Part-1
*လွတ်လပ်စွာ ပြောဆိုခွင့်
လွတ်လပ်စွာ ပြောဆိုခွင့် (Freedom of Speech) ဟူသည် ဒီမိုကရေစီ၏ အသက် သွေးကြော တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။
လွတ်လပ်စွာ ပြောဆိုခြင်းဆိုရာ၌ အထူးသဖြင့် နိုင်ငံရေးရာ သို့မဟုတ် အများ ပြည်သူဆိုင်ရာ ကိစ္စရပ်များနှင့် စပ်လျဉ်းသည့် မိမိ၏ အယူအဆ၊ မိမိ၏ သဘောထား အမြင်များအား ထုတ်ဖော် ပြောဆိုခြင်းကို ဆိုလိုသည်။
ဒီမိုကရေစီအစိုးရတို့အနေနှင့် အများပြည်သူတို့ လူရှေ့သူရှေ့တွင် ပြောဆိုကြသည့်အကြောင်းအရာများနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ထိန်းချုပ် ကန့်သတ်လေ့ မရှိကြ။ ထို့ကြောင့်ပင် ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံတို့၌ မတူသော အယူအဆများ၊ ဆန့်ကျင်ဘက် ရှုထောင့်များနှင့် ကွဲပြားသော သဘောထားအမြင်များကို ဖော်ပြသည့် အသံဗလံစုံတို့ ကြားကြရခြင်းဖြစ်သည်။
တချို့က အဲသည်လို အသံဗလံစုံခြင်းကို မနှစ်သက်ကြ။ တစ်ယောက် တစ်ပေါက်နဲ့ ရှုပ်တယ်ကွာ၊ နားငြီးတယ်ကွာဟု ပြစ်တင်၍ ပိတ်ပင်ချင်ကြ၏။
အသံများလျှင် ဆူညံသည်၊ တစ်သံတည်းပင် ကြားချင်သည်ဆိုက ဘယ်သူ့အသံကို နားထောင်မည်လဲ။ တစ်ဦးတစ်ယောက်တည်းက ပြောချင်တာ ပြော၍၊ သူပြောသမျှကို နားထောင်မည်လား။

#ဆက်ရန်ရှိ

#crd

အတူတူပဲ

Part-2
*ဆရာနိုး အမှတ်တရ
အထူးသဖြင့် အနက်အဓိပ္ပာယ်ကိုလေ့လာသော အတ္ထဗေဒ(Sementics) အပိုင်းကို စိတ်ဝင်စားလျက်ရှိရာ အနက်အဓိပ္ပာယ်အကြောင်းရေးသော သူ့ဆောင်းပါး များကို ပို၍အာရုံစိုက်ဖြစ်သည်။ သူ မဟာတန်းတက်ရင်း ဌာနမှာ အနက်အဓိပ္ပာယ် အကြောင်း စာလေးတစ်စောင် သူဖတ်သည်။ နောက်ပိုင်းမှာ ‘ဗမာစာဗမာစကား’ ဆောင်းပါးပေါင်းချုပ် ထွက်လာတော့ ပြည့်ပြည့်စုံစုံဖတ်ရသည်။ ဘာသာဗေဒနှင့် ပတ်သက်သည့် သူ့‘ကိုယ်ခံ’ပမာဏကိုလည်း ချင့်တွက်မိပါသည်။
ကျွန်တော်တို့က ဌာနအခန်းထဲမှာ စကားပြောဖြစ်ကြသလို ဦးချစ် ဆိုင်မှာ လည်း စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ သူပြောပြသော အနောက်တိုင်းစာပေအကြောင်း၊ ဘာသာစကားအကြောင်းများကို ကြားရသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဝါရင့်သမ္ဘာရင့် မိတ်ဆွေတစ်ယောက်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ် ပြောဖို့ ဆိုဖို့ အခွင့်ကြုံရသည်ကို ဝမ်းသာ နေသည်။ နောက်ပိုင်းကျတော့ သူ့ကို ‘ဆရာနိုးဟုသာ ခေါ်ပါတော့သည်။ ထိုစဉ်က ဒေါက်တာနိုးရုပ်ရှင် ခေတ်စားနေရာ ကျွန်တော်တို့ဆရာ ပါမောက္ခ ဦးမောင်မောင် ကြီးက သူ့ကို 'ဒေါက်တာနိုး'ဟု တစ်ခါတစ်ခါ ကျီစယ်ပြီးခေါ်သည်ကို ကြားရ ပါသည်။
သူ မဟာဝိဇ္ဇာ အရည်အချင်းစစ်အတန်း နောက်ဆုံးနှစ်အတန်းတက်ပြီး မဟာဝိဇ္ဇာဘွဲ့ အတွက် မြန်မာဂန္ထဝင်ကဗျာတွေကို ကျမ်းပြုပြီးသည်အထိ ငါးနှစ်၊ ခြောက်နှစ်မျှ ကြာခဲ့ရာ ထိုကာလအတွင်း တောင်ငူဆောင် မြန်မာစာဌာနမှာ အနေများ သည့်အတွက် သူနှင့် အထိအတွေ့ များပါသည်။
မှတ်မှတ်ရရ ရှင်မဟာရဋ္ဌသာရ နှစ် ၅၀၀ ပြည့် အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် မန္တလေးမှာ သူဖတ်ခဲ့သော ‘ပုလဲပန်း၏သဒ္ဒါလင်္ကာရ' စာတမ်းကို ထိုအထိမ် အမှတ်စာအုပ်မှာ လေ့လာရသည်။ ကိုးခန်းပျို့၏ အသံတန်ဆာများကို စကားသံ ဖွဲ့မှ သဘောတရား နည်းနာများဖြင့် ခြေခြေမြစ်မြစ် သုတေသနပြုထားသည်ကို လေ့လာရသည့်အတွက် စာပေနှင့်ဘာသာစကား အပြန်အလှန်ဆက်စပ်ပုံ၊ အထောက်အကူပြုပုံကို သိမြင်လာရသည်။ အသိသစ် အမြင်သစ်များ ပွင့်လင်း လာရသည်။ စာပေအထူးပြုလေ့လာသူများနှင့် ဘာသာစကား အထူးပြုလေ့လာသူ များ တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် မသက်ဆိုင်သလို ‘ခပ်စိမ်းစိမ်း” နေကြသော ထိုကာလတွင် ဆရာနိုး၏စာတမ်းသည် စာပေလေ့လာမှုနှင့် ဘာသာစကားလေ့လာမှုကို ပေါင်းကူး တံတားထိုးပေးသည့် စာတမ်းအဖြစ် ရှုမြင်မိသည်။ စာပေ၏ အသံတန်ဆာကို လေ့လာရာတွင် အသံချိုသာ၏၊ ပြေပြစ်၏။ မဓုရတာဂုဏ်မြောက်၏ ဟူသော အပေါ်ယံသုံးသပ်ချက်တို့ထက် ကောင်းမွန်ပြီး ထိုးထိုးထွင်းထွင်း သုတေသနပြု၍ ဖော်ထုတ်ထားသည်။ ထိုစာတမ်းမှာ ဘာသာစာပေတန်ဖိုးကြီးမားလှသည်။ ဘာသာစာပေ ပေါင်းကူးလေ့လာမှုအတွက် ရှေ့ဆောင်လမ်းပြသဖွယ်ဖြစ်သည်။

#ဆက်ရန်ရှိ

မနက်ကစားခဲ့တဲ့ တောင်အမေရိက ယူ၂၀ ပြိုင်ပွဲမှာ အာဂျင်တီးနားက ဘရာဇီးလ်ကို ၆ ဂိုးတောင် သိပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဘရာဇီးလ်တို့ ချေပဂိုးတဂိုးတောင် ပြန်မရခဲ့ဘဲ ဂိုးပြတ်ရှုံးခဲ့ပြီး မဟာပြိုင်ဘက်အသင်းကို ဒူးထောက်လိုက်ရပါတယ်။
လူကြီးအသင်းကလည်း မဟန်၊ လူငယ်အသင်းကလည်း အခြေအနေမကောင်းနဲ့ ဘရာဇီးလ်အတွက်တော့ စိတ်ပျက်စရာပါပဲ။ လူငယ်ချင်းမှာပါ အာဂျင်တီးနားကို ဂိုးပြတ်ရှုံးနေခဲ့တာပါ။ အီချီဗာရီတို့ အုပ်စုကတော့ ရသလောက်အထိ သွင်းပြီး ဘရာဇီးလ်ကို ကောင်းကောင်းပညာပေးခဲ့ပါတယ်။
ဘရာဇီးလ်ပရိသတ်တွေကတော့ ဒီရလဒ်အတွက် ဒေါသူပုန်ထနေကြပါပြီ။ သူတို့မှာ လူကြီးအသင်းအတွက်ပါ စိတ်ညစ်နေရချိန် လူငယ်တွေကပါ ဒါမျိုးဖြစ်တော့ သည်းမခံနိုင်တော့ဘူးထင်ပါတယ်။

ရိန်းဂျားဂိုးသမား ဘက်စ်လန်ဆိုတာ မန်ချကစ်တာယူနိုက်တက်အသင်းဆီကို အငှားနဲ့လာရောက်ပြီး အမှုတော်ထမ်းရွက်ခဲ့သူတစ်ဦး ဖြစ်ပါတယ်။
ပွဲထွက်ခွင့်မရခဲ့ပေမယ့်လည်း ဘက်စ်လန်ကတော့ မန်ယူနိုက်ကို အတော်လေးကို ချစ်ပုံရပါတယ်။ ယူနိုက်တက်ရဲ့ အဖွင့်ဂိုးကိုပဲကြည့်လေ။
ဒီဂိုးက ဘက်စ်လန် ဟပေးလိုက်လို့ရသွားတာဖြစ်ပြီး သူကိုယ်တိုင်ပဲ ကိုယ်ဂိုးကိုပြန်သွင်းပေးရင်းနဲ့ အိုးထရက်ဖို့ဒ်မှာ အသင်းဟောင်းကို ကျေးဇူးဆပ်လိုက်တာပါ။
ဒါကြောင့် သရဲနီတွေအမြဲပြောကြတဲ့ “Once a RED, Always a RED” ဆိုတဲ့စကားဟာ အလကားတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘက်စ်လန်က သက်သေပြသွားတာပါပဲ။ 😆

ကမ္ဘာ့စျေးအကြီးဆုံးဖရဲသီးမှာ ဂျပန်နိုင်ငံ ဟော့ကိုင်းဒိုးကျွန်းမြောက်ပိုင်းမှ ထွက်ရှိသော Densuke ဖရဲသီးဖြစ်ပါသည်

ဤဖရဲသီးတွင် ထူးခြားစွာပြောင်လက်နေသည့် အမည်းရောင် အခွံရှိပြီး အလွန်ချိုကာ အစေ့ပါဝင်မှုနည်းပြီး ကြွပ်ဆတ်သော အသားရှိပါသည်။

၂၀၀၈ ခုနှစ်တွင် Densuke ဖရဲသီးတစ်လုံးကို အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၆,၁၀၀ ခန့်ဖြင့် ( မြန်မာငွေ ၂၇၄သိန်း ) လေလံတင်ရောင်းချခဲ့ပြီး၊ ထိုအချိန်က ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံး ဖရဲသီးအဖြစ် မှတ်တမ်းတင်ခဲ့ပါသည်။

Densuke ဖရဲသီးကို နှစ်စဉ် အကန့်အသတ်ဖြင့်သာ ထုတ်လုပ်လေ့ရှိပြီး၊ ၎င်းရှားပါးမှုနှင့် ထူးခြားသော အရည်အသွေးတို့ကြောင့် ၎င်း၏တန်ဖိုးကို မြင့်တက်စေပါသည်။

ဤဖရဲသီးများကို စိုက်ပျိုးရာတွင် အထူးဂရုစိုက်ရသော နည်းလမ်းများဖြင့် စိုက်ပျိုးပြီး၊ ၎င်းတို့၏ ထူးခြားသော အရသာနှင့် အသွင်အပြင်ကို ဖန်တီးပေးပါသည်။

ဂျပန်နိုင်ငံတွင် Densuke ဖရဲသီးကဲ့သို့သော သစ်သီးများကို ဈေးကြီးသော လက်ဆောင်များအဖြစ် ပေးလေ့ရှိပြီး၊ ၎င်းကလည်း ၎င်းတို့၏ ဈေးကွက်တန်ဖိုးကို မြင့်တက်စေပါသည်။

ဤအချက်များကြောင့် Densuke ဖရဲသီးသည် သစ်သီးတစ်မျိုးသာမက ဂျပန်ယဉ်ကျေးမှုတွင် ဇိမ်ခံပစ္စည်းနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာ၏ သင်္ကေတအဖြစ် မှတ်ယူကြပါသည်။