ယောဂကို ကမ္ဘာက အသိအမှတ်ပြုအောင် လုပ်ခဲ့သူ။
ဇာတ်လမ်းကို ၁၉၀၇ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လ ၂၄ ရက်နေ့က အိန္ဒိယမြောက်ပိုင်း၊ မဟာရာဇ်ဂန်ချ် (Maharajganj) ဆိုတဲ့ မြို့လေးမှာ စလိုက်ရအောင်။ အဲဒီနေ့မှာ မွေးဖွားလာတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာ နောင်တစ်ချိန်မှာ ယောဂလောကရဲ့ လမ်းပြကြယ်တစ်ပွင့် ဖြစ်လာမယ်လို့ ဘယ်သူကမှ ထင်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ သူ့ရဲ့ဖခင်က ဆင်းဒီ (Sindhi) လူမျိုး ရှေ့နေကြီးတစ်ဦးဖြစ်ပြီး၊ မိခင်ကတော့ အိုင်းရစ် (Irish) လူမျိုးပါ။ သူ့မိခင်ဟာ ဟိန္ဒူဘာသာကို သက်ဝင်ယုံကြည်ပြီး (Arya Samaj) ရဲ့ လမ်းညွှန်မှုအတိုင်း ဘာသာကူးပြောင်းခဲ့သူဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုမျိုး အရှေ့နဲ့အနောက် သွေးနှောတဲ့ မိသားစုက ဆင်းသက်လာတာကြောင့် သူ့ရဲ့ အတွေးအခေါ်တွေဟာ နဂိုကတည်းက ကျယ်ပြန့်ပြီး အမြင်သစ်တွေကို လက်ခံနိုင်စွမ်းရှိခဲ့ပါတယ်။
ကံမကောင်းစွာနဲ့ပဲ သူ့အသက် ၈ နှစ်အရွယ်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ဘဝရဲ့ အလှည့်အပြောင်းတစ်ခုကတော့ အသက် ၁၀ နှစ်အရွယ်မှာ စတင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ဘဝထဲကို ယောဂမဟာရီရှီ ဆွာမိ ကနကနန္ဒာ ဘရီဂူ (Yogamaharishi Swami Kanakananda Bhrigu) ဆိုတဲ့ ဂုရုကြီးတစ်ပါး ဝင်ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီဂုရုကြီးကပဲ သူ့ကို ရှေးကျတဲ့ ယောဂပညာရပ်တွေကို စတင်သင်ကြားပေးခဲ့ပြီး သူ့ရဲ့ဘဝလမ်းကြောင်းကို ပုံဖော်ပေးခဲ့တာပါ။
အနောက်တိုင်းသို့ ပညာရှာခြင်းနှင့် စစ်အတွင်း အတွေ့အကြုံ
သူ့အသက် ၁၆ နှစ်အရွယ်မှာတော့ ဂုရုကြီးက သူ့ကို အင်္ဂလန်နိုင်ငံကို ဆေးပညာသင်ကြားဖို့ စေလွှတ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါဟာ အလွန်ထူးခြားတဲ့ လမ်းညွှန်မှုတစ်ခုပါပဲ။ ရှေးရိုးယောဂပညာကို သင်ကြားနေတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ကို အနောက်တိုင်းရဲ့ ခေတ်မီဆေးပညာကို သင်ယူစေခဲ့တာဟာ သူ့ရဲ့အနာဂတ်အတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ပေးလိုက်သလိုပါပဲ။ ဆေးပညာဘွဲ့ရပြီးတဲ့နောက် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြီး ဖြစ်ပွားလာတဲ့အခါမှာတော့ သူဟာ ဗြိတိသျှတော်ဝင်ရေတပ် (British Royal Navy) မှာ သင်္ဘောဆရာဝန်တစ်ဦးအဖြစ် ဝင်ရောက်အမှုထမ်းခဲ့ပါတယ်။
စစ်ပွဲအတွင်းမှာ သူဟာ ဒဏ်ရာရခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီလို နာမကျန်းဖြစ်နေတဲ့ အချိန်ကို သူအလဟဿမဖြစ်စေဘဲ ဆေးပညာကို ပိုပြီး နက်နက်နဲနဲ လေ့လာဆည်းပူးခဲ့ပါတယ်။ ဒီအတွေ့အကြုံတွေက သူ့ကို လူ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ တည်ဆောက်ပုံ၊ စိတ်နဲ့ခန္ဓာရဲ့ ဆက်စပ်မှုတွေကို ပိုပြီးနားလည်စေခဲ့ပြီး နောင်တစ်ချိန်မှာ ယောဂပညာကို သိပ္ပံနည်းကျ ရှင်းပြဖို့အတွက် အခြေခံအုတ်မြစ်တွေ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။
အိန္ဒိယသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခြင်းနှင့် အာနန္ဒာ အာရှရမ် (Ananda Ashram) ကို တည်ထောင်ခြင်း
၁၉၆၇ ခုနှစ်မှာတော့ ဆွာမိ ဂီတနန္ဒာဟာ အိန္ဒိယနိုင်ငံကို အပြီးအပိုင် ပြန်လည်အခြေချဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ သူပြန်လာတဲ့နေရာကတော့ တောင်အိန္ဒိယက ပွန်ဒီချယ်ရီ (Pondicherry) မြို့လေးပါ။ အဲဒီမှာ သူဟာ "အာနန္ဒာ အာရှရမ်" (Ananda Ashram) ကို စတင်တည်ထောင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီအာရှရမ်ဟာ သူ့ရဲ့ ယောဂပညာသင်ကြားရေးနဲ့ သုတေသနလုပ်ငန်းတွေရဲ့ ဗဟိုချက်မ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။
၁၉၇၅ ခုနှစ်မှာတော့ ရှေးဟောင်း သမာဓိနယ်မြေတစ်ခုဖြစ်တဲ့ သီရိ ကမ်ဘလီ ဆွာမိ မာဒမ် (Sri Kambali Swamy Madam) ရဲ့ အကြီးအကဲ (Madathiapathy) အဖြစ် ခန့်အပ်ခံခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီအချိန်က ယိုယွင်းပျက်စီးနေတဲ့ နေရာကို သူက အားတက်သရောနဲ့ ပြန်လည်ပြုပြင်မွမ်းမံခဲ့ပြီး အိန္ဒိယတောင်ပိုင်းရဲ့ ရှန်တီ နီကေတန် (Shanti Niketan) လို့ တင်စားခေါ်ဝေါ်ရလောက်တဲ့ စံပြ ဂုရုကုလ (Guru Kula) ကျောင်းတော်ကြီးတစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲပေးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

Credit