ဆုံးရှုံးခြင်းရဲ့ အနာသိမ်မှုဟာ နက်ရှိုင်းလွန်းလှပေမဲ့၊
တစ်ခါတရံမှာ အဲဒီအနာကျက်သွားချိန်မှာပဲ
ငါတို့ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ ပိုမိုပေါ့ပါးမှုကို
ခံစားရတတ်ပါတယ်။
ချုပ်ချယ်ခံထားရတဲ့ ခံစားချက်တွေ၊
မပြေလည်တဲ့ ဆက်ဆံရေးတွေ၊
ငါတို့ကို ဘောင်ခတ်ထားတဲ့ အတိတ်အကြောင်းတွေ
ပြုတ်ထွက်သွားတဲ့အခါ
ငါတို့ဟာ လက်မခံနိုင်စရာအဖြစ်ကနေ
လွတ်မြောက်သွားတတ်တယ်။
ဆုံးရှုံးမှုဆိုတာ နာကျင်စေတဲ့သင်ခန်းစာပါ၊
ဒါပေမဲ့ သူ့ကြောင့်ပဲ
ငါတို့အတွက် အသစ်ဖြစ်တဲ့နေရာလွပ်တွေ
ပေါ်လာတယ်၊
မျှော်လင့်ချက်အသစ်တွေအတွက် လမ်းကြောင်း
အသစ်တွေဖွင့်လှစ်ပေးတယ်။
ဒါကြောင့်...
ဆုံးရှုံးမှုကို ကြောက်မနေပါနဲ့။
ဘာလို့ဆိုတော့ သူက မင်းကိုပိုမိုကျယ်ပြန့်တဲ့
မိုးကောင်းကင်ဆီ
ခေါ်ဆောင်သွားနိုင်လို့ပါ။
မင်းရဲ့အတိတ်က ကြေးချွန်တွေကျိုးပဲ့သွားတိုင်း၊
မင်းဟာပိုမို ခိုင်မာပြီး လွတ်လပ်စွာပျံသန်းနိုင်တဲ့
ငှက်တစ်ကောင်လို ဖြစ်လာမှာပါ။
