လူသန်းချီရဲ့ဘဝကို ပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့တဲ့ စာအုပ်တစ်အုပ် သင်မဖတ်ရင် သူများထက်နောက်ကျသွားမယ် အခုဖတ်ပါ
အကြံဉာဏ်ဖြင့် ကြီးပွားရေး - ရွှေဥဒေါင်း
အနှစ်ချုပ်
(၁) ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒရှိပါ။
အောင်မြင်ဖို့ ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒရှိရပါမယ်။ ဝေလေလေ သူများပြောလို့ လိုက်ပြောတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ရင်ထဲက လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ရဲရဲတောက် အောင်မြင်ချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြနေရပါမယ်။
အောင်မြင်ဖို့ ကိုယ်ရည်မှန်းထားတဲ့ ပန်းတိုင်ကို
ေ-သေ-သချာချာ တိတိကျကျ သိရပါမယ်။ ဥပမာ ချမ်းသာချင်တယ် ဆိုပါစို့။ ငွေဘယ်လောက် ချမ်းသာချင်တယ်၊ ဘယ်အချိန်အတောအတွင်းမှာ ချမ်းသာချင်တယ် စသဖြင့် အသေးစိတ် သတ်မှတ်ထားရပါမယ်။
(၂) ယုံကြည်မှု ရှိပါ။
အောင်မြင်လာတဲ့လူတွေဟာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်မှု အပြည့်ရှိကြပါတယ်။ မဆုတ်မနစ် ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ ကြိုးစားအားထုတ် ရှေ့ဆက်လျှောက်ကြပါတယ်။
(၃) အထုံပါအောင် နှလုံးသွင်းပါ။
ကိုယ့်ရဲ့ ရည်မှန်းချက် ပန်းတိုင်ကို မသိစိတ်ထဲထိ အထုံပါအောင် ထပ်တလဲလဲ နေ့တိုင်း ပွားများ နှလုံးသွင်းရပါမယ်။ မသိစိတ်ထဲထိ အရိုးစွဲသွားပြီဆိုရင်တော့ ပန်းတိုင်ကို ဦးတည်တဲ့ လုပ်ငန်းတွေကို အလိုလို တွေးမိ လုပ်မိသွားပါတယ်။
(၄) ပညာရှင် ဖြစ်အောင်လုပ်ပါ။
တိုးတက်ကြီးပွားဖို့ အတွက် နယ်ပယ် တစ်ခုခုမှာ ပညာရှင်အဆင့်ဖြစ်နေဖို့ လိုပါတယ်။ ပညာရှင် ဖြစ်တယ်ဆိုတာ တက္ကသိုလ်က ဘွဲ့ရတာကိုမှ ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘွဲ့မရ ကျောင်းမပြီးလည်း ကိုယ် အသက်မွေးတဲ့ နယ်ပယ်မှာ အထွဋ်အထိပ်ရောက်အောင် ကျွမ်းကျင်နေရင် တိုးတက်ကြီးပွားနိုင်ပါတယ်။
(၅) စိတ်ကူးဉာဏ် ကွန့်မြူးပါ။
အလုပ်လုပ်ရာမှာ သမားရိုးကျ လမ်းအို မလိုက်ပဲ အသစ်ထွင်တာမျိုး၊ ဖက်စပ်တီထွင်တာမျိုးတွေ လုပ်နိုင်ဖို့ စိတ်ကူးဉာဏ်ကို ကွန့်မြူး အသုံးချ တတ်ဖို့ လိုပါတယ်။
(၆) အသေးစိတ် စီမံချက် ဆွဲပါ။
ပန်းတိုင်ရောက်ဖို့ အောင်မြင်ဖို့ ဘယ်လိုကြိုးစားမယ်ဆိုတာကိုလည်း အသေးစိတ် တစ်ဆင့်ချင်း ကြိုတင် စဥ်းစားထားပြီး စီမံချက် ဆွဲ ထားဖို့ လိုပါမယ်။
(၇) ဆုံးဖြတ်ချက် ခိုင်မာပါ။
အောင်မြင်တဲ့သူတွေဟာ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မတွန့်မဆုတ် လျင်လျင်မြန်မြန် ချတတ်ပြီး ချပြီးသား ဆုံးဖြတ်ချက် ကို ပြန်ပြင်ဖို့တော့ ကြန့်ကြာတတ်ပါတယ်။ ဘယ်သူ ဘာပြောပြော ချထားတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်း ပန်းတိုင် ရောက်တဲ့ အထိ သတ္တိရှိရှိ လျှောက်လှမ်းကြပါတယ်။
(၈) ဇွဲကောင်းပါ။
ရည်မှန်းချက်အတွက် ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒ၊ အသေးစိတ် စီမံချက်တွေ ရေးဆွဲပြီးပြီဆိုတာနဲ့ အဆိုးမြင် မကောင်းပြော ဘေးထိုင် ဘု္တောနေတဲ့သူတွေကို စိတ်ထဲမထည့်ဘဲ ကိုယ့်အပေါ် ယုံကြည်ကိုးစား အားထားသူတွေအတွက် ဇွဲကောင်းကောင်းနဲ့ အရှုံးမပေး အားမလျှော့ဘဲ ကြိုးစားရမှာပါ။
(၉) လူတော်များနှင့် အသင်းဖွဲ့ပါ။
ကိုယ့်ရည်မှန်းချက် အောင်မြင်ဖို့ စိတ်တူကိုယ်တူ လူတော်တွေနဲ့ အသင်းဖွဲ့ပြီး အကောင်အထည်ဖော်ရပါမယ်။
(၁၀) လိ္င်စိတ်စွမ်းအားကို အသွင်ပြောင်း အသုံးချပါ
လိ္င်စိတ်ရဲ့ ပြင်းပြတဲ့စွမ်းအားတွေကနေ တစ်ဆင့် စိတ်ကူးဉာဏ်၊ တီထွင်ဉာဏ်၊ အနုပညာဉာဏ်၊ သတ္တိ၊ စိတ်စွမ်းအား၊ ဇွဲ တွေရအောင် စွမ်းအင် အသွင်ပြောင်းပြီး အောင်မြင်အောင် ကြိုးစားလို့ ရပါတယ်။
နားလည်လွယ်အောင် ဥပမာပေးရရင် ကိုယ် ဘောလုံးကန်နေတုန်း ကိုယ်တစ်ဖက်သတ်ကြိုက်နေတဲ့ ကောင်မလေးက လာအားပေးတာကို တွေ့တဲ့အခါ ခြေစွမ်းပြချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာတာ၊ ဘယ်ကနေဘယ်လိုရမှန်းမသိတဲ့ အားအင်တွေနဲ့ သက်လုံပိုကောင်း၊ စွမ်းဆောင်ရည်ပိုကောင်းလာကြတာမျိုးပါ။ နောက်ပြီး အချစ်နဲ့.တွေ့တဲ့အခါတို့၊ အသည်းကွဲတဲ့အခါတို့ မှာ သီချင်းကောင်းလေးတွေ ရေးနိုင်ကြတဲ့ တေးရေးသမားတွေလည်း ဒီထဲမှာ အကျုံးဝင်မယ် ထင်ပါတယ်။
(၁၁) မသိစိတ် နဲ့ သိစိတ် ဦးနှောက်ကို လေ့ကျင့် ထိန်းချုပ်ပါ။
မသိစိတ်ထဲမှာ ရှိနေတတ်တဲ့ မကောင်းတဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေဖြစ်တဲ့ သံသယစိတ်၊ ကြောက်စိတ်၊ မန္ာလိုစိတ်၊ အမု၊န်းတရား၊ လက်စ-ားချေချင်စိတ်၊ မေတာ်လောဘစိတ်၊ အယူသီ္းစိတ်၊
ေဒါသစိတ် တွေကို သတိနဲ့ဖယ်ရှားပြီး ကောင်းတဲ့ စိတ် ခံစားမှုတွေဖြစ်တဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်စိတ်၊ ချစ်ခြင်း မေတ္တာစိတ်၊ စိတ်အားထက်သန်မှု၊ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ ဆန္ဒပြင်းပြမှု စတဲ့ စိတ်တွေကို မသိစိတ်ထဲထိ အထုံပါအောင် မွေးမြူ ထိန်းကြောင်းရပါမယ်။
မသိစိတ်ထဲက ထွက်ပေါ်လာတဲ့ စိတ်ခံစားမှု စွမ်းအင်တွေဟာ သိစိတ် ဦးနှောက်ကို မောင်းနှင်ဖို့ လောင်စာတွေဖြစ်တာကြောင့် သတိပြု ဆင်ခြင်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။
(၁၂) ဆဋ္ဌမအာရုံ မနောဓာတ် ကို မြှင့်တင်ပါ။
ဆုံးဖြတ်ချက် မခိုင်မာမှု၊ သံသယစိတ်နဲ့ အကြောက်တရားတွေကို ဖြေဖျောက်ပြီး ရှေ့မှာ ဖြစ်လာနိုင်တဲ့ အန္တရာယ်တွေ အကျိုးအပြစ်တွေကို အမြင်ကြည်ကြည်နဲ့ ဓမ္မဓိဌာန်ကျကျ မြင်နိုင်အောင် သမာဓိအားကောင်း လာအောင် တရားထိုင်သင့်ပါတယ်။ သမာဓိအားကောင်းတာ၊ မနောဓာတ် ဆဋ္ဌမအာရုံ နဲ့ အန္တရာယ်ကို ကြိုတွေး ကြိုရှောင်နိုင်တာဟာလည်း အောင်မြင်တဲ့သူတွေရဲ့ စွမ်းပကား တစ်ခုပါပဲ။

image

အောင်မြင်မှုကို ဘယ်လိုသတ်မှတ်လဲဆိုတာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တူကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး ။ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ Sucess is a lifestyle ပါ ။ အောင်မြင်မှုဆိုတာ နေ့စဉ်ဘဝကို ဘယ်လို ဖြတ်သန်းလဲဆိုတာနဲ့ ထပ်တူကျပါတယ် ။ ကျွန်တော် ဝါသနာပါတဲ့ အလုပ်ကိုပဲ လုပ်ပါတယ် ။ လုပ်နေရတဲ့ အချိန်တိုင်းလည်း ပျော်ရွှင်ပါတယ် ။ ကျွန်တော် တစ်နေ့ ချမ်းသာချင်မှချမ်းသာမယ် ။ နာမည်ကြီးချင်မှ ကြီးမယ် ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော်တော့ အောင်မြင်တယ်ပဲ ထင်ပါတယ် ။ ကျွန်တော် လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်နေရတယ် ။ လုပ်ချင်တာတွေ နေ့စဉ်လုပ်နေရတဲ့သူလောက် အောင်မြင်တဲ့သူ ရှိမယ် မထင်ပါဘူး ။
မိမိ ချစ်မြတ်နိုးတဲ့အလုပ်ကိုလုပ်ရင်း နေ့တိုင်း ပိုကောင်း တဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါတယ် ။ ကျွန်တော် သူတော်ကောင်းကြီးတစ်ယောက် မဟုတ်ပါဘူး ။ စိတ်ထားမြင့်မြတ်သူလည်း မဟုတ်ပါဘူး ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် စိတ်ထားတော့ လုံးဝမယုတ်မာပါဘူး ။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မကောင်းမကြံပါဘူး ။ အများကို ကူညီနိုင်အောင်လည်း အမြဲ ကြိုးစားပါတယ် ။ အဲဒီအတွက် ကျွန်တော့်ဘဝကို ကျွန်တော် ကျေနပ်ပါတယ် ။ စက္ကန့်တိုင်းတော့ ကျွန်တော် ပျော်ရွှင် မနေပါဘူး ။ လူသားပီပီ စိတ်ညစ်တာတွေလည်း ရှိတတ်ပါတယ် ။
ဒီစာအုပ်လေးထဲက နည်းလမ်းတွေကို ကျင့်သုံးပြီး စိတ်ညစ်စရာတွေကို ဖျောက်ပစ်ပါတယ် ။ ကျွန်တော့်ဘဝတစ်လျှောက် ကျွန်တော် အမြဲကြိုးစားခဲ့ပါတယ် ။ ကျွန်တော် နောင်တရတဲ့အရာ ခပ်ရှားရှားပါပဲ ။ မိမိချစ်မြတ်နိုးတာကိုသာ အမြဲကြိုးစားနေတဲ့အတွက် အောင်မြင်ခြင်း နဲ့ ငွေကြေးက သူ့အလိုအလျောက် လိုက်လာပြီးသားဖြစ်ပါတယ် ။ အရမ်းချမ်းသာတဲ့အဆင့် မရှိပေမယ့် စားဖို့သောက်ဖို့ စိတ်ပူရတဲ့အဆင့်ထဲတော့ မပါတော့ပါဘူး။ နောင်လည်း အမြဲကြိုးစားနေမှာဖြစ်သလို အမြဲလည်း ပျော်အောင် နေမှာဖြစ်ပါတယ် ။
လူဆိုတာ အချိန်တိုင်း သေဆုံးသွားနိုင်ပါတယ် ။ ကျွန်တော် အခု ဒီစာရေးနေတဲ့အချိန် မှာ အသက် ၂၅ နှစ်ဆိုပေမယ့် ဒီအသက်အရွယ်မှာ သေသွားတဲ့သူတွေလည်း အများကြီးရှိပါတယ် ။ သေခြင်းတရားဟာ အသက်အရွယ် မရွေးပါဘူး ။ တစ်နေ့နေ့မှ ပျော်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားရင် သေတဲ့အချိန် နောင်တရပါလိမ့်မယ် ။ မိမိရဲ့နေ့စဉ်နေ့တိုင်းကိုသာ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ ။ နေ့တိုင်း အကောင်းဆုံးဖြစ်ရင် ၃၆၅ ရက်နဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ ဒီနှစ်လေးဟာလည်း အောင်မြင်တဲ့ နှစ်လေး တစ်နှစ် ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ။ နှစ်တိုင်း အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ကြိုးစားရင် အဲဒီနှစ်တွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ သင့်ရဲ့ဘဝလေးဟာလည်း အောင်မြင်မှုတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေပါလိမ့်မယ် ။
#မိုးရှင်း

image
15 w - Translate

ရေဘဝဲ တွေဟာ ကျောရိုးမဲ့သတ္တဝါတွေထဲမှာ ထူးခြားပြီး ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေးကောင်းကြတဲ့ သတ္တဝါတွေဖြစ်ပါတယ် သူတို့မှာ ရှုပ်ထွေးတဲ့ ပဟေဠိတွေကို ဖြေရှင်းနိုင်စွမ်း ဥပမာ - အစားအစာရဖို့အတွက် ပုလင်းတွေဖွင့်တာလိုမျိုး ပစ္စည်းတွေကို ကိုင်တွယ်အသုံးပြုပုံ နဲ့ သူတိုရဲ့ ထူးခြားတဲ့ ပြဿနာဖြေရှင်းနိုင်စွမ်းကို မကြာခဏ ပြသလေ့ရှိပါတယ်။
သူတို့ရဲ့ ဖျတ်လတ်တဲ့ လက်တံတွေ၊ အဆင့်မြင့် အာရုံကြောစနစ်နဲ့ အားကောင်းတဲ့ မှတ်ဉာဏ်တွေက ကျောရိုးရှိသတ္တဝါအများစု မလုပ်ဆောင်နိုင်တဲ့ အလုပ်တွေကိုတောင်လုပ်ဆောင်နိုင်ပါတယ်။
အချို့ကိစ္စတွေမှာဆိုရင် ရေဘဝဲ တွေဟာ သူတို့ရဲ့ စူးစမ်းတတ်တဲ့စိတ်၊ လိုက်လျောညီထွေနေထိုင်နိုင်စွမ်းနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ လှည့်ပတ်သွားလာနိုင်တဲ့ ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်မှုကို ပြသရင်း ပိတ်လှောင်ထားတဲ့ နေရာတွေကနေ တောင် လွတ်မြောက်အောင် ထွက်ပြေးတာကို တွေ့ရှိခဲ့ရပါတယ်။
#knowledge #ဗဟုသုတ

image
15 w - Translate

#knowledge #ဗဟုသုတ

image
15 w - Translate

#knowledge #ဗဟုသုတ

image

#end

ကမ္ဘာက အလုံးကြီးမို့လို့ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်တခုက တနေရာမှာ အဲဒီလို ဆွဲချတဲ့အခါ တခြားနေရာက ကျောက်ချပ်တွေကလည်း အနည်းနဲ့အများ ဆွဲဆန့်ခံရတယ်။ အဲဒီ့မှာ နဂိုတည်းက ပါးနေတဲ့ ကျောက်ချပ်နေရာတွေဆိုရင် ပြဲထွက်သွားတယ်။ ပေါင်မုန့်ကို ညင်သာစွာ ဆွဲဖြဲတဲ့အခါ ချိုင့်ခွက်ဖြစ်နေတဲ့နေရာလေးတွေက ပေါက်ကုန်သလိုပေါ့။ အဲဒီ့နေရာတွေမှာ အကာသားထဲက ကျောက်ပူက တိုးထွက်တယ်။ ဘာလို့တိုးထွက်လဲဆိုတော့ တခြားတဘက်မှာ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်က အောက်ကို တိုးဝင်တယ်ကိုး။ ကမ္ဘာက အလုံးကြီးဆိုတော့ ကျောက်သားတချို့က တနေရာမှာ တိုးဝင်ရင်၊ အာခိမိဒိစ် နိယာမအတိုင်းပဲ တခြားတနေရာက အလေးချိန်တူတဲ့ ကျောက်ပမာဏက တိုးထွက်ရမယ်ကိုး။
အဲဒီ့နေရာတွေက အပူချိန် မြင့်နေသေးပြီး ရုတ်တရက် ဖိအားလျော့သွားတာကြောင့် အကာသား ကျောက်တွေက ချော်ရည်ဖြစ်ကုန်တယ်။ (အဲဒီ့တော့မှ ချော်ရည်ဖြစ်သွားတာပါ။) ချော်ရည်ထဲက လေးတဲ့အရာတွေက အောက်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့အခါ သမုဒ္ဒရာ ကျောက်ချပ် သို့မဟုတ် တိုက်ကျောက်ချပ်အတွက် ကျောက်သား အသစ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ပါတယ်။ ရွှံ့ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်တဲ့အခါ ခြေချောင်းတွေကြားထဲက ရွှံ့က တိုးထွက်လာသလိုပေါ့။ ရွှံ့က သူ့ဘာသာ တိုးထွက်တာ မဟုတ်ပါ။ ကိုယ်က ရွှံ့ထဲကို သွားနင်းလို့ တိုးထွက်တာ ဖြစ်ပါတယ်။
အဲဒီ့ဖြစ်စဉ်ကို အကြောင်းနဲ့ အကျိုး ပြောင်းပြန်တွေးတဲ့အခါ လစ်သိုစဖီးယားကျောက်ချပ်ကို အလယ်ကနေ ချော်ရည်က ထိုးခွဲလို့ပဲ ကျောက်ချပ်တွေ ကွဲကွာရသယောင် နားလည်လွဲကုန်ရပါတယ်။ ဘူမိကျောက်ချပ်/ပေါင်မုန့်ကို အလယ်ကနေ ထိုးခွဲတာ မဟုတ်ပါ။ ဘေးကနေ ဆွဲချလိုက်လို့ အလယ်က ကွဲပြဲသွားရတာ ဖြစ်ပါတယ်။
တိုးထွက်တဲ့ ကျောက်သားတွေက အတ္တလန်တိတ်သမုဒ္ဒရာ အလယ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းလို ပထဝီလက္ခဏာတွေ အဖြစ် မြင်ရပါတယ်။ အဲဒီ့ အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းကလည်း သူ့အလေးချိန်နဲ့ပဲ ဘေးဘက်ကို တွန်းချတာကြောင့် သမုဒ္ဒရာကြမ်းပြင်က ဘေးကို ဖြန့်ထွက်ပါတယ်။ အဲဒီ့ အင်အားကိုတော့ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအား (ridge push) လို့ခေါ်တယ်။ ယနေ့ ကမ္ဘာမှာဆိုရင် ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာ ပတ်ပတ်လည်က ဆွဲချဇုံတွေကြောင့် အာရှနဲ့ မြောက်အမေရိကက အချင်းချင်း နီးကပ်လာနေတယ်။ ရွှံ့ထဲကို နင်းချလိုက်တဲ့နေရာပေါ့။ အဲဒီ့အချိန် ကမ္ဘာရဲ့ တခြားတဘက်က အတ္တလန်တိတ် နဲ့ အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာတွေမှာတော့ ကျောက်သားအသစ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းတွေ အနေနဲ့ ပြန်တိုးထွက်ပြီး ဘေးကို တွန်းချနေတယ်။ အဲဒီလို တွန်းချတာက ပစိဖိတ်ဘက်က ဆွဲချလို့ ဖြစ်လာတဲ့ နေရာလွတ်မှာ အလိုက်သင့် ဖြည့်ဝင်ရုံသာ ဖြစ်လို့၊ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအားဟာ ပလိပ်တက်တွန်းနစ် လှုပ်ရှားမှုတွေရဲ့ (၁၀)ရာခိုင်နှုန်းသာလျှင် ဖြစ်တယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ သိရပါတယ်။
ပလိပ်တက်တွန်းနစ် ဖြစ်စဉ်အကြောင်းကို ကျွန်တော့်စာမူထဲက "အခန်း (၂) - သက်ဝင်လှုပ်ရှား ပထဝီမြေသား" မှာ ယခုထက်ပိုပြီး ပြည့်စုံစွာ ဖတ်ရှုနိုင်ပါတယ်။
https://kyawzwarlynnpublicatio....ns.wordpress.com/...

image

#end

ကမ္ဘာက အလုံးကြီးမို့လို့ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်တခုက တနေရာမှာ အဲဒီလို ဆွဲချတဲ့အခါ တခြားနေရာက ကျောက်ချပ်တွေကလည်း အနည်းနဲ့အများ ဆွဲဆန့်ခံရတယ်။ အဲဒီ့မှာ နဂိုတည်းက ပါးနေတဲ့ ကျောက်ချပ်နေရာတွေဆိုရင် ပြဲထွက်သွားတယ်။ ပေါင်မုန့်ကို ညင်သာစွာ ဆွဲဖြဲတဲ့အခါ ချိုင့်ခွက်ဖြစ်နေတဲ့နေရာလေးတွေက ပေါက်ကုန်သလိုပေါ့။ အဲဒီ့နေရာတွေမှာ အကာသားထဲက ကျောက်ပူက တိုးထွက်တယ်။ ဘာလို့တိုးထွက်လဲဆိုတော့ တခြားတဘက်မှာ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်က အောက်ကို တိုးဝင်တယ်ကိုး။ ကမ္ဘာက အလုံးကြီးဆိုတော့ ကျောက်သားတချို့က တနေရာမှာ တိုးဝင်ရင်၊ အာခိမိဒိစ် နိယာမအတိုင်းပဲ တခြားတနေရာက အလေးချိန်တူတဲ့ ကျောက်ပမာဏက တိုးထွက်ရမယ်ကိုး။
အဲဒီ့နေရာတွေက အပူချိန် မြင့်နေသေးပြီး ရုတ်တရက် ဖိအားလျော့သွားတာကြောင့် အကာသား ကျောက်တွေက ချော်ရည်ဖြစ်ကုန်တယ်။ (အဲဒီ့တော့မှ ချော်ရည်ဖြစ်သွားတာပါ။) ချော်ရည်ထဲက လေးတဲ့အရာတွေက အောက်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့အခါ သမုဒ္ဒရာ ကျောက်ချပ် သို့မဟုတ် တိုက်ကျောက်ချပ်အတွက် ကျောက်သား အသစ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ပါတယ်။ ရွှံ့ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်တဲ့အခါ ခြေချောင်းတွေကြားထဲက ရွှံ့က တိုးထွက်လာသလိုပေါ့။ ရွှံ့က သူ့ဘာသာ တိုးထွက်တာ မဟုတ်ပါ။ ကိုယ်က ရွှံ့ထဲကို သွားနင်းလို့ တိုးထွက်တာ ဖြစ်ပါတယ်။
အဲဒီ့ဖြစ်စဉ်ကို အကြောင်းနဲ့ အကျိုး ပြောင်းပြန်တွေးတဲ့အခါ လစ်သိုစဖီးယားကျောက်ချပ်ကို အလယ်ကနေ ချော်ရည်က ထိုးခွဲလို့ပဲ ကျောက်ချပ်တွေ ကွဲကွာရသယောင် နားလည်လွဲကုန်ရပါတယ်။ ဘူမိကျောက်ချပ်/ပေါင်မုန့်ကို အလယ်ကနေ ထိုးခွဲတာ မဟုတ်ပါ။ ဘေးကနေ ဆွဲချလိုက်လို့ အလယ်က ကွဲပြဲသွားရတာ ဖြစ်ပါတယ်။
တိုးထွက်တဲ့ ကျောက်သားတွေက အတ္တလန်တိတ်သမုဒ္ဒရာ အလယ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းလို ပထဝီလက္ခဏာတွေ အဖြစ် မြင်ရပါတယ်။ အဲဒီ့ အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းကလည်း သူ့အလေးချိန်နဲ့ပဲ ဘေးဘက်ကို တွန်းချတာကြောင့် သမုဒ္ဒရာကြမ်းပြင်က ဘေးကို ဖြန့်ထွက်ပါတယ်။ အဲဒီ့ အင်အားကိုတော့ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအား (ridge push) လို့ခေါ်တယ်။ ယနေ့ ကမ္ဘာမှာဆိုရင် ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာ ပတ်ပတ်လည်က ဆွဲချဇုံတွေကြောင့် အာရှနဲ့ မြောက်အမေရိကက အချင်းချင်း နီးကပ်လာနေတယ်။ ရွှံ့ထဲကို နင်းချလိုက်တဲ့နေရာပေါ့။ အဲဒီ့အချိန် ကမ္ဘာရဲ့ တခြားတဘက်က အတ္တလန်တိတ် နဲ့ အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာတွေမှာတော့ ကျောက်သားအသစ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းတွေ အနေနဲ့ ပြန်တိုးထွက်ပြီး ဘေးကို တွန်းချနေတယ်။ အဲဒီလို တွန်းချတာက ပစိဖိတ်ဘက်က ဆွဲချလို့ ဖြစ်လာတဲ့ နေရာလွတ်မှာ အလိုက်သင့် ဖြည့်ဝင်ရုံသာ ဖြစ်လို့၊ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအားဟာ ပလိပ်တက်တွန်းနစ် လှုပ်ရှားမှုတွေရဲ့ (၁၀)ရာခိုင်နှုန်းသာလျှင် ဖြစ်တယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ သိရပါတယ်။
ပလိပ်တက်တွန်းနစ် ဖြစ်စဉ်အကြောင်းကို ကျွန်တော့်စာမူထဲက "အခန်း (၂) - သက်ဝင်လှုပ်ရှား ပထဝီမြေသား" မှာ ယခုထက်ပိုပြီး ပြည့်စုံစွာ ဖတ်ရှုနိုင်ပါတယ်။
https://kyawzwarlynnpublicatio....ns.wordpress.com/...

image

#end

ကမ္ဘာက အလုံးကြီးမို့လို့ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်တခုက တနေရာမှာ အဲဒီလို ဆွဲချတဲ့အခါ တခြားနေရာက ကျောက်ချပ်တွေကလည်း အနည်းနဲ့အများ ဆွဲဆန့်ခံရတယ်။ အဲဒီ့မှာ နဂိုတည်းက ပါးနေတဲ့ ကျောက်ချပ်နေရာတွေဆိုရင် ပြဲထွက်သွားတယ်။ ပေါင်မုန့်ကို ညင်သာစွာ ဆွဲဖြဲတဲ့အခါ ချိုင့်ခွက်ဖြစ်နေတဲ့နေရာလေးတွေက ပေါက်ကုန်သလိုပေါ့။ အဲဒီ့နေရာတွေမှာ အကာသားထဲက ကျောက်ပူက တိုးထွက်တယ်။ ဘာလို့တိုးထွက်လဲဆိုတော့ တခြားတဘက်မှာ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်က အောက်ကို တိုးဝင်တယ်ကိုး။ ကမ္ဘာက အလုံးကြီးဆိုတော့ ကျောက်သားတချို့က တနေရာမှာ တိုးဝင်ရင်၊ အာခိမိဒိစ် နိယာမအတိုင်းပဲ တခြားတနေရာက အလေးချိန်တူတဲ့ ကျောက်ပမာဏက တိုးထွက်ရမယ်ကိုး။
အဲဒီ့နေရာတွေက အပူချိန် မြင့်နေသေးပြီး ရုတ်တရက် ဖိအားလျော့သွားတာကြောင့် အကာသား ကျောက်တွေက ချော်ရည်ဖြစ်ကုန်တယ်။ (အဲဒီ့တော့မှ ချော်ရည်ဖြစ်သွားတာပါ။) ချော်ရည်ထဲက လေးတဲ့အရာတွေက အောက်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့အခါ သမုဒ္ဒရာ ကျောက်ချပ် သို့မဟုတ် တိုက်ကျောက်ချပ်အတွက် ကျောက်သား အသစ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ပါတယ်။ ရွှံ့ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်တဲ့အခါ ခြေချောင်းတွေကြားထဲက ရွှံ့က တိုးထွက်လာသလိုပေါ့။ ရွှံ့က သူ့ဘာသာ တိုးထွက်တာ မဟုတ်ပါ။ ကိုယ်က ရွှံ့ထဲကို သွားနင်းလို့ တိုးထွက်တာ ဖြစ်ပါတယ်။
အဲဒီ့ဖြစ်စဉ်ကို အကြောင်းနဲ့ အကျိုး ပြောင်းပြန်တွေးတဲ့အခါ လစ်သိုစဖီးယားကျောက်ချပ်ကို အလယ်ကနေ ချော်ရည်က ထိုးခွဲလို့ပဲ ကျောက်ချပ်တွေ ကွဲကွာရသယောင် နားလည်လွဲကုန်ရပါတယ်။ ဘူမိကျောက်ချပ်/ပေါင်မုန့်ကို အလယ်ကနေ ထိုးခွဲတာ မဟုတ်ပါ။ ဘေးကနေ ဆွဲချလိုက်လို့ အလယ်က ကွဲပြဲသွားရတာ ဖြစ်ပါတယ်။
တိုးထွက်တဲ့ ကျောက်သားတွေက အတ္တလန်တိတ်သမုဒ္ဒရာ အလယ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းလို ပထဝီလက္ခဏာတွေ အဖြစ် မြင်ရပါတယ်။ အဲဒီ့ အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းကလည်း သူ့အလေးချိန်နဲ့ပဲ ဘေးဘက်ကို တွန်းချတာကြောင့် သမုဒ္ဒရာကြမ်းပြင်က ဘေးကို ဖြန့်ထွက်ပါတယ်။ အဲဒီ့ အင်အားကိုတော့ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအား (ridge push) လို့ခေါ်တယ်။ ယနေ့ ကမ္ဘာမှာဆိုရင် ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာ ပတ်ပတ်လည်က ဆွဲချဇုံတွေကြောင့် အာရှနဲ့ မြောက်အမေရိကက အချင်းချင်း နီးကပ်လာနေတယ်။ ရွှံ့ထဲကို နင်းချလိုက်တဲ့နေရာပေါ့။ အဲဒီ့အချိန် ကမ္ဘာရဲ့ တခြားတဘက်က အတ္တလန်တိတ် နဲ့ အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာတွေမှာတော့ ကျောက်သားအသစ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းတွေ အနေနဲ့ ပြန်တိုးထွက်ပြီး ဘေးကို တွန်းချနေတယ်။ အဲဒီလို တွန်းချတာက ပစိဖိတ်ဘက်က ဆွဲချလို့ ဖြစ်လာတဲ့ နေရာလွတ်မှာ အလိုက်သင့် ဖြည့်ဝင်ရုံသာ ဖြစ်လို့၊ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအားဟာ ပလိပ်တက်တွန်းနစ် လှုပ်ရှားမှုတွေရဲ့ (၁၀)ရာခိုင်နှုန်းသာလျှင် ဖြစ်တယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ သိရပါတယ်။
ပလိပ်တက်တွန်းနစ် ဖြစ်စဉ်အကြောင်းကို ကျွန်တော့်စာမူထဲက "အခန်း (၂) - သက်ဝင်လှုပ်ရှား ပထဝီမြေသား" မှာ ယခုထက်ပိုပြီး ပြည့်စုံစွာ ဖတ်ရှုနိုင်ပါတယ်။
https://kyawzwarlynnpublicatio....ns.wordpress.com/...

image

#end

ကမ္ဘာက အလုံးကြီးမို့လို့ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်တခုက တနေရာမှာ အဲဒီလို ဆွဲချတဲ့အခါ တခြားနေရာက ကျောက်ချပ်တွေကလည်း အနည်းနဲ့အများ ဆွဲဆန့်ခံရတယ်။ အဲဒီ့မှာ နဂိုတည်းက ပါးနေတဲ့ ကျောက်ချပ်နေရာတွေဆိုရင် ပြဲထွက်သွားတယ်။ ပေါင်မုန့်ကို ညင်သာစွာ ဆွဲဖြဲတဲ့အခါ ချိုင့်ခွက်ဖြစ်နေတဲ့နေရာလေးတွေက ပေါက်ကုန်သလိုပေါ့။ အဲဒီ့နေရာတွေမှာ အကာသားထဲက ကျောက်ပူက တိုးထွက်တယ်။ ဘာလို့တိုးထွက်လဲဆိုတော့ တခြားတဘက်မှာ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်က အောက်ကို တိုးဝင်တယ်ကိုး။ ကမ္ဘာက အလုံးကြီးဆိုတော့ ကျောက်သားတချို့က တနေရာမှာ တိုးဝင်ရင်၊ အာခိမိဒိစ် နိယာမအတိုင်းပဲ တခြားတနေရာက အလေးချိန်တူတဲ့ ကျောက်ပမာဏက တိုးထွက်ရမယ်ကိုး။
အဲဒီ့နေရာတွေက အပူချိန် မြင့်နေသေးပြီး ရုတ်တရက် ဖိအားလျော့သွားတာကြောင့် အကာသား ကျောက်တွေက ချော်ရည်ဖြစ်ကုန်တယ်။ (အဲဒီ့တော့မှ ချော်ရည်ဖြစ်သွားတာပါ။) ချော်ရည်ထဲက လေးတဲ့အရာတွေက အောက်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့အခါ သမုဒ္ဒရာ ကျောက်ချပ် သို့မဟုတ် တိုက်ကျောက်ချပ်အတွက် ကျောက်သား အသစ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ပါတယ်။ ရွှံ့ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်တဲ့အခါ ခြေချောင်းတွေကြားထဲက ရွှံ့က တိုးထွက်လာသလိုပေါ့။ ရွှံ့က သူ့ဘာသာ တိုးထွက်တာ မဟုတ်ပါ။ ကိုယ်က ရွှံ့ထဲကို သွားနင်းလို့ တိုးထွက်တာ ဖြစ်ပါတယ်။
အဲဒီ့ဖြစ်စဉ်ကို အကြောင်းနဲ့ အကျိုး ပြောင်းပြန်တွေးတဲ့အခါ လစ်သိုစဖီးယားကျောက်ချပ်ကို အလယ်ကနေ ချော်ရည်က ထိုးခွဲလို့ပဲ ကျောက်ချပ်တွေ ကွဲကွာရသယောင် နားလည်လွဲကုန်ရပါတယ်။ ဘူမိကျောက်ချပ်/ပေါင်မုန့်ကို အလယ်ကနေ ထိုးခွဲတာ မဟုတ်ပါ။ ဘေးကနေ ဆွဲချလိုက်လို့ အလယ်က ကွဲပြဲသွားရတာ ဖြစ်ပါတယ်။
တိုးထွက်တဲ့ ကျောက်သားတွေက အတ္တလန်တိတ်သမုဒ္ဒရာ အလယ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းလို ပထဝီလက္ခဏာတွေ အဖြစ် မြင်ရပါတယ်။ အဲဒီ့ အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းကလည်း သူ့အလေးချိန်နဲ့ပဲ ဘေးဘက်ကို တွန်းချတာကြောင့် သမုဒ္ဒရာကြမ်းပြင်က ဘေးကို ဖြန့်ထွက်ပါတယ်။ အဲဒီ့ အင်အားကိုတော့ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအား (ridge push) လို့ခေါ်တယ်။ ယနေ့ ကမ္ဘာမှာဆိုရင် ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာ ပတ်ပတ်လည်က ဆွဲချဇုံတွေကြောင့် အာရှနဲ့ မြောက်အမေရိကက အချင်းချင်း နီးကပ်လာနေတယ်။ ရွှံ့ထဲကို နင်းချလိုက်တဲ့နေရာပေါ့။ အဲဒီ့အချိန် ကမ္ဘာရဲ့ တခြားတဘက်က အတ္တလန်တိတ် နဲ့ အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာတွေမှာတော့ ကျောက်သားအသစ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းတွေ အနေနဲ့ ပြန်တိုးထွက်ပြီး ဘေးကို တွန်းချနေတယ်။ အဲဒီလို တွန်းချတာက ပစိဖိတ်ဘက်က ဆွဲချလို့ ဖြစ်လာတဲ့ နေရာလွတ်မှာ အလိုက်သင့် ဖြည့်ဝင်ရုံသာ ဖြစ်လို့၊ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအားဟာ ပလိပ်တက်တွန်းနစ် လှုပ်ရှားမှုတွေရဲ့ (၁၀)ရာခိုင်နှုန်းသာလျှင် ဖြစ်တယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ သိရပါတယ်။
ပလိပ်တက်တွန်းနစ် ဖြစ်စဉ်အကြောင်းကို ကျွန်တော့်စာမူထဲက "အခန်း (၂) - သက်ဝင်လှုပ်ရှား ပထဝီမြေသား" မှာ ယခုထက်ပိုပြီး ပြည့်စုံစွာ ဖတ်ရှုနိုင်ပါတယ်။
https://kyawzwarlynnpublicatio....ns.wordpress.com/...

image

#end

ကမ္ဘာက အလုံးကြီးမို့လို့ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်တခုက တနေရာမှာ အဲဒီလို ဆွဲချတဲ့အခါ တခြားနေရာက ကျောက်ချပ်တွေကလည်း အနည်းနဲ့အများ ဆွဲဆန့်ခံရတယ်။ အဲဒီ့မှာ နဂိုတည်းက ပါးနေတဲ့ ကျောက်ချပ်နေရာတွေဆိုရင် ပြဲထွက်သွားတယ်။ ပေါင်မုန့်ကို ညင်သာစွာ ဆွဲဖြဲတဲ့အခါ ချိုင့်ခွက်ဖြစ်နေတဲ့နေရာလေးတွေက ပေါက်ကုန်သလိုပေါ့။ အဲဒီ့နေရာတွေမှာ အကာသားထဲက ကျောက်ပူက တိုးထွက်တယ်။ ဘာလို့တိုးထွက်လဲဆိုတော့ တခြားတဘက်မှာ သမုဒ္ဒရာကျောက်ချပ်က အောက်ကို တိုးဝင်တယ်ကိုး။ ကမ္ဘာက အလုံးကြီးဆိုတော့ ကျောက်သားတချို့က တနေရာမှာ တိုးဝင်ရင်၊ အာခိမိဒိစ် နိယာမအတိုင်းပဲ တခြားတနေရာက အလေးချိန်တူတဲ့ ကျောက်ပမာဏက တိုးထွက်ရမယ်ကိုး။
အဲဒီ့နေရာတွေက အပူချိန် မြင့်နေသေးပြီး ရုတ်တရက် ဖိအားလျော့သွားတာကြောင့် အကာသား ကျောက်တွေက ချော်ရည်ဖြစ်ကုန်တယ်။ (အဲဒီ့တော့မှ ချော်ရည်ဖြစ်သွားတာပါ။) ချော်ရည်ထဲက လေးတဲ့အရာတွေက အောက်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့အခါ သမုဒ္ဒရာ ကျောက်ချပ် သို့မဟုတ် တိုက်ကျောက်ချပ်အတွက် ကျောက်သား အသစ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ပါတယ်။ ရွှံ့ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်တဲ့အခါ ခြေချောင်းတွေကြားထဲက ရွှံ့က တိုးထွက်လာသလိုပေါ့။ ရွှံ့က သူ့ဘာသာ တိုးထွက်တာ မဟုတ်ပါ။ ကိုယ်က ရွှံ့ထဲကို သွားနင်းလို့ တိုးထွက်တာ ဖြစ်ပါတယ်။
အဲဒီ့ဖြစ်စဉ်ကို အကြောင်းနဲ့ အကျိုး ပြောင်းပြန်တွေးတဲ့အခါ လစ်သိုစဖီးယားကျောက်ချပ်ကို အလယ်ကနေ ချော်ရည်က ထိုးခွဲလို့ပဲ ကျောက်ချပ်တွေ ကွဲကွာရသယောင် နားလည်လွဲကုန်ရပါတယ်။ ဘူမိကျောက်ချပ်/ပေါင်မုန့်ကို အလယ်ကနေ ထိုးခွဲတာ မဟုတ်ပါ။ ဘေးကနေ ဆွဲချလိုက်လို့ အလယ်က ကွဲပြဲသွားရတာ ဖြစ်ပါတယ်။
တိုးထွက်တဲ့ ကျောက်သားတွေက အတ္တလန်တိတ်သမုဒ္ဒရာ အလယ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းလို ပထဝီလက္ခဏာတွေ အဖြစ် မြင်ရပါတယ်။ အဲဒီ့ အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းကလည်း သူ့အလေးချိန်နဲ့ပဲ ဘေးဘက်ကို တွန်းချတာကြောင့် သမုဒ္ဒရာကြမ်းပြင်က ဘေးကို ဖြန့်ထွက်ပါတယ်။ အဲဒီ့ အင်အားကိုတော့ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအား (ridge push) လို့ခေါ်တယ်။ ယနေ့ ကမ္ဘာမှာဆိုရင် ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာ ပတ်ပတ်လည်က ဆွဲချဇုံတွေကြောင့် အာရှနဲ့ မြောက်အမေရိကက အချင်းချင်း နီးကပ်လာနေတယ်။ ရွှံ့ထဲကို နင်းချလိုက်တဲ့နေရာပေါ့။ အဲဒီ့အချိန် ကမ္ဘာရဲ့ တခြားတဘက်က အတ္တလန်တိတ် နဲ့ အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာတွေမှာတော့ ကျောက်သားအသစ်က အဏ္ဏဝါကုန်းမြင့်တန်းတွေ အနေနဲ့ ပြန်တိုးထွက်ပြီး ဘေးကို တွန်းချနေတယ်။ အဲဒီလို တွန်းချတာက ပစိဖိတ်ဘက်က ဆွဲချလို့ ဖြစ်လာတဲ့ နေရာလွတ်မှာ အလိုက်သင့် ဖြည့်ဝင်ရုံသာ ဖြစ်လို့၊ ကုန်းမြင့်တန်း၏ တွန်းချအားဟာ ပလိပ်တက်တွန်းနစ် လှုပ်ရှားမှုတွေရဲ့ (၁၀)ရာခိုင်နှုန်းသာလျှင် ဖြစ်တယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ သိရပါတယ်။
ပလိပ်တက်တွန်းနစ် ဖြစ်စဉ်အကြောင်းကို ကျွန်တော့်စာမူထဲက "အခန်း (၂) - သက်ဝင်လှုပ်ရှား ပထဝီမြေသား" မှာ ယခုထက်ပိုပြီး ပြည့်စုံစွာ ဖတ်ရှုနိုင်ပါတယ်။
https://kyawzwarlynnpublicatio....ns.wordpress.com/...

image