‘ဒိုင်းခနဲ’ဖောက်သံချက်
ကြားလိုက်ရစဉ် အထိတ်တလန့် ဖြစ်ခဲ့ရသော
ခရီးတခု။
မှောင်ခိုကုန်ကူးသူတွေနှင့် ဒူးတင်ပေါင်ဖက်
သွားခဲ့ရသော ခရီးတခု။
မောရစ်ကောလစ်၏ သရဲခြောက်သော အိမ်ကြီးကို
တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ခရီးတခု။
ပင်လယ်ဓားပြ ဆင်မြူရယ်ဝှိုက် အတင်း သိမ်းပိုက်
ပေါင်းသင်းခဲ့တဲ့ မေရီပိုဗေး၏သင်္ချိုင်းကမ္ပည်းစာကို
ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ ခရီးတခု။
အီကွေတာ နေရောင်ပြင်းအောက် တဝီဝီပြေးသွားတဲ့
ဟွန်ဒါဆိုင်ကယ်များကို လွတ်အောင် တိမ်းရှောင်ခဲ့ရ​
သော ခရီးတခု။
ဂေါ့ဖားသားဆန်တဲ့ ထောင်ကဲတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့
လက်ရဲဇက်ရဲ လူမိုက်တွေအကြောင်း
အံ့ဩမှင်သက် နားထောင်ခဲ့ရ​သော ခရီးတခု။
ရှမ်းကမ်းဘက်က ပြည့်တန်ဆာမလေးတွေရဲ့
အော်သံ ညုသံ ခရာသံတွေကြား အိပ်မရလို့
ညကြီးမင်းကြီး ထပြီး ထိုင်နေဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့ခရီးတခု။
ဘော်လီအင်္ကျီမျှ မဝတ်နိုင်ရှာတဲ့ သူဆင်းရဲအပျိုမ
လေးကို မြင်တွေ့ ဂရုဏာသက်ခဲ့ရသော ခရီးတခု။
သတ္ထုတွင်း လုပ်သမားများ၊ ရော်ဘာစေးခြစ်
အလုပ်သမများ၊ ပုလဲငုပ်သူများ ပင်လယ်ပျော်
ဆလုံများ၏ ဘဝကို စေ့ငုနိုင်ခဲ့သော ခရီးတခု။
……..
ဆရာမြသန်းတင့်ရဲ့ ခရီးသွားစာပေလက်ရာများထဲ
လူကြိုက်အများဆုံး၊ အထင်ရှားဆုံး၊ ပြောစမှတ်ပြု
ခံရဆုံး လက်ရာတခုဖြစ်ရာ အထွေထွေ အထူးထူး
မိတ်ဆက်နေဖို့ပင် လိုအံ့ဟု မထင်သော—
‘ငွေသောင်ယံ ဟွန်ဒါယဉ်ကျေးမှု
မေရီပိုဗေးနှင့်အီကွေတာညများ’
……………
ဆရာမြသန်းတင့်နှင့် အတူ ခရီးသွားဖော်များ
ဖြစ်သော ဦးသန်းတင်၊ ဆရာကျော်အောင်၊
ဆရာမင်းကျော်၊ ဆရာတင်မိုးတို့၏အုပ်စုဓာတ်ပုံ
မှတ်တမ်းအချို့ကို ကြွေစက္ကူဖြင့် ထည့်သွင်းလျက်-
အရင်က အဖြုတ်အပယ် ပြုခံရသောစာသားများကို
ပြန်လည် ဖြည့်စွက်ခဲ့ကာ မူသစ် အသွင်သစ်အဖြစ်
စတုတ္ထအကြိမ်မြောက် ပုံနှိပ် ထုတ်ဝေလိုက်ခြင်း။
စာမျက်နှာ ၁၉၀ ။ စက္ကူဖြူချောဖြင့်-ပုံနှိပ်သည်။
(ဓာတ်ပုံများ ကြွေစက္ကူ / ၈မျက်နှာ)
မျက်နှာဖုံးပန်းချီ - မုတ်သုံ၏ လက်ရာကို
ဗဂျီလင်းဝဏ္ဏက ဒီဇိုင်းဖွဲ့စည်းမွမ်းမံမှုဖြင့်-
တန်ဖိုး #ကျပ်_တသောင်းသုံးထောင်
▫️စာညွှန်း - ဇော်ဂျီဖိုလ်ဝင်အုပ်တိုက် / မှ

❝ မူရကာမိ စာတွေ ဖတ်ရတာဟာ
အရှိတရားကနေလွန်မြောက်ပြီး
သီးခြားစိတ်ကူးနယ်နိမိတ်တစ်ခုကို
ရောက်ရှိသွားသလို ခံစားမိပါတယ် ❞
• မိုးသက်ဟန် •
× × × × × × × ×
• ဆရာမိုးသက်ဟန် ဘာသာပြန် တဲ့ •
❛ ဟာရူကီ မူရာကာမိ (၂) အုပ် ❜

❝ မူရကာမိ စာတွေ ဖတ်ရတာဟာ
အရှိတရားကနေလွန်မြောက်ပြီး
သီးခြားစိတ်ကူးနယ်နိမိတ်တစ်ခုကို
ရောက်ရှိသွားသလို ခံစားမိပါတယ် ❞
• မိုးသက်ဟန် •
× × × × × × × ×
• ဆရာမိုးသက်ဟန် ဘာသာပြန် တဲ့ •
❛ ဟာရူကီ မူရာကာမိ (၂) အုပ် ❜

❝ မူရကာမိ စာတွေ ဖတ်ရတာဟာ
အရှိတရားကနေလွန်မြောက်ပြီး
သီးခြားစိတ်ကူးနယ်နိမိတ်တစ်ခုကို
ရောက်ရှိသွားသလို ခံစားမိပါတယ် ❞
• မိုးသက်ဟန် •
× × × × × × × ×
• ဆရာမိုးသက်ဟန် ဘာသာပြန် တဲ့ •
❛ ဟာရူကီ မူရာကာမိ (၂) အုပ် ❜

❛ အရက်ဆန့်ကျင်ရေးသမားတွေ ❜ က
စာရေးဆရာတွေ အရက်သောက်လို့
အချိန်မတိုင်မီ ကွယ်လွန်ကြရသည်ဟု
အရက်ကြောင့် အကြွေစောရသော
ဆရာကြီးတချို့ကို ထောက်ပြကြသည်။
ထိုအခါ အရက်ကြိုက်သူများက
“ဒါဆို ဆရာကြီးရွှေဥဒေါင်းကျတော့
ဘယ်လိုပြောမလဲ. . . အသက်ရှစ်ဆယ်ကျော်
အထိ ကျန်းကျန်းမာမာနေသွားတာပဲ
မဟုတ်လား...” ဟု ပြန်လည်ချေပကြမည်။
ဆရာကြီးရွှေဥဒေါင်းသည်
အရက်ကို စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့သောက်ခြင်းမဟုတ်။
ပြီးတော့ ဆရာကြီးသည် အရက်ကို
မူးချင်လို့သောက်ခြင်းလည်းမဟုတ်။
ထမင်းစားကောင်းအောင် သောက်ခြင်းဖြစ်၏။
သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကိုက ခံတွင်းမြိန်ဖို့
အဓိကဖြစ်သဖြင့် အန္တရာယ်ဖြစ်သည့်
အဆင့်သို့ မရောက်တော့။
အစားအသောက်ကောင်းကောင်းစားခြင်း၊
တစ်ခါတလေအသီးအနှံများကိုသာ စားခြင်း၊
မနက်တိုင်း စက်ဘီးစီး လမ်းလျှောက်ခြင်း
စသည်တို့ကြောင့်
အသက်ရှည်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်၏။
ဆရာသော်တာဆွေကတော့
ဆရာကြီးထက်စာလျှင် ပိုသောက်သည်ဟု
ပြောနိုင်သည်။ ငယ်စဉ်ကဆိုလျှင်
အသောက်ကြမ်းခဲ့ဖူးသူ ဖြစ်၏။
သို့တိုင်အောင် အသက်ကြီးလာသောအခါ
ဆရာကြီးရွှေဥဒေါင်း၏နည်းကိုယူပြီး
ချင့်ချင့်ချိန်ချိန် သောက်ခြင်း၊
အစားကောင်းကောင်း စားခြင်း၊ မနက်တိုင်း လမ်းလျှောက်၍ ဈေးဝယ်ထွက်ခြင်းတို့ကြောင့် ဆရာကြီးလောက်အသက်မရှည်သည့်တိုင်
သူ၏ သောက်ဖော်သောက်ဖက်
အတော်များများထက် ပို၍ ကျန်းမာသည်။
အသက် ခုနစ်ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်ထိ
နေသွားရလေသည်။
• ယမကာလုလင် / မှ •

❛ အရက်ဆန့်ကျင်ရေးသမားတွေ ❜ က
စာရေးဆရာတွေ အရက်သောက်လို့
အချိန်မတိုင်မီ ကွယ်လွန်ကြရသည်ဟု
အရက်ကြောင့် အကြွေစောရသော
ဆရာကြီးတချို့ကို ထောက်ပြကြသည်။
ထိုအခါ အရက်ကြိုက်သူများက
“ဒါဆို ဆရာကြီးရွှေဥဒေါင်းကျတော့
ဘယ်လိုပြောမလဲ. . . အသက်ရှစ်ဆယ်ကျော်
အထိ ကျန်းကျန်းမာမာနေသွားတာပဲ
မဟုတ်လား...” ဟု ပြန်လည်ချေပကြမည်။
ဆရာကြီးရွှေဥဒေါင်းသည်
အရက်ကို စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့သောက်ခြင်းမဟုတ်။
ပြီးတော့ ဆရာကြီးသည် အရက်ကို
မူးချင်လို့သောက်ခြင်းလည်းမဟုတ်။
ထမင်းစားကောင်းအောင် သောက်ခြင်းဖြစ်၏။
သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကိုက ခံတွင်းမြိန်ဖို့
အဓိကဖြစ်သဖြင့် အန္တရာယ်ဖြစ်သည့်
အဆင့်သို့ မရောက်တော့။
အစားအသောက်ကောင်းကောင်းစားခြင်း၊
တစ်ခါတလေအသီးအနှံများကိုသာ စားခြင်း၊
မနက်တိုင်း စက်ဘီးစီး လမ်းလျှောက်ခြင်း
စသည်တို့ကြောင့်
အသက်ရှည်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်၏။
ဆရာသော်တာဆွေကတော့
ဆရာကြီးထက်စာလျှင် ပိုသောက်သည်ဟု
ပြောနိုင်သည်။ ငယ်စဉ်ကဆိုလျှင်
အသောက်ကြမ်းခဲ့ဖူးသူ ဖြစ်၏။
သို့တိုင်အောင် အသက်ကြီးလာသောအခါ
ဆရာကြီးရွှေဥဒေါင်း၏နည်းကိုယူပြီး
ချင့်ချင့်ချိန်ချိန် သောက်ခြင်း၊
အစားကောင်းကောင်း စားခြင်း၊ မနက်တိုင်း လမ်းလျှောက်၍ ဈေးဝယ်ထွက်ခြင်းတို့ကြောင့် ဆရာကြီးလောက်အသက်မရှည်သည့်တိုင်
သူ၏ သောက်ဖော်သောက်ဖက်
အတော်များများထက် ပို၍ ကျန်းမာသည်။
အသက် ခုနစ်ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်ထိ
နေသွားရလေသည်။
• ယမကာလုလင် / မှ •