အချစ်များစွာနဲ့ပါအမေ..❤️

မနေ့ညကပေါ့။အိမ်မက်ထဲအမေ့ကို မြင်မက်ပြန်လေတယ်။ကျွန်တော်တို့အိမ်ရဲ့ အိမ်ရှေ့ကုတင်ပေါ်မှာအမေ့ရဲ့ အသုဘ အခမ်းအနားပြင်ဆင်ထားခဲ့ကြတယ်။
ကုတင်ပေါ်မှာ အမေ့ရဲ့ မလှုပ်မယှက်ခန္ဓာကိုယ်ကို အားလုံးက အထူးတလည်နဲ့ ဝိုင်းကြည့်နေကြလေရဲ့။
ရုတ်တရက် အမေ့အနားဆီကို ကျွန်တော့် စိတ်ရော ခန္ဓာပါ ချက်ချင်းရောက်ရှိသွားခဲ့တယ်။
ကျွန်တော်လဲ လူအုပ်နဲ့အတူ ကြည့်နေရင်း အမေ့ ရုပ်ကလပ်က ရုတ်တရက် အသက်ဝင်လာခဲ့ပြီး ကျွန်တော်ကို အရင်က သားအမိနှစ်ယောက်စကားတွေပြောနေကြသလို အေးအေးဆေးဆေးစကားတွေလာပြောနေခဲ့တယ်။

အမေဟာနဂို ရှိရင်းစွဲထက်ကို ဒီနေ့မှာ အသားတွေက ကြည်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်က ပြည့်ဖြိုးလို့နေတယ်။ အသက်ရှိစဉ်က စကားပြောမူမှန်ပဲ သူငယ်ပြန်သလိုဖြစ်နေတတ်တဲ့ အမေက အခုများကျတော့ စကားလုံးတွေကအစ သူမ အသက် ၅၀ အရွယ်လောက်ကလိုပါပဲလား။ကျွန်တော်ကလဲပဲ အမေဆုံးတယ်လို့ လက်ခံပြီးနေကာမှ ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ အမေက ဝိဉာဉ်ဖြစ်နေရင်တောင်စကားပြောချင်လို့လာပြောနေတာပဲ ဆိုပြီး စကားတွေပြန်ပြောနေမိတယ်။

"အမေ နေကောင်းလား အမေ
သားကို နမ်းပါအုံး"
"အေးကောင်းတယ် သား ရေလေးတစ်ခွက်လောက်ပေး အမေ့ကို"

ကျွန်တော်လေ အဲ့အချိန်က အမေရဲ့ အသက်မရှိတဲ့ ရုပ်အလောင်းကစကားတွေပြန်ပြောရတာပျော်လိုက်တာ ဘေးမှာရှိတဲ့ လူတွေအားလုံးက တော့ ကျွန်တော်ကို ရူးနေတယ်လို့ သတ်မှတ်နေကြတယ် ထင်ပါတယ်။

"ဟဲ့ အမေက မရှိတော့ဘူး ဆုံးသွားပြီလေ ဘာလို့စကားတွေပြောနေတာလဲ "

ကျွန်တော်ကတော့ အမေနဲ့ စကားပြောနေရတဲ့ အခိုက်အတန့်ကိုတန်ဖိုးထားတဲ့အတွက် သူများတွေကဆုံးသွားပြီလို့ ပြောတာတွေကို ကြားပြီးစိတ်ထဲမှာ တစ်ချက်တစ်ချက်တော့ ကြောက်နေခဲ့ပေမယ့်အားလုံးကို မသိဟန်ဆောင်ပြီး အမေနဲ့ စကားတွေပြောနေခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီလို အသက်မရှိတော့တဲ့ အမေ့ရုပ်အလောင်းကို စကားတွေပြောပြီး ဝေယျာဝစ္စတွေ လုပ်ပေးခဲ့တာ
၂/၃ ရက်မြောက်တဲ့အထိ အိမ်မက်ထဲမှာ ကြာခဲ့လေတယ်။

၃ ရက်မြောက်နေ့ ည ၁၂နာရီမထိုးခင်မှာ အမေက ကျွန်တော်နဲ့ စကားပြောနေရင်း "သား အမေငါးရှဉ့်ဟင်း စားချင်တယ်"
ကျွန်တော်က "အမေ ည ၁၁ ခွဲနေပြီ .. ငါးရှဉ့်ဟင်း ဝယ်မရတော့ဘူး အမေစားနေကျဇီးတော်ဖီလေးစားမလား"လို့ပြောတော့

"သားကလဲ ဟယ် အမေ သွားခါနီး ဇီးတော်ဖီ မစားချင်ဘူး" လို့ပြန်ပြောလေတယ်။

ကျွန်တော်စိတ်ထဲမှာ အမေကသွားခါနီးလို့ပြောတယ်ဆိုတာကို မသိစိတ်က သိနေပြီး အမေကို သွားလဲမသွားစေချင်ဘူး.. ကြောက်တဲ့စိတ်ကလဲ ကြီးစိုးနေပါတော့တယ်။

အဲ့အချိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ့နားကစွဲစွဲငင်ငင်ကြီး ခွေးအူသံတွေကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။

"သား အမေ့ကို ဇွန်းတချောင်း သွားယူပေး"

ကျွန်တော်လဲ ရုတ်တရက် ကပျာကယာ အိမ်နောက်ဖေးကနေ ထမင်းစားဇွန်းကို ပြေးယူလေတယ် ။

"အမေ ရော့ ရော့ ဒီမှာ ဇွန်း"

ဇွန်းကို လှမ်းပေးတဲ့ အချိန်မှာပဲ အမေ့ရဲ့ အေးစက်နေတဲ့လက်တစ်စုံနဲ့ ကျွန်တော်ရဲ့ လက်ကို ရုတ်တရက်ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး အမေက "သား အမေ့ကို ကြောက်နေပြီ မို့လား "
"မကြောက်ပါဘူး အမေ"ရယ်လို့ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ပြောခဲ့ပေမယ့် အဲ့ဒီအခိုက်အတန့်မှာတော့ အသိစိတ်က အရမ်းကြောက်ရွံ့နေခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီအချိန်ည ၁၂ နာရီ တိတိမှာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကျွန်တော်အရမ်းချစ်ရတဲ့ အမေကစကားပြောနေရာကနေ ထမင်းစားဇွန်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်လျက်တင်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း သွေးစုတ်ဖျော့တော့သွားတဲ့ လူသေကောင်တစ်ယောက်လို ရုတ်တရက်ကူးပြောင်း သွားပါလေတော့တယ်။

ကျွန်တော်အမေ့လက်ရှိခန္ဓာကိုယ်ကို မြင်ရလေပြီ။အမေမရှိတော့တာ သိသိကြီးနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့စိတ်ကို လှည့်စားပြီး နေခဲ့တာကိုလဲ သိရလေတယ်။

ဒီအိမ်မက်ကို မြင်မက်ပြီး နောက်ဆုံးမှာ ကျွန်တော် သံဝေဂတစ်ခုရခဲ့ပါတယ်အမေ။ကျွန်တော်ရဲ့ သိစိတ်၊မသိစိတ် လွန်ဆွဲနေတဲ့ အချိန်အခိုက်အတန့်တွေရယ် ၊အမေက ကျွန်တော်ကို သူလူ့ဘဝမှာ မရှိတော့ဘူး သူရဲ့မရှိခြင်းတရားကို လက်ခံနိုင်ဖို့၊လက်မခံနိုင်တဲ့အခါ အရူးတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေလိမ့်မယ်ဆိုတာကို မီးမောင်းထိုးပြသလို အိမ်မက်ထဲကနေပြသွားတယ်လို့ပဲ တွေးနေမိနေပါတော့တယ်။

အမေကောင်းရာ ဘဝကို ကူးနိုင်ပါစေ ချစ်ရတဲ့နတ်သမီးလေး ကျွန်တော်အမေ။

(23.5.2023 တွင်ဘဝတစ်ပါးပြောင်းသွားတဲ့ အမေ့ကို လွမ်းဆွတ်လျှက် အချစ်များစွာနဲ့ပါအမေ)
9.1.2024
#စာရယ်ကဗျာရယ်
#frankiestories
#photooftheday_maltin