လွမ်းတေးမဆုံးစေနှင့်စောသခင်
.......................................................
ပထမဆုံးဒီစာအုပ်အကြောင်းပြောမယ်ဆို စာအုပ်ရဲ့နာမည်က စပြောရမယ်။နာမည်ကိုက အလွမ်းဓာတ်ခံပါနေလို့ ဖတ်ရင်းလွမ်းနေရမယ်ဆို မှားသွားပါလိမ့်မယ်။စာရေးဆရာက ဒီစာအုပ်ကို အလွမ်းဆိုတာထက် အနောက်နိုင်ငံရဲ့ ဓလေ့တွေနဲ့ မြန်မာ့ဓလေ့ရဲ့ ကွားခြားပုံကို မီးမောင်းထိုးပြထားချင်တယ်လို့ ခံစားမိတယ်။အနောက်နိုင်ငံကပညာသင်ပြီးပြန်လာတဲ့လမ်းခရီးမှာ နိုင်ငံမျိုးစုံကလူတွေနဲ့တွေ့ပြီး သူကြုံရတဲ့လူတွေရဲ့ စရိုက်တွေ စိတ်ဓာတ်တွေဖော်ကျူးထားတာကလဲ ဖတ်ရတာကတစ်မျိုးကောင်းပြန်တယ်။စာရေးဆရာကသူ့ခေတ်သူ့အခါက ရုပ်ရှင်လောကရဲ့ အကြောင်းနဲ့ တစ်ခြားဂီတတွေအပေါ် ရုပ်ရှင်သမားတွေရဲ့ အမြတ်ထုတ်မှုတွေကိုလဲ ရှင်းရှင်းမြင်အောင်ရိုးရိုးလေးဖော်ပြထားပေးတယ်။စောသခင်ဆိုတဲ့ အတိုင်းပဲ ရှမ်းပြည်နယ်အကြောင်းတော့ မပါမဖြစ်ပေါ့ဗျာ။ရှမ်းပြည်ရဲ့အလှ ၊ရှမ်းတို့ရဲ့ရိုးရာ ၊ရှမ်းတို့ရဲ့အလောင်းကစားခုံမင်မှုတွေကိုလဲ မြင်သာအောင်ဘယ်လောက်ရေးပြနိုင်လဲဆို ကိုယ်တိုင်ရှမ်းပြည်ရောက်နေသလိုပါဘဲ။တကယ်ကိုကောင်းလွန်းပါတယ်။အကောင်းတွေပဲရေးနေတော့မကောင်းတာမရှိဘူးလာဆိုတော့လဲ ကျတော်မပြောပြတတ်ပါဘူး။ဆရာဘုန်းနိုင်ရဲ့အရေးအသားကို အကောင်းဆိုးခွဲနိုင်တဲ့အထိကျတော် မသိနားမလည်သေးတော့ ကျတော်ကြိုက်တဲ့အချက်တွေကျတော်ထည့်ရေးရတာပါ။ဖတ်ကြည့်ပါ ရသစာပေဆိုတာထက်ပိုပါတယ်။
-ငြိမ်းမောင်
