" ခြင်္သေ့ကြီးနှင့် ကျေးဇူးသိတတ်သော ဂျယ်ရီ "

______________________________________________

တောအုပ်ကြီးရဲ့ ဘုရင် ခြင်္သေ့ကြီး လီယွန် ဟာ တစ်နေ့မှာ သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်ရိပ်အောက်မှာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စွာ အိပ်ပျော်နေခဲ့တယ်။ ခြင်္သေ့ကြီး ရဲ့ မာန်ပါတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာကြီးကို တောကောင်တွေအားလုံးက လေးစားကြောက်ရွံ့ကြတယ်။

အဲ့ဒီအချိန်မှာ၊ ခပ်သွက်သွက် လှုပ်ရှားနေတဲ့ ကြွက်ငယ်လေး ဂျယ်ရီ ဟာ ကံမကောင်းစွာနဲ့ ခြင်္သေ့ကြီးရဲ့ ခြေသည်းကြီးအောက်ကို ပြေးဝင်မိသွားတယ်။ ခြင်္သေ့ကြီးက နိုးလာပြီး ကြွက်ငယ်လေးကို သူ့လက်ခုပ်ထဲ ဖမ်းချုပ်လိုက်တယ်။

"ဟင်.. မင်းလို သေးငယ်တဲ့အကောင်က ငါ့ရဲ့ အနားယူချိန်ကို နှောင့်ယှက်ရဲတာလား။ မင်းကို ဘာလုပ်ရမလဲ" လို့ ခြင်္သေ့ကြီးက ဒေါသတကြီး မာန်ပါပါ ဟိန်းလိုက်တယ်။
ကြွက်ငယ်လေး ဂျယ်ရီ က ကြောက်လန့်တကြားနဲ့-
"အရှင်ဘုရား... အရှင်ဘုရား... ကျွန်တော့်ကို အသက်ချမ်းသာပေးတော်မူပါ၊ ကျေးဇူးရှင် အရှင်ဘုရင်ကို တစ်နေ့ကျရင် ကျွန်တော်တတ်နိုင်တဲ့ဘက်က ပြန်ပြီး ကူညီစောင့်ရှောက်ပါ့မယ် လို့ ကတိပြုပါတယ်" လို့ တောင်းပန်လိုက်တယ်။

ခြင်္သေ့ကြီး လီယွန် က ဂျယ်ရီ ရဲ့ စကားကိုကြားပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသား ရယ်မိတယ်။ "ဟားဟားဟား.. မင်းလို သေးငယ်တဲ့အကောင်က တောရဲ့ဘုရင် ငါ့ကို ကူညီမယ်ဟုတ်လား။ အင်မတန် ရယ်စရာကောင်းတဲ့ ကတိပဲ" လို့ ပြောရင်း ရယ်မောလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သေးငယ်လွန်းတဲ့ ကြွက်ကို စားရမှာကို စိတ်မပါတာရယ်၊ ကြွက်ငယ်ရဲ့ ရဲရင့်တဲ့ ကတိကို သဘောကျတာရယ်ကြောင့် ခြင်္သေ့ကြီးက ဂျယ်ရီ ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။
ဂျယ်ရီ လည်း ကျေးဇူးတင်စကားဆိုပြီး အမြန်ဆုံး ထွက်ပြေးသွားတော့တယ်။

ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်ကြာတော့...
တောထဲမှာ လှည့်လည်သွားလာနေတဲ့ ခြင်္သေ့ကြီး လီယွန် ဟာ မုဆိုးတွေထောင်ထားတဲ့ ထောင်ချောက်ကွန်ယက်ကြီးတစ်ခု ထဲကို အမှတ်မထင် ဝင်မိသွားတယ်။ ဘယ်လောက်ပဲ အင်အားနဲ့ ရုန်းထွက်ပေမဲ့ တင်းကျပ်တဲ့ ကွန်ယက်ကြိုးတွေက သူ့ကို ပိုပြီးသာ ချုပ်နှောင်ထားတယ်။ ခြင်္သေ့ကြီး ဒုက္ခရောက်နေပြီ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ အနီးနားက ဖြတ်သွားတဲ့ ကြွက်ငယ်လေး ဂျယ်ရီ ဟာ ခြင်္သေ့ကြီးရဲ့ အားကုန်မာန်လျော့ ဟိန်းသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ချက်ချင်းပဲ သူလွတ်မြောက်အောင် ကတိပေးခဲ့ဖူးတဲ့ ခြင်္သေ့ကြီးဖြစ်မှန်း သိလိုက်တယ်။

ဂျယ်ရီ ဟာ ခြင်္သေ့ကြီးကို ကူညီဖို့ တစ်ချက်မှ မတွေးဘဲ အချိန်မဖြုန်းဘဲ ပြေးသွားတယ်။ သူ့ရဲ့ သေးငယ်ပေမဲ့ ထက်မြက်တဲ့ သွားတွေ ကို အသုံးပြုပြီး ကြီးမားထူထဲတဲ့ ကြိုးကွန်ယက်တွေကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ကိုက်ဖြတ်ပါတော့တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြိုးတွေ ပြေသွားပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ ခြင်္သေ့ကြီး လီယွန် ဟာ လွတ်မြောက်သွားပါတော့တယ်။

ခြင်္သေ့ကြီးဟာ ကြွက်ငယ်လေး ဂျယ်ရီ ကို အံ့ဩမှု၊ အားနာမှုနဲ့ ကျေးဇူးတင်မှုများစွာနဲ့ ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။
"ဂျယ်ရီ... မင်းပေးတဲ့ကတိကို တည်ခဲ့တာပဲ။ ငါက မင်းရဲ့ အကူအညီကို အထင်သေးခဲ့မိတယ်။ တကယ့်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သူငယ်ချင်း" လို့ ရိုးသားစွာ ဝန်ခံလိုက်တယ်။

အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ခြင်္သေ့ကြီးဟာ အင်အားကြီးမားခြင်းတစ်ခုတည်းကသာ အရေးပါတာ မဟုတ်ဘဲ၊ ဘယ်သူ့ကိုမဆို မေတ္တာထားဆက်ဆံဖို့နဲ့ အင်အားငယ်သူတွေကို မခွဲခြားဖို့ ဆိုတဲ့ သင်ခန်းစာကို ခံယူခဲ့ပါတယ်။

_______________________________________________

ပုံပြင်ကပေးသော သင်ခန်းစာများ (Moral)

၁။ အကူအညီဆိုတာ အရွယ်အစားကို မကြည့်ပါဘူး။
ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ် သေးငယ်တဲ့သူ၊ အင်အားနည်းတဲ့သူဆီကတောင်မှ အချိန်တန်ရင် အဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ အကူအညီတွေ ရရှိနိုင်ပါတယ်။ မည်သူ့ကိုမျှ အထင်မသေးပါနဲ့။

၂။ ကတိတည်ဖို့နဲ့ ကျေးဇူးသိတတ်ဖို့။
နီမိုဟာ ပေးထားတဲ့ ကတိကို မမေ့ဘဲ အသက်ပေးပြီး ပြန်လည်ကူညီခဲ့ပါတယ်။ မိတ်ဆွေဖြစ်စေ၊ ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်စေ ကတိကို တည်အောင်ကြိုးစားပါ။

၃။ မာနကို ထိန်းချုပ်ပါ။
ခြသေ့ကြီးက သူ့အင်အားကို မာနတက်ခဲ့ပေမဲ့ ကြွက်ငယ်လေးရဲ့ အကူအညီကို ယူခဲ့ရပါတယ်။ အင်အား၊ ငွေကြေး၊ ရာထူးဘယ်လိုပင် ကြီးမားပါစေ မာနကို ထိန်းချုပ်ပြီး ရိုးသားစွာ ဆက်ဆံပါ။

#??????_????????_????????