"အဲဒီတုန်းက အမေခါးနာတာ လမ်းတောင်ကောင်းကောင်းမလျှောက်နိုင်ဘူး။ တစ်ချိန်တုန်းကတော့ ခါးနာတာကို သာမန်ကိစ္စလေးလို့ပဲ အမေထင်ခဲ့တယ်။ ခဏနားလိုက်ရင် ပျောက်သွားမယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အမှန်တရားကတော့ နာကျင်မှုတွေဟာ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုဆိုးလာတယ်။ မီးပူနဲ့ထိုးသလိုပဲ နာကျင်မှုက ခြေထောက်အထိရောက်လာတယ်။ အကြာကြီးရပ်နေလို့မရသလို အဝေးကြီးလည်း လမ်းမလျှောက်နိုင်ဘူး။ အဲ့ဒီအချိန်ကျမှပဲ... ခန္ဓာကိုယ်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် သတိပေးနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။
အခြေအနေတိုးတက်ကောင်းမွန်လာစေတဲ့ အရာလေးတွေကတော့.........
* ကျောရိုးကို တည့်တည့်ထားပြီး အနားယူတာ၊ ခဏခဏ
ကိုင်းတာ၊ မတ်တာမျိုး မလုပ်တာ။
* အပူအိတ် (သို့) အဝတ်ပူနဲ့ ကပ်ပြီး ကြွက်သားတွေကို
ဖြေလျှော့ပေးတာ။
* မနက်ခင်းမှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တာ၊
အပြင်းအထန်မလုပ်တာ။
* ခါးကိုမှီလို့ရတဲ့ ထိုင်ခုံမျိုး ရွေးချယ်တာ၊ တစ်နေကုန်
ကွေးပြီးမထိုင်တာ။
အရေးအကြီးဆုံး သင်ခန်းစာကတော့ နောက်ကျမှ မလုပ်မိပါစေနဲ့။ လမ်းမလျှောက်နိုင်လောက်အောင် နာကျင်လာရင် ဒါမှမဟုတ် ခြေထောက်တွေ ထုံကျင်လာရင် ဆရာဝန်ဆီ ချက်ချင်းသွားပြပါ။ နောက်ကျောကျန်းမာရေးဆိုတာ တစ်ခုတည်းသာရှိတာပါ။ ပျက်စီးသွားပြီဆိုရင် ပြန်ပြင်ဖို့ တော်တော်ခက်ပါတယ်။
အမေဆိုရင် အသက် ၃၀-၄၀ အထက် လူကြီးတွေမှာ ဒီလိုလက္ခဏာတွေ ဖြစ်တတ်တယ်ဆိုတာ နောက်မှပဲ သိခဲ့ရတာ။ အဲဒီအရွယ် မရောက်သေးတဲ့သူတွေလည်း ပေါ့ပေါ့ဆဆ မနေကြပါနဲ့နော်။ ဒီနေ့ကစပြီး ကျောရိုးကို ဂရုစိုက်တာ အကောင်းဆုံးပါပဲ။"
