**မင်းမိန့်ပေးထားပြီးပိတ်ထားရတဲ့ အိမ်ကြီး**
ဇာတ်လမ်း/စာရေးသူ - ဝိုင်စီရဲ
(ဖြစ်ရပ်မှန်)
ဒီတုန်းကကျုပ်တောင်မမွေးသေးဘူးဗျ....ကျုပ်
အမေတို့ပြောပြလို့သာသိရတာ...မန္တလေးဥယျာဉ်ကုန်း
ဘက်ကပေါ့...ကျွန်းအိမ်အကြီးကြီးရှိတယ်..
. ခြံဝန်းကလည်း...
အတော်ကျယ်သားဗျ...နှင်းဆီပန်းလေးတွေ၊သရက်ပင်တွေ
နဲ့မိုက်နေရောဗျို့... ရေတွင်းလေးကလည်းရှိသေးသဗျ...
အဲ့ဒီခြံရှေ့ကဖြတ်သွားတိုင်းနေချင်
စိတ်တဖွားဖွားဖြစ်မိကြတယ်...ဒီအိမ်ကြီးမှာ..လင်မယား
ရယ်..ကလေး(၂)နှစ်အရွယ်နဲ့လသားအရွယ်နေကြတယ်..
ယောကျာ်းဖြစ်သူက ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ်လုပ်တယ်....
သူကအရမ်းလောင်းကစားခုံမင်တယ်...နောက်တော့...
အကြွေးတွေတင်...အကြွေးတင်တာအတော်ကြီးသွားလို့
ထင်တယ်...သူမိန်းမကိုလည်းမပြောဘူးဗျ..တစ်ယောက်
တည်းကြိတ်ပြီးခံစားနေတာ...သူအကြွေးတွေကိုဘယ်လို
ဆပ်မလဲပေါ့...ဝင်ငွေထက်ထွက်ငွေတွေကသိသိသာသာ
များလာတာဗျ..များမှာပေါ့...လောင်းကစားရှယ်လုပ်
တာလေ...မွဲဆေးဖော်တယ်ဆိုရမှာပေါ့...
နောက်တော့...အကြွေးကမဆပ်နိုင်...လောင်းကစား
ကလည်း...မစွန့်လွှတ်နိုင်...အကြွေးရှင်တွေကတောင်းကြ
တော့...သူ့မှာအပူမီးတွေဖြစ်နေ၍...နေ့မအိပ်ညမအိပ်..
ဖြစ်ပြီးခေါင်းမီးတောက်နေတာပေါ့ဗျာ...ဒီလိုနဲ့သူက
ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်တယ်...သူကိုယ်သူသတ်သေမယ်
ပေါ့...ပြီးတော့သူ့မယားနဲ့သားသမီးတွေကိုလည်း...
သူတို့အိပ်နေချိန်...မယားနဲ့ကလေးတွေကိုယ်ပေါ်...
ဓာတ်ဆီတွေလောင်းချပြီး...မီးရှို့အရင်သတ်လိုက်တယ်..
ပြီးမှ..သူကိုယ်သူဓားနဲ့ထိုးသတ်တာ...ခုနကသူ့မယားနဲ့
ကလေးတွေကိုမီးရှို့သတ်တုန်းကမီးတွေကပိုကြီးလာပြီး..
အိမ်ကိုပါလောင်ကုန်ရောဗျို့...ရပ်ကွက်ကလူတွေ...
မီးကိုလာငြိမ်းပေးတော့အိမ်ကပြာမကျပဲ...မဲတူးသွားတာ...
အဲ့ဒီချိန်ကနေစပြီး...ဒီအိမ်ကြီးမှာမိသားစု၄ယောက်က
မကျွတ်ပဲ...စခြောက်တော့တာပဲ...
" ဟဲ့ လှစိန် နင်ကြားပြီးပြီလား''
" ဘာလဲ ဟိုအိမ်ကြီးအကြောင်းပဲမဟုတ်လား''
" အေးဟ အဲ့အိမ်ကြီးရှေ့ကငါဒီနေ့ဖြတ်သွားတုန်းကဆိုရင်
ကျောတွေချမ်းလာတာ ''
" နင်ကအဲ့ဒါပဲဖြစ်တာကို ငါဆို လိုက်ဆွဲခံရတာဟ...''
" ဘယ်လိုလိုက်ဆွဲတာလဲ''
" နောက်ကနေဘာအကောင်အထည်မှမမြင်ရပဲနဲ့
လိုက်ဆွဲသွားတာဟ ငါလွယ်အိတ်ကိုဆွဲနေတာ.. ငါလဲ
ကြောက်ကြောက်နဲ့လွယ်အိတ်ကိုပစ်ထားခဲ့လိုက်တယ်''
" အမယ်လေး တော်ပြီ တော်ပြီ ဒီအကြောင်းကိုမနက်မှပဲ
ဆက်ပြောတော့မယ် ကြက်သီးတွေတဖြန်းဖြန်းထလာနေတာကြည့်အုံး''
" အေးပါအေးပါ''
ကျုပ်အမေနဲ့သူ့ညီမပြောနေကြတာဗျ...ဒီလိုနဲ့တစ်
နေ့ထက်တစ်နေ့...ပိုပိုဆိုးရွားလာတာဗျ...အဲ့လိုဘာအ
ကောင်အထည်မှမရှိပဲလိုက်ဆွဲတာကို....အသက်ကြီးတဲ့
သူတွေဆို...နှလုံးရပ်ပြီးလန့်ဖြတ်သေကြတာတဲ့...ညညဆို
ရင်သူတို့မီးလောင်ပြီးသေတဲ့အချိန်အိမ်ကြီးကမီးလောင်
နေကာ...သွေးရူးသွေးသန်းနဲ့အိမ်ပေါ်ကနေခုန်ဆင်းတာ
တွေပြနေတာတဲ့...ကလေးတွေကိုလည်း...သူတို့ခြံထဲမဝင်
ဝင်ချင်လာအောင်အသံပေးခေါ်တာဗျ...အကြောင်းရင်း
ကတော့အသက်နုတ်မလို့ပေါ့ဗျာ...ရေတွင်းရှိတဲ့နေရာဘက်
ကိုမျှားခေါ်တာ...ကလေးတစ်ယောက်ဆို...ရေတွင်းထဲကို
ခုံချလုနီးစဲစဲမှာ...ခြံအပြင်ကလူတစ်ယောက်ကမြင်လို့..
သွားကယ်ခဲ့ရသေးတာဗျ...အဲ့လူသာမကယ်ရင်ဒီကလေး
လဲအသက်နုတ်ခဲ့ရမှာကျိန်းသေပဲဗျ...ဒီကလေးဆို..
ကြောင်တောင်တောင်လေးဖြစ်သွားတာ၂ပတ်တောင်ကြာ
တယ်...တော်တော်ကြမ်းတာဗျ..ခုထိအဲ့အိမ်ကြီးရှိသေးတယ်
မင်းမိန့်ပေးပြီးချိတ်ပေးထားတာနှစ်ချီနေပြီ...
ဗိုလ်ချုပ်ခင်ညွှန့်(မအလ)ကိုယ်တိုင်...မင်းမိန့်ပေးပြီး
ချိတ်ပေးထားတာတဲ့...အဲ...ခင်ဗျားမန်းလေးလာရင်...
အဲ့အိမ်ကြီးကိုသွားလည်ရင်လည်ပေါ့ဗျာ...ခင်ဗျားကို...
အဲ့အိမ်ကြီးရဲ့မိသားစု၄ယောက်က...လိပ်ပြာလွှင့်အောင်
ခြောက်လန့်ဖို့စောင့်နေတယ်ဗျို့....
ပြီးပါပြီ...
kalyar....
