ပညာရှိဇီးကွက်

ရှေးသရောအခါ တောအုပ်တစ်ခုတွင် ပညာရှိ ဇီးကွက်သည် နေ၏။ တိရစ္ဆာန်များသည် အချင်းချင်း အငြင်းပွားသည့်အခါတိုင်း ထိုပညာရှိဇီးကွက်ထံသို့သွား၍ အဆုံးအဖြတ်ကို နာခံလေ့ရှိ၏။

တစ်နေ့သောအခါ ဆင်တစ်ကောင်သည် မျောက်တစ်ကောင်အား မိမိသည် သစ်ပင်များကို ချိုးနိုင်သည်။ သစ်တုံးကြီးများကို ဆွဲနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ် ကြီးမား၍ ခွန်အားကောင်းခြင်းသည် အလွန် အသုံးဝင်သည်ဟု ဆို၏။

မျောက်က မိမိသည် မည်သည့် သစ်ပင်ကို မဆို မည်မျှပင် မြင့်စေကာမူ အလွယ်တကူလျင်မြန်စွာ တက်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ် သေးငယ် ပေါ့ပါးသော သူသည် ခန္ဓာကိုယ် ကြီးမား၍ ခွန်အား ကောင်းသူထက် ပို၍ အသုံးကျသည်ဟု ဆိုလေသည်။ ထိုသို့ အငြင်းအခုံ ဖြစ်ကြသဖြင့် နှစ်ဦးစလုံးသည် အဆုံးအဖြတ် ခံယူရန် ပညာရှိဇီးကွက်ထံသို့ သွားကြသည်။

ဇီးကွက်ထံသို့ ရောက်သောအခါ အကျိုးအကြောင်း ပြောပြပြီးနောက် အသင်ပညာရှိ ဇီးကွက်၊ ကျွန်ုပ်တို့ နှစ်ဦးအနက် မည်သူက ပို၍ အသုံးကျသည်ကို ဆုံးဖြတ်ပေးပါဟု ဆိုကြလေသည်။

ဇီးကွက်က သူ၏နေရာသစ်ပင်နှင့် မနီးမဝေးတွင် ရှိသော ချောင်းကို ညွှန်ပြ၍ အဆွေတို့ နှစ်ဦးစလုံး ထိုချောင်းကို ဖြတ်ကူးပါ။ ချောင်းတစ်ဘက်ကမ်းတွင် သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်ကို တွေ့ပါလိမ့်မည်။ ထိုသစ်ပင်မှ အသီးကို ခူးယူခဲ့ပါဟု ဆိုလေသည်။ ဆင်ကြီးက ထိုသစ်ပင်နှင့် ကျွန်ုပ်တို့ ပြဿနာ မည်သို့ သက်ဆိုင်ပါသနည်း ဟု မေး၏။ ဇီးကွက်က အလွန်သက်ဆိုင်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်စေခိုင်းသမျှကိုသာ ဆောင်ရွက်ပါဟု ပြော၏။

ဆင်နှင့် မျောက်တို့သည် ဇီးကွက် ညွှန်ပြသော ချောင်းသို့ သွားကြ၏။ မျောက်သည် ချောင်းကို တစ်ခါမျှ မကူးဘူးသောကြောင့် လည်းကောင်း၊ ချောင်းရေ၏ အတိမ်အနက်ကို မသိသောကြောင့် လည်းကောင်း ချောင်းကို မကူးရဲဘဲ ရှိလေသည်။

ဆင်ကြီးက ကျွန်ုပ်ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ခွန်အားအစွမ်းကို သင် သိရတော့မည်။ ဤချောင်းကို သင် မကူးဝံ့လျှင် ကျွန်ုပ်၏ ကျောက်ကုန်းပေါ်သို့ တက်ပါဟု ဆိုပြီးလျှင် မျောက်ကို သယ်ဆောင်ကာ တစ်ဘက်ကမ်းသို့ ကူးလေ၏။

တစ်ဘက်ကမ်းရှိ သစ်ပင်ကြီးသည် လုံးပတ်လည်း ကြီး၏။ မြင့်လည်း မြင့်၏။ အသီးကလည်း ထိပ်ဖျားတွင်သာ ရှိ၏။ ထိုကြောင့် ဆင်ကြီးသည် အသီးကို လှမ်းဆွတ်ရန်လည်းမမီ။ သစ်ပင်ကြီးကို လှဲရန်လည်း မဖြစ်နိုင်။ သစ်ပင်ပေါ်သို့လည်း မတက်နိုင်သဖြင့် ငေးမှိုင်၍ နေ၏။

ထိုအခါ မျောက်က ကြွားဝါသော အမူအရာဖြင့် အဆွေ ဆင်ကြီး။ သင့်ခန္ဓာကိုယ်နှင့် သင့်ခွန်အားတို့သည် အချည်းနှီးသာတည်း။ ဤကိစ္စတွင် ကျွန်ုပ်၏ ပေါ့ပါး ဖျတ်လတ်ခြင်းသည် သာလျှင် အသုံးကျ၏။ သစ်သီးကို ကျွန်ုပ် ခူးမည်ဟု ဆိုကာ သစ်ပင်ပေါ်သို့ လျင်မြန်စွာတက်၍ သစ်သီးကို ခူး၏။ ထို့နောက် နှစ်ဦးသား ဇီးကွက်ထံ ပြန်လာကြလေသည်။

ဇီးကွက်ထံ ရောက်သောအခါ ဆင်နှင့် မျောက်တို့က အသင် ပညာရှိ၊ အသင်အလိုရှိသော သစ်သီးကို ယူခဲ့ပါပြီ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ပြဿနာကို အဆုံးအဖြတ် ပေးပါလော့ဟု ဆိုလေ၏။

ဇီးကွက်က အသင်တို့ ပြဿနာအတွက် အဖြေကို သင်တို့ ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ ရှာပြီး ဖြစ်သည်ဟု ပြော၏။

ဆင်နှင့် မျောက်တို့က အဘယ်သို့ ရှာပြီး ဖြစ်ပါသနည်း ဟု မေး၏။

ထိုအခါ ဇီးကွက်က ခွန်အားကြီးသော ဆင်ကြီးမပါလျှင် အသင် မျောက်သည် ချောင်းကို ကူးနိုင်မည် မဟုတ်။ ပေါ့ပါး၍ သစ်ပင်တက်ခြင်း၊ သစ်သီးခူးခြင်းတို့၌ ကျွမ်းကျင်သော မျောက်မပါလျှင် သစ်သီးကို အသင် ဆင်ကြီးသည် ခူးနိုင်မည် မဟုတ်။ သတ္တဝါတိုင်း၌ ကိုယ်ပိုင် အရည်အချင်း တစ်ခုစီ ရှိသည်။ သတ္တဝါ အားလုံး၏ အရည်အချင်းအားလုံးသည် သူ့နေရာနှင့်သူ အသုံးကျကြသည်ချည်း ဖြစ်သည်။ တစ်ဦး၌ မရှိသောအရည်အချင်းကို ရှိသူက ဖြည့်စွက် ကူညီလိုက်လျှင် အရာခပ်သိမ်း ပြီးမြောက် အောင်မြင်နိုင်သည်ကို အသင်တို့ လက်တွေ့ သိမြင် ခံစား ခဲ့ကြရပြီ မဟုတ်ပါလော။ အငြင်းပွားနေမည့်အစား ညီညွတ်စွာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရာသည်ဟု အဆုံးအမပေးလိုက်လေသတည်း။

ပြည့်စုံ(တောင်ငူ)
#crd