အကယ်၍ မင်းနဲ့အတူ နောက်ထပ်တစ်ရက်သာ ရမယ်ဆိုရင်...
ငါ မင်းနဲ့အတူ နောက်ထပ်တစ်ရက်ပဲ အချိန်ရမယ်ဆိုရင် အဲဒီတစ်ရက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ကုန်ဆုံးစေမယ်။ ဘာမှ လောစရာမလိုဘူး၊ နာရီသံတွေ မရှိဘူး၊ ငါတို့နှစ်ယောက်ကလွဲလို့ အပြင်လောကကြီးလည်း မရှိဘူး။ မင်းက အရမ်းကြီးနေပြီဆိုပေမဲ့ ငါ့ပေါင်ပေါ်ကို တက်ထိုင်ခိုင်းမယ်။ မင်းလေး သက်ပြင်းချရင်း သက်တောင့်သက်သာဖြစ်သွားတဲ့အခါ ငါ ပြုံးမိမှာ။ ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာ ချထားလို့ရတဲ့ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးတစ်ခုလိုမျိုးပဲပေါ့။
မင်းကို ငါ ခုထိ လိုက်ရှာနေတုန်းပဲ
မင်းကို ငါခုထိ လိုက်ရှာနေတုန်းပဲ။ တံခါးဘေးက နေရာလွတ်၊ ဆိုဖာထောင့်၊ ငါ့နောက်ကို အမြဲတမ်း လိုက်နေကျ အရိပ်လေး... ဒီနေရာတွေအားလုံးဟာ ခုတော့ အရမ်းကို လစ်ဟာနေသလို ခံစားရတယ်။ ညအချို့မှာ မင်းနာမည်ကို မှောင်ထဲမှာ တိုးတိုးလေး ခေါ်ကြည့်မိတယ်။ မင်းနာမည်ကို အသံထွက်ရင်း အဲဒီအသံလေး လေထဲမှာ ရှိနေသေးတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားမှုမျိုးကို ခံစားချင်လို့ပဲ။
မင်းက အချစ်တစ်ခုတည်းကိုပဲ တောင်းဆိုခဲ့တယ်
မင်းက အချစ်တစ်ခုတည်းကိုပဲ တောင်းဆိုခဲ့ပြီး အပြန်အလှန်အားဖြင့် မင်း ငါ့ကို ပြန်ပေးခဲ့တဲ့အရာတွေက ငါမနိုင်မနင်းဖြစ်ရလောက်အောင်ပဲ များပြားလှတယ်။ အပျော်ဆိုတာ အမြီးလေးလှုပ်တာ၊ ရွှံ့တွေပေနေတဲ့ ခြေဖဝါးလေး ဒါမှမဟုတ် ငါ့ဒူးပေါ်ကို ခေါင်းတင်ပြီး မှီနေတာမျိုးလိုမျိုး အသေးအမွှားလေးတွေထဲမှာ ရှိတယ်ဆိုတာကို မင်းက ငါ့ကို ပြခဲ့တယ်။
တစ်နေ့ကျရင် မင်းကို ပြန်တွေ့မယ်ဆိုတာ ငါ သိတယ်
တစ်နေ့ကျရင် မင်းကို ငါ ပြန်တွေ့မယ်ဆိုတာ ငါသိတယ်။ အချိန်တွေ မကုန်ဆုံးခဲ့သလိုမျိုး နားရွက်လေးတွေ လေထဲလွင့်နေရင်းနဲ့ တောက်ပတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ပြေးလာမှာ။ ငါ ဒူးထောက်လိုက်တာနဲ့ တစ်ချိန်တုန်းက ငါ့ကို ကယ်တင်ခဲ့တဲ့ အရိုင်းဆန်တဲ့ အချစ်မျိုးနဲ့ မင်းက ငါ့ကို လာပြီး ဖက်တွယ်လိမ့်မယ်။
အဲ့ဒီနေ့ မရောက်မချင်း ငါ မင်းကို ငါ့နဲ့အတူ ထားရှိမယ်
အဲဒီနေ့ မရောက်မချင်း မင်းကို ငါ့နဲ့အတူ ထားရှိမယ်။ မြက်ခင်းပေါ်ကျနေတဲ့ မိုးရေနံ့မှာ၊ ငါ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ပုံစံမှာ၊ မင်း ငါ့ကို သင်ပေးခဲ့တဲ့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ခွန်အားထဲမှာ မင်းကို ထားရှိမယ်။ ငါ ဘယ်တော့မှ မပြောနိုင်တော့တဲ့ ပုံပြင်တစ်ခုလိုမျိုး မင်းကို ငါ သယ်ဆောင်ထားမယ်။
မိတ်ဆွေရဲ့ ခွေးကလေး အသက်ရှင်နေသေးတယ်ဆိုရင် ဒီညမှာ သူတို့ကို နည်းနည်းလေး ပိုပြီး ဖက်ထားလိုက်ပါ။ သူတို့ရဲ့အချစ်က သူတို့ ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက်မှာတောင် ကျန်ရှိနေခဲ့တတ်တဲ့ အချစ်မျိုးပါ။