ဒီရက်ပိုင်း မျက်လုံးတွေ ညောင်းလာတယ်။ ဖုန်းကို ခဏလေးကြည့်လိုက်တာနဲ့ မျက်ရည်တွေဝဲလာတယ်။ တချို့နေ့တွေဆို မျက်လုံးတွေဝေဝါးပြီး ကားမောင်းရတာ မသေချာဘူး။ စာအကြာကြီး မဖတ်နိုင်ဘူး။ လက်တွေ၊ ခြေထောက်တွေ အေးစက်ပြီး လက်သည်းဖျားတွေ ဖြူဖျော့နေတယ်။ တချို့နေ့တွေဆို အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ခေါင်းနည်းနည်း ကိုက်တယ်။
မြန်မြန်ထလိုက်ရင် မိုက်ခနဲဖြစ်ပြီး ရင်တွေတုန်တယ်။ အသားအရေကလည်း ခြောက်သွေ့နေပြီး ဆံပင်တွေလည်း ကျွတ်တယ်။ ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်က သတိမထားမိဘဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း အားနည်းလာသလိုပဲ။
တစ်နေ့မှာတော့ အဘွားစိုက်ထားတဲ့ ခြံစည်းရိုးဘေးက အောင်မဲညိုပန်းတွေကို ခူးလိုက်တယ်။
ဘာမှ အများကြီး မစဉ်းစားဘဲ မနက်ပိုင်းမှာ ဝါးစားတယ်။ နေ့လယ်ပိုင်းမှာ ပြုတ်သောက်တယ်။ ဒါမှမဟုတ် ရေနွေးထဲမှာစိမ်ပြီး လက်ဖက်ရည်လို သောက်လို့လည်းရတယ်။ ရက်အနည်းငယ်ကြာတော့ စပြီးခံစားမိတာက........
* မျက်လုံးတွေ မပူတော့ဘူး၊ မဝေဝါးတော့ဘူး၊ စာကိုလည်း
ကြာကြာပိုဖတ်နိုင်လာတယ်။
* ခေါင်းပေါ့ပါးလာတယ်၊ အရင်လို လွယ်လွယ်နဲ့ မူးမိုက်တာ
မရှိတော့ဘူး။
* လက်တွေ နွေးလာတယ်၊ အရင်လို လက်ဖျားတွေ အေး
စက်တာမျိုး မရှိတော့ဘူး။
* အသားအရေတွေ စိုပြည်လာတယ်၊ ဆံပင်ကျွတ်တာ
နည်းလာတယ်။
* အိမ်သာတက်ရတာ သက်တောင့်သက်သာရှိပြီး မအီမသာ
မဖြစ်တော့ဘူး။
* စိတ်အေးချမ်းပြီး အားမထုတ်ရဘဲ အိပ်ပျော်လွယ်လာတယ်။
ပြုလုပ်နည်းက လွယ်ပါတယ်.......
အောင်မဲညိုပန်း အစို ၅ ပွင့် ဒါမှမဟုတ် အခြောက် ၇-၁၀ ပွင့်ကို ရေ ၂-၃ ဖန်ခွက်နဲ့ ဆူအောင် တည်ပြီး နွေးနွေးလေး သောက်လို့ရတယ်။ ဒါမှမဟုတ် လက်ဖက်ရည်လို ရေနွေးထဲမှာ စိမ်သောက်ရင်လည်း မွှေးပြီး ဗိုက်ထဲမှာ သက်တောင့်သက်သာ ရှိတယ်။
တချို့နေ့တွေမှာ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဝါးစားပြီး ထိုင်းသင်္ဘောသီးထောင်း (Som Tum) နဲ့ တွဲစားလို့လည်း ရတယ်။ အများကြီးတော့ မဟုတ်ဘူးနော်။ ပုံမှန် စားပေး၊ ဂရုစိုက်ပေးရုံပဲ။ တစ်ပတ်ကို ၂-၃ ကြိမ်လောက် မှန်မှန်စားပေးရင် ကောင်းပါတယ်။
ကောင်းတဲ့အရာတချို့က ခြံစည်းရိုးဘေးမှာပဲ ရှိပါတယ်။ ဈေးကြီးပေးစရာမလိုဘူး၊ အလျင်စလိုလုပ်စရာမလိုဘဲ ပုံမှန်လေး စားပေးရင် ခန္ဓာကိုယ်က တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာလိမ့်မယ်။
