အသက်ကြီးလာရင်
ငါဘယ်သူနဲ့နေရမလဲလို့
တွေးမိကြမှာပဲ...
ဒါ..သဘာ၀ကျပါတယ်..
ကံကြမ္မာဆိုတာ ဘာမှ မပြောနိုင်ဘူး..
အေးမြ လုံခြုံတဲ့
ဘဝလေးတစ်ခုကို တစ်သက်လုံးပိုင်ဆိုင်ရမှာပဲ လို့
စိတ်ကူးထားခဲ့ဖူးလိမ့်မယ်..
မဖြစ်လာခဲ့ရင်တော့ ကိုယ့်ရဲ့ ကံပဲပေါ့..
အဲတော့.. ဘာကို ပူနေမှာလဲ..?
ပူပန်နေလို့လည်း.. လူ့အလို
နတ်တောင်မလိုက်နိုင်တဲ့
ကိစ္စတွေအတွက် ဘာအဖြေမှ
ရလာမယ်မထင်ဘူး...
ကိုယ်သာ..ပင်ပန်းသွားဖို့ရှိတာပဲ..
ကံကြမ္မာဆိုတာ..
ကိုယ်မြင်ရတာမှ မဟုတ်ပဲ..
ကောင်းတာလည်း ဖြစ်နိုင်သလို..
ဆိုးတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်..
အခုအချိန်မှာ..
ကျန်းမာနေသေးတယ်..နေရေး စားရေးအဆင်ပြေနေတယ်ဆို ၀မ်းသာလိုက်ပါ...
အသက်ကြီး စွတ်ရှည်နေပြီး..
ကိုယ့်အရိုးတောင် ကိုယ်
မသယ်နိုင်တော့တဲ့အချိန်..
ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း
နေလို့မဖြစ်နိုင်တဲ့အခါ..
ဘိုးဘွားရိပ်သာ သွားနေရင်လည်းနေရမှာပဲပေါ့..
အတူနေတဲ့သူတွေက
စောင့်ရှောက်ရင်လည်း
စောင့်ရှောက်မှာပေါ့...
ကိုယ် မိသားစုကို
စောင့်ရှောက်နေတဲ့အချိန်မှာတော့အကောင်းဆုံး လုပ်ပေးခဲ့တယ်လေ..
အတိတ်ကံအကျိုးပေး..
ဘယ်လိုလာမလဲဆိုတာတော့ မသိဘူးပေါ့..
ခုလောလောဆယ်တော့..
အဆင်ပြေနေပါတယ်..
နေကောင်းနေသေးတယ်..
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထူမနိုင်သေးတယ်..
အဲတော့..ကျန်းမာရေးလေး
ပိုဂရုစိုက်ပြီးနေရမယ်
ကျန်းမာရေး မကောင်းရင် ပြုစုရမယ့်သူအတွက်က ၀န်ပိုတတ်တယ်...
ဂျီမကျမိဖို့လည်း လိုသေးတယ်..
ကိုယ်ကြိုက်သလို..ကိုယ်တိုင် ဘာမှ
မလုပ်နိုင်တော့တဲ့အချိန်မှာ..
သူများ လုပ်ပေးတာကို
ကြိုက်လိုက်ရုံပဲရှိတာပဲ..
မကြိုက်ဘူးဆိုရင်တောင်
မငြိုငြင်မိဖို့ အရေးကြီးသေးတယ်..
အရမ်း ဂျီကျနေရင် ကိုယ့်နား
ဘယ်သူမှ ကပ်ချင်မှာမဟုတ်ဘူး....
လောကဓံကို ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့ အခုထဲကလေ့ကျင့် ပြင်ဆင်ထားရမှာပဲ..
လောကမှာ..
ပျော်စရာတွေချည်းလည်း
ဆက်တိုက်မလာဘူး..
တက်တဲ့အချိန်ရှိသလို
ကျတဲ့အချိန်လည်းရှိဦးမှာပဲ..
ဘိုးဘွားရိပ်သာကို
တစ်ယောက်တည်းရောက်သွားပြီး..အလှူရှင်တွေကျွေးတဲ့ထမင်း..
လက်အုပ်ကလေးချီ.. ဆုတောင်း
မေတ္တာပို့.. စားရတဲ့ဘ၀မျိုးလည်း
ရောက်နိုင်သေးတာပဲ..
လောကမှာ.. မဖြစ်နိုင်တာဆိုတာဘာမှမရှိဘူးလေ..
အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ မေ့လာခဲ့ရင်
ဘုရားစာတောင် မရွတ်တတ်တော့တဲ့ဖိုးဘွားတွေ တွေ့ဖူးတယ်..
သတိမမေ့အောင် သတိကပ်နေတဲ့အကျင့်ကို လုပ်ရမယ်
တရားများများထိုင်ရမယ်..
ပိုက်ဆံဆိုတာ
အိုစာ နာစာ ရှိတော့ရှိရမယ်..
ဒါပေမဲ့..
တစ်ချို့.. ကုပ်ကပ်ပြီးစုကြတာ..
အသက်ကြီးလာတော့..
ကိုယ့်မှာ ဘယ်လောက်ရှိလဲ
ဆိုတာတောင်မေ့သွားပြီ..
အချိန်တန်တော့
ထိုက်တဲ့သူပဲ ရသွားတာပဲ..
သူရဖို့အတွက် မလှူရက် မတန်းရက် မစားရက် မသောက်ရက်..
ခြစ်ကုတ်ပြီး စုပေးခဲ့ရသလိုပဲ..
မတန်ပါဘူး..
သတိတွေကောင်းတုန်းမှာ
အလှူအတန်းတွေ များများလုပ်ခဲ့ရမယ်..
ကိုယ့် နောက်ကို ပါမဲ့ ကိစ္စမျိုးတွေပေါ့..
ကိုယ်သေသွားရင်တောင်
ကိုယ်လှူဒါန်းခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ငွေက မသေဘူး..
အမြဲတမ်း စီး၀င်နေသမျှ ကိုယ်လည်း
ကုသိုလ်တွေရနေမယ်လေ..
တကယ်တမ်း ဖြစ်လာပြီဆိုရင်..
ဘယ်လိုနေရာမျိုးမှာ နေရ နေရ
ကျောတစ်ခင်းစာလေးရှိရင်ကို
လုံလောက်နေပြီ..
လူတွေရော..
နေရာ အကျယ်အ၀န်းတွေရော..
ရာထူးဂုဏ်သိန်တွေ..
စည်းစိမ်ဥစ္စာချမ်းသာတွေ ဆိုတာ..အများကြီး..မလိုတော့ပြီ..
ရှိနေရင်တောင်..
မေ့တဲ့ဟာတွေ မေ့ကုန်ပြီ..
ခြေတစ်လှမ်း..လှမ်းဖို့တောင်
သိပ်ခက်ခဲတဲ့အချိန်ကို
ရောက်နေပြီ..ဆိုရင်..
ကိုယ်ထားခဲ့ရမှာတွေအတွက်
ပူပင်တဲ့စိတ်ဆိုတာ
ရှိနိုင်ပါဦးတော့မလား.
နောက်ဆုံးတော့..
သားသမီးရှိတဲ့သူဖြစ်ဖြစ်..
မရှိတဲ့သူဖြစ်ဖြစ်..
တစ်နေ့တော့ သေသွားကြမှာပဲ..
တစ်ယောက်တည်း
ထွက်သွားရမှာပါပဲ..
ကိုယ့်နောက်ဆုံး အချိန်ကို
ဘယ်လိုကျော်ဖြတ်သွားမလဲ..
ဘယ်လိုပြင်ဆင်ထားရမလဲ
ဆိုတာလောက်ပဲ စိတ်၀င်စားတော့တယ်...
သိပ်လည်းတွေးပူမနေတော့ဘူး......
crd
