ကျုပ်မိန်းမယူမှာ၊
ကျုပ်ကယောက်ျားမိန်းမပဲယူမှာ။
ခင်ဗျားလိုအခြောက်မကြီးနဲ့နေရတာ ကျွန်တော်ရှက်လာပြီး။
မသိတဲ့အချိန်ကတော့ ပျော်ခဲ့တာပေါ့ ။ဘာသိဦးမှာလည်းကလေးလေ
အသက်က ၁၆ ပဲရှိသေးတာလေ။
သိတတ်တာတဲ့အချိန်ရောက်လာတော့ ကျွန်တော် ရှက်
တတ်နေပြီး။
အခြောက်ဆိုတဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ မိန်းမ အထိအတွေ့က မတူဘူး။
အနံ့လည်းမတူဘူး။
အဲ့တော့ ကျွန်တော်ကို မနှောင့်ယှက်ပါနဲ့။။
ကျုပ်မိန်းမပဲယူမှာ။
ကျုပ်ကိုနှောင့်ယှက်ရင် ကျုပ်ခင်ဗျားကိုထိုးမှာ။
ဘယ်လမ်းလျှောက်ရင် ဘယ်ပေါက်မလဲဆိုတာ မိဂျိန်းစဘွန်းကောင်းကောင်းကြီးသိတာပေါ့။
သို့သော်
မလွန်ဆန်နိုင်ဘူးလေ
ယောက်ျားခန္ဓာကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ပေမယ့် မိန်းမစိတ်၊မိန်းမသွေးသား မိန်းမစကားပဲပြောတာ။
အချစ်ကလည်းမိန်းမ အချစ်ပဲ။
အချစ်ဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်အောက်ကိုခိုဝင်ခဲ့တာက နှစ်ယောက်
စလုံးပဲ။
အချစ်သင်ခန်းစာကိုရသွားတာ မိဂျိန်းစဘွန်းတစ်ယော်ကတည်းဆိုတော့ တော်လို့တတ်လို့ပဲထင်ပါတယ်။
ချစ်တတ်လို့၊ ငွေရှာတတ်လို့ပေါ့။
စကားကြမ်းတွေပြောကလည်းမှန်ပါတယ်။
ဟုတ်တယ် မင်းကို မင်းအမေဆီက ငွေပေးဝယ်ခဲ့တာ ။
ငါရင်းခဲ့တာ အဲ့ငွေတွေပဲမဟုတ်ဘူး။
နှလုံးသားတစ်ခုလုံး၊ဘဝတစ်ခုလုံး။
မင်းလို ယောက်ျားစစ်စစ်က ငါ့လို မိန်းမလျာတစ်ယောက် တကယ်ချစ်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိပါတယ်။
ငါသာယာမိတယ်၊
နင်က ငါ့ရဲ့ လင်ပါဆိုပြီး မိန်းမလျာတွေကြားမှာ ကြွားပြောရတာငါကြိုက်တယ်။
နင့်ရဲ့ ပြုစုညှတာတွေနဲ့ ပျော်တယ်။
ငါက ငါ့ထက်အသက်ကွာလွန်းတဲ့နင့်ကို ချစ်ခဲ့တာက နင့်ဘဝကို အညွတ်ချိုးလိုက်တာလည်းမဟုတ်သလို၊ဖျက်ဆီးလိုက်တာလည်းမဟုတ်ဘူး။
အချစ်ဆိုတာကြီးနဲ့ ချစ်ရာကနေ အနေကြာလာတော့
အမြစ်တွယ်လာတာ။
နင်ငါမသိအောင် ကောင်မလေးတွေနဲ့ ရောနှောနေတာ ငါသိသားပဲ။
အချိန်တန်လိုငါ့အိမ်ပေါ်နင်ပြန်တက်လာပြီးချော့နွဲ့တဲ့အခါ ဒီအခြောက်မကြီးက ဘာသားနဲ့ထုထားလို့တုန်း။
နင်ငါ့အနားမရှိရင်မနေတတ်ဘူး။
နတ်ကနေရတာတောင် နင့်ကိုရှာနေမိတာ။
နင့်ကိုလှအောင်လည်းဆင်ခဲ့သလို ဝအောင်လည်းကျွေး'မွေးခဲ့ပါတယ်။
ဒီအခြောက်မကြီးအနားမှာ နေဖို့ အကြိမ်ကြိမ်တောင်းဆိုပါတယ်။
မသွားပါနဲ့။
မထားခဲ့ပါနဲ့။
နင်ပြောသလို လိုချင်လို့ခြင်ထောင်ထဲထည့်တာမဟုတ်ပါဘူး။
မြတ်နိုးလို့ချည်ထားမိတာပါ။
ဒီအခြောက်မကြီးကိုထားပြီးထွက်မသွားပါနဲ့။
မင်းမောင်ရယ်။။
