Part-1
အမျိုးသားစာပေ တသက်တာစာပေဆုရ ဆရာမောင်သာနိုး အမှတ်တရ
မန္တလေးမြို့၊ အထက်ဗမာနိုင်ငံ စာရေးဆရာအသင်းကြီးက ကျင်းပတဲ့ စာပေ ပြိုင်ပွဲတစ်ခုမှာ ကဗျာဆရာ မျိုးမြင့်ဆွေ၊ ကျွန်တော် (သန်းဌေး)နဲ့ (နောင်အခါ တသက်တာစာပေဆုရှင် ဖြစ်လာတဲ့ ကဗျာဆရာကြီး) ကိုလေး(အင်းဝဂုဏ်ရည်)တို့ ကဗျာဆုတွေ ရရှိခဲ့ကြပါတယ်။ ကြာတော့ကြာပါပြီ။ ၁၉၆၂ ခုနှစ်လောက်ကပါ။ ဆုရသူတစ်ချို့ကို ကိုယ်စားဆုယူပေးကြပေမဲ့ . ကျွန်တော်ကတော့ ဆရာကြီး ရွှေဥဒေါင်း ပေးတဲ့ဆုကို ကိုယ်တိုင်တက်ရောက် ယူခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအရွယ် အဲဒီအချိန်က အထက်ဗမာနိုင်ငံ စာရေးဆရာအသင်းကြီးရဲ့ အတွင်းရေးမှူးဖြစ်သူ ဆရာမောင်သာနိုးနဲ့ ကျွန်တော်စတင်တွေ့ရှိ သိခွင့်ရလိုက်ပါတယ်။ ၁၉၆၄ ခုနှစ် လောက်မှာ မန္တလေးမြို့ ၊ ၂၆ လမ်း ယူနီဗာဆယ်ခန်းမအပေါ်ထပ်မှာ ကျင်းပတဲ့ အထက်ဗမာနိုင်ငံ စာရေးဆရာအသင်း အစည်းအဝေးကြီးမှာလည်း ဆရာမောင်သာ နိုးကို အခမ်းအနားမှူးအဖြစ် ဆောင်ရွက်ကာ တွေ့ ဆုံရပြန်ပါတယ်။ အဲ့ဒီအစည်း အဝေးမှာ အသင်းသူအသင်းသား စာရေးဆရာများသာမက တက္ကသိုလ်ဆရာ၊ ဆရာမကြီးများ၊ ပညာရှင်ကြီးများ တက်ရောက်ကြပါတယ်။
လူထုဦးလေးလှ ခေါင်းဆောင်တဲ့ စာရေးဆရာအသင်းကြီးက စာရေးဆရာ တွေကို အထက်ဗမာနိုင်ငံ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်က စာပေဟောပြောပွဲတွေ ကျင်းပ တဲ့အခါ ဖိတ်ခေါ်ကြပါတယ်။ ဟောပြောဖို့ နယ်ထွက်တဲ့အခါ လူထုဦးလေးလှကဟောပြောမယ့် စာရေးဆရာသာမက လူငယ်စာပေလုပ်သားများကိုပါ ခေါ်သွား တတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် အသင်းသားအားလုံး စည်းလုံးညီညွတ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ချစ်ခင်ရင်းနှီးကြပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်က စာဆိုတော်လ စာတမ်း ဖတ်ကြား ဆွေးနွေးပွဲမှာ ဆရာနိုးတင်သွင်းတဲ့ “ဗမာစာပေအရေးအသားသစ်” စာတမ်းဟာ တစ်ပြည်လုံး ဂယက်ရိုက်သွားပါတယ်။
၁၉၆၄-၁၉၆၅ ခုနှစ်မှာ အထက်ဗမာနိုင်ငံ စာရေးဆရာအသင်း ညီလာခံမှာ အသင်းဝင်တိုင်း ကလေးစာပေကို မိမိနှစ်သက်ရာပုံစံနဲ့ ရေးကြဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချမှတ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုရေးကြရာမှာ ကျွန်တော့်ညီ မောင်မျိုးမြတ်ရေးတဲ့ ငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်ကဗျာများ စာအုပ်က ၁၉၆၄ ခု အနုပညာဆိုင်ရာ စာပေဒုတိယဆု ကလေး စာပေ ရပါတယ်။ ကျွန်တော်က ၁၉၆၅ ခုနှစ် သီတာရေကြည် ကဗျာများနဲ့ ကလေးစာပေ အမျိုးသားစာပေ ပထမဆုရပါတယ်။ အဲဒီ ၁၉၆၅ ခုနှစ်က ဆရာ ကိုလေး(အင်းဝဂုဏ်ရည်)က လူကြီးကဗျာနဲ့ အမျိုးသားစာပေဆု ရပါတယ်။ နောင်အခါ ဆရာနိုးနဲ့အတူ တသက်တာစာပေဆုရတဲ့ ဆရာသိန်းသန်းထွန်းရေးတဲ့ ကလေးကဗျာစာအုပ်လည်း ထွက်ပါတယ်။ စာရေးဆရာအသင်း ကဗျာဆရာတွေ စုပေါင်းရေးတဲ့ အညာမြေခေတ်ကဗျာစာအုပ်လည်း ထွက်ပါတယ်။
#ဆက်ရန်ရှိ
