သေသွားတဲ့ ကောင်မလေးပဲ လှတယ်ထင်နေတာ၊ 
ရေးထားတဲ့ အကြောင်းအရာတွေက ပိုလှနေတယ်.. 
~~~~~~~~~~~~ 
 
နောက်ဆုံးပို့ဆောင်ဖို့  
လာကြိုသည့်သူနှင့်အတူ.. 
 
မိန်းကလေးတစ်ယောက် 
သေဆုံးသွားသည်။  
 
သူ ... ဒါကို သတိထားမိတဲ့အချိန်   
သေမင်းဟုယူဆရသည့်  
ဝတ်ရုံနက်ခြုံထားသောလူကြီးက  
သူ့ဘေးရောက်နှင့်နေပြီ။ 
 
လက်ထဲမှာလည်း  
တစ်ဖက်က သူကိုင်နေကျ  
တူရွှင်းအရှည်ကြီးနှင့်။ 
နောက်တစ်ဖက်မှာ  
လက်ဆွဲသေတ္တာလေးတစ်ခုနှင့်။ 
 
သေမင်းက ...ထိုမိန်းကလေးကို 
ပြောသည်၊ 
"လာ ... ကလေးမလေး သွားဖို့ 
အချိန်တန်ပြီ" 
 
မိန်းကလေး -  
"ဟင် ... မြန်လိုက်တာ ...  
သမီးမှာ လုပ်စရာ အစီအစဉ်တွေ 
အများကြီးကျန်သေးတယ်" 
 
သေမင်း -  
"တကယ်စိတ်မကောင်းပါဘူး။  
အချိန်မရှိတော့လို့ပါ ..." 
 
မိန်းကလေး -  
"ဦးလက်ထဲက သေတ္တာထဲမှာ ... 
ဘာတွေထည့်ထားတာလဲ?" 
 
သေမင်း -  
"မင်းနဲ့ ဆိုင်တဲ့ ဥစ္စာတွေ"  
 
မိန်းကလေး -  
"သမီးနဲ့ ဆိုင်တဲ့ ဥစ္စာတွေ ဟုတ်လား ?  
ဦးဆိုလိုတာ သမီးရဲ့အဝတ်အစားတွေ၊  
ရွှေတွေ ငွေတွေကိုလား ..." 
 
သေမင်း -  
"အဲဒီဥစ္စာတွေက  
မင်းနဲ့ အစကတည်းက မဆိုင်ခဲ့ဘူး ...  
အဲဒါတွေက ကမ္ဘာကြီးနဲ့ပဲဆိုင်တာ" 
 
မိန်းကလေး -  
"ဒါဆို သမီးရဲ့ မှတ်ဉာဏ်တွေလား" 
 
သေမင်း -  
"မှတ်ဉာဏ်က ...အချိန်နဲ့ပဲဆိုင်တာ" 
 
မိန်းကလေး -  
"ဒါဆို သမီးရဲ့ ပညာလား" 
 
သေမင်း -  
"ပညာက...ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ပဲ ဆိုင်ခဲ့တာ" 
 
မိန်းကလေး -  
"ဒါဆို သမီးရဲ့ မိတ်ဆွေတွေလား" 
 
သေမင်း -  
"မဟုတ်ဘူး... မိတ်ဆွေတွေက  
မင်းဖြတ်သန်းလာခဲ့တဲ့ဘဝရဲ့ 
ဧည့်သည်တွေ" 
 
မိန်းကလေး -  
"ဒါဆို သမီးရဲ့ ချစ်သူ လား" 
 
သေမင်း -  
"မဟုတ်ဘူး ... သူက  
မင်းရဲ့ အတွေးနဲ့ပဲဆိုင်ခဲ့တာ" 
 
မိန်းကလေး -  
"ဒါဆို ကျိန်းသေပြီ၊  
အထဲထဲမှာ သမီးရဲ့  
ခန္ဓာကိုယ်ပဲဖြစ်ရမယ်" 
 
သေမင်း - 
"ဟင့်အင်း ...  
ခန္ဓာကိုယ်က မြေမှုန်နဲ့ပဲဆိုင်တာ" 
 
မိန်းကလေး -  
"ဒါဆို နောက်ဆုံးဖြစ်တဲ့  
သမီးရဲ့ဝိညဉ်လား" 
 
သေမင်း -  
"သနားစရာကောင်းတဲ့  
မိန်းကလေးရယ် ...  
မင်းရဲ့ ဝိညဉ်က ငါနဲ့ပဲဆိုင်တာ" 
 
မိန်းကလေး မျက်နှာမှာ  
အကြောက်တရားတွေနဲ့  
ပြည့်လာနေခဲ့ပြီး 
ဇောချွေးပြန်လာသည်။ 
 
သူ မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ  
သေမင်းလက်ထဲက သေတ္တာလေးက်ို 
ဆွဲယူဖွင့်လိုက်သည်။ 
 
အထဲမှာ ဘာမှ မပါ၊  
ဗလာနတ္တိဖြစ်နေသည်။ 
 
သူ တုန်လှုပ်သွားသည်။ 
မျက်ရည်အပြည့်နဲ့  
သေမင်းကို မေးလိုက်သည်။ 
 
မိန်းကလေး -  
"သမီး ဘယ်တုန်းကမှ ... 
ဘာမှ မပိုင်ဆိုင်ခဲ့ဘူးပေါ့လေ 
ဟုတ်သလား ..." 
 
သေမင်း -  
"ဟုတ်တယ် ...  
မင်း ဘယ်တုန်းကမှ  
ဘယ်အရာမှ မပိုင်ဆိုင်ခဲ့ဘူး" 
 
မိန်းကလေး -  
"ဒါဆို ဘယ်အရာက ... 
သမီးနဲ့ ဆိုင်ခဲ့သလဲ ..." 
 
သေမင်း -  
"မင်းရဲ့ စက္ကန့်တိုင်း၊ မိနစ်တိုင်း၊ 
 
မင်း အသက်ရှိစဉ်အခါက  
မင်းရဲ့ စက္ကန့်တိုင်း၊ မိနစ်တိုင်းကို  
မင်းပိုင်ဆိုင်ခဲ့တယ်၊  
 
လူဘဝဆိုတာ  
မျက်တောင် တစ်ချက်ခတ်တိုင်းမှာ  
ဖြစ်ပျက်သွားကြတာပဲလေ"တဲ့ ...။ 
 
မှတ်ချက် ။ ။ 
သေမင်းသည် သင်တို့ထင်ခဲ့သလို  
ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ 
ကောင်းသောသူမဟုတ်ပါ၊ 
သင့်ရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကို 
လိုက်လံပို့ဆောင်ဖို့  
လာကြိုသည့် သူသာပင်။ 
 
သင့်ရဲ့ ...စက္ကန့်တိုင်း၊ မိနစ်တိုင်းကို  
ကောင်းကောင်း တန်ဖိုးထားပါ။ 
 
အသက်ကို တန်ဖိုးထားပါ။ 
အသက်မှာ ပျော်ရွှင်ပါ။ 
အသက်ကို ရှင်သန်ပါ။ 
 
သေမင်းသေတ္တာထဲမှာ 
ထည့်သွားနိုင်တဲ့ ... 
ဒါန၊သီလ၊ဘာဝနာ များကို ပြုပါ။ 
 
Crd
 
         
 
		  
		 
		 
		 
                