မိုးသောက်ယံမှာ ဆာဗားနား (သစ်တောနှင့် မြက်ခင်းရောနှောရာဒေသ) တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ဆင်မတစ်ကောင်ဟာ ဆင်ငယ်လေး တစ်ကောင်တည်း မဟုတ်ဘဲ၊ နှစ်ကောင်တိတိ မွေးဖွားခဲ့လို့ပါ။ ဆင်အမြွှာမွေးတာဟာ အရမ်းကို ရှားပါးလွန်းတာမို့ တောထိန်းအများစုဟာ တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် မြင်တွေ့ခွင့်တောင် မရတတ်ကြပါဘူး။
မွေးကင်းစ ဆင်ငယ်လေးတွေဟာ သူတို့ရဲ့ မိခင်ဘေးနားမှာ တုန်ရီနေချိန်၊ မိခင်ဖြစ်သူကလည်း နှာမောင်းနဲ့ ညင်သာစွာ ထိတွေ့ပြီး သားသမီးအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီနောက်မှာတော့ ဆင်အုပ်စုကြီး စုဝေး လာကြပါတယ်။ ကြီးမားတဲ့ ဆင်ကြီးတွေဟာ တစ်ကောင်ပြီးတစ်ကောင် မိသားစုပတ်လည်မှာ အသက်ရှိတဲ့ ခံတပ်သဖွယ် စက်ဝိုင်းပုံသဏ္ဌာန် ဝန်းရံကာကွယ်ပေးခဲ့ကြပါတယ်။ အပေါ်စီးက ကြည့်ရင် ဆင်တွေကိုယ်တိုင်က ဒီလို အံ့ဖွယ်ဖြစ်ရပ် ကို မြင်တွေ့နေရတယ်ဆိုတာ နားလည်ပြီး အခမ်းအနားတစ်ခုလို ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။
မောပန်းနေပေမယ့် မိခင်ဆင်ဟာ ဆင်ငယ်လေးတွေကို ထရပ်နိုင်အောင် တွန်းပေးခဲ့ပါတယ်။ မခိုင်မာသေးတဲ့ ခြေထောက်လေးတွေဟာ တည့်မတ်လာပြီး၊ နှာမောင်းငယ်လေးတွေဟာ အပြင်ဘက်ကို လှမ်းတမ်းခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ ပထမဆုံး ခြေလှမ်းတွေကိုလည်း လွင်ပြင်တစ်လျှောက် ပဲ့တင်ထပ်သွားတဲ့ ဆင်ချိုးသံတွေရဲ့ သြဘာပေးမှု နဲ့ ကြိုဆိုခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါဟာ မွေးဖွားခြင်းသက်သက် မဟုတ်ဘဲ၊ အောင်ပွဲခံပွဲတစ်ခု လို ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
ရက်တွေကြာလာတဲ့အထိ အုပ်စုလိုက် စုပေါင်းပြီး ဆင်ငယ်လေးတွေကို ဂရုစိုက်ခဲ့ကြပါတယ်။ "အရန်မိခင်" (Allomothers) ဆင်မတွေဟာ အစောင့်အဖြစ် ရပ်တည်ပေးတယ်၊ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးတွေကို မျှဝေထမ်းရွက်ခဲ့ကြပြီး ဆင်တွေအတွက် ရှင်သန်မှုဆိုတာ ခွန်အားတစ်ခုတည်းမှာ မဟုတ်ဘဲ၊ စည်းလုံးခြင်းနဲ့ မေတ္တာတရားမှာ အခြေခံ တယ်ဆိုတာကို ထပ်မံ သက်သေပြခဲ့ပါတယ်။ 💕
ရှားပါးတဲ့ အသက်နှစ်ခု။ အုပ်စုကြီးတစ်ခုရဲ့ ပွေ့ဖက်မှု။ သဘာဝတရားဟာ အသက်ရှုမှားလောက်စရာ ဇာတ်လမ်းတွေကို ရေးသားနေဆဲပါပဲလို့ သတိပေးနေခြင်းပါပဲ။