" အရင်တုန်းကဆိုရင်ကွာ.....ငါက ငါ့အမျိုးသားနဲ့ပြသနာ
တစ်ခုခုဖြစ်တိုင်းပေါက်ကွဲတယ်...ပြောတယ်ဆိုတယ်..
ငိုရင်ငိုတယ်..မငိုလည်းမျက်ရည်ကျတယ်
တစ်ညလုံးအိပ်မရဘဲ ဒါကြီးကိုပဲထပ်တလဲလဲတွေးပြီး ခံစားတယ်.....
တစ်ခါတစ်လေဆို ဖုန်းတွေစက်ပိတ် ....အကုန်ဘလော့ပစ်တယ်ကွာ....
ဒါပေမယ့်....ဘယ်အချိန်ကစလဲတော့မသိဘူး....
အဲလိုတွေမဖြစ်တော့ဘူး.....ပြသနာတက်ပေမယ့်လည်း....
စိတ်တိုင်းမကျ....စိတ်အလိုမကျပေမယ့်လည်း.....
ငါဒေါသထွက်နေတာကို သူသိနေရက်နဲ့ ဒီအကြောင်းကို
မဖြေရှင်းပေးပေမယ့်လည်း.....အရင်လို တစ်အားကြီးပူလောင်ပြီး
မခံစားရတော့ဘူး ....အေးဆေးပဲ....
အဲဒါ....ငါ ရင့်ကျက်လာလို့လားဟင်...."
" ဟုတ်တယ်..ရင့်ကျက်လာလို့ ...."
" အင်း....ဒါဆို...ရှေ့ဆက်ပြီးတော့လည်း
ဒီထက့်ပိုရင့်ကျက်သွားဦးမှာလား...."
" ဟုတ်တယ်....ပိုရင့်ကျက်သွားလိမ့်ဦးမယ်.....
နားမထောင်ပေးမှန်းသိတဲ့စကားလုံးတွေကို ဘယ်တော့မှ
ထပ်ပြောတော့မှာ မဟုတ်ဘူး.....
မဖြေရှင်းပေးမယ့်ပြသနာတွေအတွက်လည်း
အကူအညီတောင်းတော့မှာမဟုတ်ဘူး....
စိတ်အလိုမကျရတာအတွက်လည်း
တောင်းဆိုတော့မှာမဟုတ်ဘူး.....
သူ့ လစ်လျူရှုမှုတွေကိုလည်း
သိပ်ခံစားတော့မှာမဟုတ်ဘူး.....
သူ့အတွက်ရယ်လို့ဆိုပြီး မျက်ရည်တောင်မကျလောက်တော့ဘူးကွာ..."
" ပြီးရင်ကော...."
" ခံစားချက်တွေကိုလည်း မျှဝေ မခံစားချင်တော့ဘူး....
ခေါင်းရှုပ်ရမယ့်အပိုကိစ္စတွေမှာလည်း ၀င်မပါချင်တော့ဘူး....
နင်လုပ်တဲ့အတိုင်း ငါလုပ်နိုင်တယ်.....
နင်ရွှေ့တဲ့အကွက်အတိုင်း ငါရွှေ့နိုင်တယ်....
နင်နေနိုင်သလို ငါနေနိုင်တယ်ပေါ့...."
" အင်း.....နောက်ထပ်ကော...."
" အဲဒီအဆင့်တွေအကုန်ရောက်ပြီသွားရင်လား......
ကွန်ဂရက်ကျူလေးရှင်းပေါ့ သူငယ်ချင်းရယ်....
သူနဲ့ဝေးဖို့ နင် ပြင်ဆင်နေခဲ့တာ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ...
ဆိုတဲ့ အချိန်ပဲပေါ့.....
အရာရာနီးပါးကို တစ်ယောက်တည်းရင်ဆိုင်....
တစ်ယောက်တည်းဖြေရှင်းပြီး
တစ်ယောက်တည်းရပ်တည်နိုင်သွားတဲ့မိန်းမလောက်
ကြောက်စရာကောင်းတာဘာရှိဦးမှာတဲ့လဲ....."
#ညတာရာလင်း
